tag:blogger.com,1999:blog-40490699574471184222024-02-20T23:17:52.922-08:00Augusta Docher - pisarkaAugusta Docher vel Beata Majewska strona autorska. Eperu Habbatum Batawe cykl Wędrowcy. Anatomia uległości powieść obyczajowa erotyczna. Konkurs na żonę romans obyczajowy. New adult. Książki i literatura. Beata Majewskahttp://www.blogger.com/profile/13578651403240463719noreply@blogger.comBlogger52125tag:blogger.com,1999:blog-4049069957447118422.post-1568133248180192632018-07-16T00:05:00.001-07:002018-07-16T00:05:30.128-07:003 lata od debiutu Augusty Docher! <br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Kochani, 3 lata temu, 16 lipca 2015r. ukazała się moja debiutancka książka. Kto zgadnie, jaki jest jej tytuł? </span><span class="_47e3 _5mfr" style="font-size: large;" title="Emotikon wink"><span aria-hidden="true" class="_7oe">;)</span></span></div>
<span style="font-size: large;"><div style="text-align: center;">
Chciałam Wam serdecznie podziękować, że jesteście tutaj ze mną, że
czytacie moje książki, i te Augustowe i te Majewskie. Że piszecie,
komentujecie, recenzujecie. Dziękuję za każdy post, list, wiadomość. To
najlepsze w całym tym pisarstwie <span class="_47e3 _5mfr" title="Emotikon wink"><span aria-hidden="true" class="_7oe">;)</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
Wy jesteście najlepsi <span class="_47e3 _5mfr" title="Emotikon smile"><span aria-hidden="true" class="_7oe">:)</span></span></div>
<div style="text-align: center;">
Całusy!!!</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCmKwAsM9YszZ755eEKygnFYzdElj4gvGzTH6CO4vr3ss9CQpH12pyyJkwL5CyDNMxWYhckgS5ld8ROtOdlkJKjXLpBbdaXAFVAc25lVn8-IIEbg5mlaZucDfXYC4bf4_t3n274M1a4oM/s1600/bannerurodziny5.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="532" data-original-width="576" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhCmKwAsM9YszZ755eEKygnFYzdElj4gvGzTH6CO4vr3ss9CQpH12pyyJkwL5CyDNMxWYhckgS5ld8ROtOdlkJKjXLpBbdaXAFVAc25lVn8-IIEbg5mlaZucDfXYC4bf4_t3n274M1a4oM/s1600/bannerurodziny5.png" /></a></div>
<br />Beata Majewskahttp://www.blogger.com/profile/13578651403240463719noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-4049069957447118422.post-12257292947396871172018-05-17T07:54:00.003-07:002018-05-17T07:54:52.101-07:00Zapraszam serdecznie na Targi Książki w Warszawie :) <br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhh25wXAMq6dotKIRtXg7dYdW7nhZpBC4cJjcwujJ-NGslfQ5z17mYQTspN7eCWBvotWPE8fuxz96PX00IO1Xb_GinlGfl0s5NY762w8tQnuLm_8TytCsqiHV-iCbAIxSRvY26FDf1m-F4/s1600/bannertargi.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="715" data-original-width="989" height="460" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhh25wXAMq6dotKIRtXg7dYdW7nhZpBC4cJjcwujJ-NGslfQ5z17mYQTspN7eCWBvotWPE8fuxz96PX00IO1Xb_GinlGfl0s5NY762w8tQnuLm_8TytCsqiHV-iCbAIxSRvY26FDf1m-F4/s640/bannertargi.png" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Tylko na targach będziecie mieć szansę kupić miesiąc przed oficjalną premierą (20 czerwca) moją książkę pt. </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">MOJA TWOJA WINA.</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmLvD8iJax42oCRwJ7FHTclaNeyh-cW-bke9YV2EeGNsAX6_eVMxFirkUzZ9D7KKrzbspUvhnv67E39jxjeNpydga35LpNQ3M85piCp4nIOHf66UmTz4i1Rk-EBO-AZdgoCS863t-C9c0/s1600/mojatwoja-1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1063" data-original-width="700" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmLvD8iJax42oCRwJ7FHTclaNeyh-cW-bke9YV2EeGNsAX6_eVMxFirkUzZ9D7KKrzbspUvhnv67E39jxjeNpydga35LpNQ3M85piCp4nIOHf66UmTz4i1Rk-EBO-AZdgoCS863t-C9c0/s400/mojatwoja-1.jpg" width="262" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">O, już jest :) </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dwG63jVhaEpciVLVClnaiQNfe1K8FaHO5hKXPSn4H-T4Qay746ZrIwc0RusIb1_-tg1xI6pVvfaJrJoOjpTeQ' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Będziecie mogli również zakupić książkę pt. CAŁA JA, </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-size: large;">też nowość :) </span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqp_eyVMVnRrasiycgPx_mFYaS5JOcHMWjTotjfhi6fnSBUQHd30E26-inaK5GsF8Z7mVTt6wCzahkgja_UHH8sF3hWsjR8Y3H4wlRxuLDtPYNjvPTFBhlQqDK3NlFPLbTZyoL_3jEN1I/s1600/bannerCJ.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="902" data-original-width="1600" height="225" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqp_eyVMVnRrasiycgPx_mFYaS5JOcHMWjTotjfhi6fnSBUQHd30E26-inaK5GsF8Z7mVTt6wCzahkgja_UHH8sF3hWsjR8Y3H4wlRxuLDtPYNjvPTFBhlQqDK3NlFPLbTZyoL_3jEN1I/s400/bannerCJ.jpg" width="400" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Zapraszam! </span></div>
Beata Majewskahttp://www.blogger.com/profile/13578651403240463719noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4049069957447118422.post-34123259673109736342018-02-01T08:23:00.002-08:002018-02-01T08:25:04.529-08:00Ojej! Zapomniałam o blogu ;)<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Tak to już jest, że ostatnio dużo się dzieje...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Okropnie mi wstyd, że zapomniałam o moim biednym autorskim blogu, a tu tyle premier! </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Zacznę od końca, może tak będzie właściwiej ;) bo na świeżo. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Wczoraj, czyli <b>31 stycznia</b>, miała premierę moja 10-ta książka. Opublikowałam ją w wydawnictwie Publicat/Książnica i jest pierwszą częścią cyklu "owocowego". Jej tytuł to <b>BAŚNIK,</b> jest odrębną i zamkniętą historią miłości między Basią a Marcinem, a okładka tej książki wygląda tak:</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwbA5_NdQxxN2mlafJQrYlRPchAtCUIMhg_Omny-GUf9QVdjiBT4eD1AsdBun8SnW8Yu52CkE_GDtio4cDMRrIoKIjj4pB5oYPl6OEC_kKLlS8xKvsKnrFsZbI1__n56CPqpd_TNrGskA/s1600/ba%25C5%259Bnikokl.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="700" data-original-width="700" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiwbA5_NdQxxN2mlafJQrYlRPchAtCUIMhg_Omny-GUf9QVdjiBT4eD1AsdBun8SnW8Yu52CkE_GDtio4cDMRrIoKIjj4pB5oYPl6OEC_kKLlS8xKvsKnrFsZbI1__n56CPqpd_TNrGskA/s320/ba%25C5%259Bnikokl.jpg" width="320" /></a></div>
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Wstawiam również mały trailer tej książki :) Mam nadzieję, że Was zachęci do lektury. </span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<iframe allowfullscreen='allowfullscreen' webkitallowfullscreen='webkitallowfullscreen' mozallowfullscreen='mozallowfullscreen' width='320' height='266' src='https://www.blogger.com/video.g?token=AD6v5dyqv-eG_cnqzLwacP__xOM7sJRp1SweK3qoxR7mnAvh39P5i20uVfhpm5O_yGMIKF4mDJbs_3Ph5-MiauCk_A' class='b-hbp-video b-uploaded' frameborder='0'></iframe></div>
<br />
<br />
<span style="font-size: large;">Druga styczniowa premiera miała miejsce <b>18 stycznia</b> i była to książka <b>BATAWE</b>, wydana w wydawnictwie <b>BIS</b>, III - ostatnia część część <b>trylogii o Wędrowcach</b>. Nareszcie możecie przeczytać całość, co mnie szalenie cieszy! Oby więcej czytelników sięgnęło po tę serię, skoro już cała jest dostępna :) </span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0ppM6nwe8Y6zWBJFODDRLhamXUekja3HlWRLkY2h0EwNiDfILHMWcFwE4led6MWiW3vhDHWo1txB8B_NA7XlMidtbcQh3_WFL8lAiMZ3BneI4eB1_jafshjogamOvA-DP04CKb0CY4mA/s1600/bataweokladka.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="700" data-original-width="464" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg0ppM6nwe8Y6zWBJFODDRLhamXUekja3HlWRLkY2h0EwNiDfILHMWcFwE4led6MWiW3vhDHWo1txB8B_NA7XlMidtbcQh3_WFL8lAiMZ3BneI4eB1_jafshjogamOvA-DP04CKb0CY4mA/s400/bataweokladka.jpg" width="263" /></a></div>
<br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Z okładki patrzy na Was Brian, jak widać, do śmiechu mu daleko, a dlaczego? Dowiecie się po przeczytaniu. Swoją drogą, uważam, że niezły z niego przystojniak, a okładka <b>BATAWE</b> jest moją ulubioną, jeśli mowa o tej serii. A Wam która się podoba najbardziej? </span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEuRRc6tmEBqLqml9oozqeVv852N2wF9T8axQZWVK-U4-_HMUQzYmxQFphJ3UDqRlytO7kBedTckE3qlf-ZTPgpMjk39UUBY-ZQH55vHbNq1gIPa_z9tBt9MwDMDPmlfphdKCRWZUOivY/s1600/trylogia+augusta+docher.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="500" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhEuRRc6tmEBqLqml9oozqeVv852N2wF9T8axQZWVK-U4-_HMUQzYmxQFphJ3UDqRlytO7kBedTckE3qlf-ZTPgpMjk39UUBY-ZQH55vHbNq1gIPa_z9tBt9MwDMDPmlfphdKCRWZUOivY/s400/trylogia+augusta+docher.jpg" width="400" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">To na razie tyle, gdy mowa o tegorocznych premierach, a jutro będę nadrabiać zaległości z <b>2017 roku</b> ;) </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Przy okazji - informuję, że jeszcze można wziąć udział w licznych konkursach na moim FP, na FaceBook-u :) Z okazji wydania 10-ciu tytułów, zaplanowałam liczne konkursy :) Wpadajcie!!!</span><br />
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEIhltDprik2TQW3cOcPlc1nZCrgzbKL2Qf8UlODt-cEDjYDpmP5kUTs2gR-nOqlh9cZh0KE3yYErHv2vjlVPdXHOSMp32PDVT5OhKV0fyC3OsEETrVKMtfb4PnaQjohCc_AWgoqwfx4c/s1600/10konkursowa.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="450" data-original-width="810" height="353" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiEIhltDprik2TQW3cOcPlc1nZCrgzbKL2Qf8UlODt-cEDjYDpmP5kUTs2gR-nOqlh9cZh0KE3yYErHv2vjlVPdXHOSMp32PDVT5OhKV0fyC3OsEETrVKMtfb4PnaQjohCc_AWgoqwfx4c/s640/10konkursowa.png" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Do jutra!!!</span></div>
Beata Majewskahttp://www.blogger.com/profile/13578651403240463719noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-4049069957447118422.post-85712737176139531042017-10-26T11:22:00.000-07:002017-10-26T11:22:07.290-07:00Targi książki w Krakowie :) Zapraszam na moje spotkania<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">A te odbędą się w sobotę, na stoisku wydawnictwa <b>znak</b>:</span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXch999mIGo0cSgstyUlz4xmVjNU8qAB8TWhl8Vs_13mMt_4F8Ndb5vqZErIH7dOPEWhwJ2lv1FThNOxL2oencv1GXv4-bvDKAg__u-RaQVZKZGrrQUhx6reBrw_7yKaacJzT6RBTJc9o/s1600/targiznak1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="628" data-original-width="1200" height="332" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgXch999mIGo0cSgstyUlz4xmVjNU8qAB8TWhl8Vs_13mMt_4F8Ndb5vqZErIH7dOPEWhwJ2lv1FThNOxL2oencv1GXv4-bvDKAg__u-RaQVZKZGrrQUhx6reBrw_7yKaacJzT6RBTJc9o/s640/targiznak1.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">oraz w niedzielę na stoisku wydawnictwa Publicat: </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNDLxe3V2fNQrcmfllQx0-88eW40PSr5Yr50STRE53IapFbugVzaQM8UNBQ_nXZSij4wnhgxTbg973HFKRWnG539Ynqi_El6IM-ZRu7aavQ-Tb_R1FGJc1NLXMmBZ5is3Wcm_rkdo_3O4/s1600/targipublicat1.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="821" data-original-width="984" height="532" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgNDLxe3V2fNQrcmfllQx0-88eW40PSr5Yr50STRE53IapFbugVzaQM8UNBQ_nXZSij4wnhgxTbg973HFKRWnG539Ynqi_El6IM-ZRu7aavQ-Tb_R1FGJc1NLXMmBZ5is3Wcm_rkdo_3O4/s640/targipublicat1.png" width="640" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">Zapraszam serdecznie, będą niespodzianki!!!</span></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><span style="font-size: large;">:) </span></b></div>
Beata Majewskahttp://www.blogger.com/profile/13578651403240463719noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4049069957447118422.post-59129103248912297162017-09-18T09:09:00.000-07:002017-09-18T09:09:10.358-07:00Fragment powieści "Najlepszy powód, by żyć" :) <span style="font-size: large;">Hej!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Może ktoś z Was jest ciekaw i przeczyta? </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Zapraszam serdecznie. W</span><span style="font-size: large;">łaśnie </span><a href="http://www.wydawnictwoznak.pl/wirtualnaksiazka,id,5903" style="font-size: x-large;" target="_blank">TUTAJ</a><span style="font-size: large;"> przeczytacie darmowy fragment "Najlepszego powodu, by żyć". </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQZwHuKvLF9xjTM7U5X2aMjpKft96M48CocRBHLOCEM0gE5m-i3EDdEWJqSiUTO3wEqKmo1lKbO8GLfmwDmXe2yvEYLNF2BH-Bp8KIkraYT6aGOOKcP_NYF7A-5m9ar_NIhYXNels8qQs/s1600/Docher_Najlepszy+powod+by+zyc_3D.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="1600" data-original-width="1142" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQZwHuKvLF9xjTM7U5X2aMjpKft96M48CocRBHLOCEM0gE5m-i3EDdEWJqSiUTO3wEqKmo1lKbO8GLfmwDmXe2yvEYLNF2BH-Bp8KIkraYT6aGOOKcP_NYF7A-5m9ar_NIhYXNels8qQs/s400/Docher_Najlepszy+powod+by+zyc_3D.jpg" width="285" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Do premiery pozostało jeszcze 9 dni, to już wkrótce!</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Pozdrawiam!!! Wasza Augusta :) </span></div>
Beata Majewskahttp://www.blogger.com/profile/13578651403240463719noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-4049069957447118422.post-18211668973996564152017-08-13T11:01:00.000-07:002017-08-13T11:01:35.532-07:00Kolejna oficjalna zapowiedź :) "Najlepszy powód, by żyć" już we wrześniu <div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Jak w tytule postu, z wielką radością informuję Was, że 27 września ukaże się kolejna moja książka, tym razem sygnowana moim starym pseudonimem, czyli Augustą Docher. </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiJEoC8892WK1SeZeW2Hp4-FWM_6T3XMAyh7ddszlMWZtCTA45hn3KiL4Wcu-k28pAUy_2rHP-WexyBQP1EIOTpS-2alqY5e419Qq8O3DLClMYfrJhp4I9O0jL_msngs3eOf_dvQEHMwg/s1600/najlepszy+pow.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="500" data-original-width="351" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhiJEoC8892WK1SeZeW2Hp4-FWM_6T3XMAyh7ddszlMWZtCTA45hn3KiL4Wcu-k28pAUy_2rHP-WexyBQP1EIOTpS-2alqY5e419Qq8O3DLClMYfrJhp4I9O0jL_msngs3eOf_dvQEHMwg/s400/najlepszy+pow.jpg" width="280" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><i><b>Wszystko trwało ułamek sekundy. Błysk ognia i nagle jestem w ognistej
kuli. Dociera do mnie, że się palę. Jestem żywą ludzką pochodnią.</b></i><br />
<br /><i>
Dominika budzi się po kilku dniach. <br />
Wie, że to był wypadek, a ukochany ojciec wcale nie chciał jej zabić. <br />
Teraz, kiedy on jest w więzieniu, ona leży w szpitalu i walczy o życie.<br />
Chociaż właściwie, to inni walczą za nią, ponieważ ona się już poddała. <br />
Ale to, co miało być końcem, okazuje się być początkiem… <br />
<br />
Przewrotny los stawia na jej drodze ambitnego młodego lekarza, który
dostrzega w niej coś więcej niż tylko pacjentkę. Gdy on będzie leczył
jej ciało, jego brat Marcel, czarna owca szanowanej rodziny, spróbuje
uleczyć jej duszę.<br />
Tylko czy to jest w ogóle możliwe? Czy pęknięte serce potrafi jeszcze kochać?<br />
I czy ktoś, kto ma tyle powodów, by się zabić, odnajdzie ten jeden, by żyć?</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
(opis ze strony wydawcy)</div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Poniżej widzicie, jak prezentuje się egzemplarz recenzencki, </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">który już dotarł do mnie, </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">a wkrótce dotrze do zainteresowanych blogerów :) </span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3Pupgcjxl6QDr9rYC_4aYJDKt6MCOa_MHfmmxxQSZw5wKswIbc-uR0s5J-brrTd1S0kAwAoczrbrcgi1ictJXJ6WUcPE4tNdZhNkyhKn2AJlUHHsoBFsVHI72NFfzas27U876nQ0gPQE/s1600/naj2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="858" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg3Pupgcjxl6QDr9rYC_4aYJDKt6MCOa_MHfmmxxQSZw5wKswIbc-uR0s5J-brrTd1S0kAwAoczrbrcgi1ictJXJ6WUcPE4tNdZhNkyhKn2AJlUHHsoBFsVHI72NFfzas27U876nQ0gPQE/s400/naj2.jpg" width="357" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Książka zostanie wydana w wydawnictwie znak literanova, a dokładnie w OMGBooks. </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Tutaj link do zapowiedzi w księgarni wydawcy: <a href="https://www.znak.com.pl/kartoteka,ksiazka,94401,Najlepszy-powod-by-zyc" target="_blank">klik</a></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIGfIR5XwBlYoH_uCTOs1bt8Mhy9Ni_guXmPXOK1gcPFc9p3zhLFzulrcRnuViY3XhRhQFawK4PLhabATWq2qJere-uIE1l8L86mKh58LvIj5Frw_FjLRxDUGT1y7f74CMRJEOq_pfkjE/s1600/naj3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="875" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjIGfIR5XwBlYoH_uCTOs1bt8Mhy9Ni_guXmPXOK1gcPFc9p3zhLFzulrcRnuViY3XhRhQFawK4PLhabATWq2qJere-uIE1l8L86mKh58LvIj5Frw_FjLRxDUGT1y7f74CMRJEOq_pfkjE/s400/naj3.jpg" width="363" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Bardzo się cieszę, że ta książka wkrótce zagości na półkach księgarń i mam nadzieję, że trafi do Waszych serc :)</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Kto ma w planach przeczytać tę historię?</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Pozdrawiam! </span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
Beata Majewskahttp://www.blogger.com/profile/13578651403240463719noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-4049069957447118422.post-23759548248070895622017-06-08T11:03:00.005-07:002017-06-08T11:03:50.774-07:00Oficjalna zapowiedź "Biletu do szczęścia" i darmowy pierwszy rozdział :)<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Zapraszam na stronę wydawcy, </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">o właśnie tutaj: <a href="https://publicat.pl/ksiaznica/oferta/literatura-wspolczesna/bilet-do-szczescia" target="_blank">Bilet do szczęścia!!! </a></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Na stronie wydawcy znajdziecie link do całkiem darmowego pierwszego rozdziału tej książki! :) oraz będziecie mieć możliwość zakupienia książki przedpremierowo i w bardzo promocyjnej cenie :)</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJ0oTnJAGWoJBx2TVSUxUKNVIAUSTPMoZg9tQajRf326W7SdGWW9reh2_0IdSi0E2vsiJrLjarYSrSk8DyDXgFRVR42JQgduZ_G5C__OOuV_f1KuSA-AQHlPuE7oYrzBOMrPi10CZljf8/s1600/9ce8510703bd900d284f100157b5153905232791.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="457" data-original-width="300" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjJ0oTnJAGWoJBx2TVSUxUKNVIAUSTPMoZg9tQajRf326W7SdGWW9reh2_0IdSi0E2vsiJrLjarYSrSk8DyDXgFRVR42JQgduZ_G5C__OOuV_f1KuSA-AQHlPuE7oYrzBOMrPi10CZljf8/s400/9ce8510703bd900d284f100157b5153905232791.jpg" width="262" /></a></div>
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Premiera już 5 lipca, więc za niecały miesiąc! </span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0-y4NxmgPVoFSXkubP7E7AWzlziKFb6uzd0qpIWjLDTB293SB0rGH1X-ChI272TRYmUsmP_F6wXSKINH4z-EF9JN2bc0LL5aux-k0nPpaD-H93eOD7874zwQt7ynMd8t6WPYSGP9Fa6Y/s1600/bilet_do_szczescia_slider_01_data_0.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="315" data-original-width="730" height="275" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0-y4NxmgPVoFSXkubP7E7AWzlziKFb6uzd0qpIWjLDTB293SB0rGH1X-ChI272TRYmUsmP_F6wXSKINH4z-EF9JN2bc0LL5aux-k0nPpaD-H93eOD7874zwQt7ynMd8t6WPYSGP9Fa6Y/s640/bilet_do_szczescia_slider_01_data_0.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<span style="font-size: large;">Czy przystojny prawnik z Krakowa odzyska utraconą miłość? Kontynuacja powieści "Konkurs na żonę".</span><br />
<span style="font-size: large;"><br />
Łucja, zakochana bez pamięci w młodym prawniku z Krakowa, przeżywa szok,
gdy dowiaduje się, że mężczyzna ją uwiódł, aby odziedziczyć spadek.
Czuje się oszukana i wykorzystana, a na dodatek jest w ciąży. W
pierwszym odruchu chce zerwać związek z Hajdukiewiczem i wrócić w
rodzinne strony. Kiedy jej chora babka trafia do krakowskiego szpitala,
dziewczyna postanawia pozostać w mieszkaniu Hugona na czas jej
rekonwalescencji. Dla mężczyzny, który odkrywa, że naprawdę kocha Łucję,
staje się to jedyną szansą na jej odzyskanie. Ale czy Łucja zdoła
uwierzyć w szczerość jego uczuć? </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">I polecanki od moich Kochanych Koleżanek Autorek!!!</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
BILET DO SZCZĘŚCIA to doskonałe zakończenie historii Łucji i Hajduka. To
powieść o sile przebaczenia, o nadziei na miłość oraz o tym, że warto w
życiu odnajdywać właściwe ścieżki. Jestem pod wrażeniem. Serdecznie
polecam! <br />
K.N. Haner – autorka serii o Morfeuszu i powieści "Na szczycie"<br />
<br />
Jestem pewna, że czekałam na dalsze losy Łucji i Hugona równie
niecierpliwie, jak pozostałe Czytelniczki. Pragnęłam kolejnej dawki
emocji, wzruszeń i ciepłego humoru. Nie zawiodłam się. BILET DO
SZCZĘŚCIA właśnie taki jest. Serdecznie polecam. <br />
Małgorzata Garkowska – autorka "Układanki z uczuć"<br />
<br />
BILET DO SZCZĘŚCIA to niezwykle frapująca, nietuzinkowa powieść o tym,
co w życiu najważniejsze. Beata Majewska czaruje słowem, trzymając
czytelnika w napięciu aż do ostatniego zdania. Gorąco polecam. <br />
Hanna Greń – autorka powieści kryminalnych i obyczajowych <br />
<br />
<span style="font-size: large;">Pozdrawiam!!! </span> <br />
<br />Beata Majewskahttp://www.blogger.com/profile/13578651403240463719noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4049069957447118422.post-26489382155482895132017-06-05T14:34:00.002-07:002017-06-05T14:34:45.134-07:00Mała ściągawka dla fanów "Konkursu na żonę" :)<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Przedstawiam Wam okładki drugiej i trzeciej części cyklu powieści obyczajowych, które wydam w Książnicy. Tak wygląda "Bilet do szczęścia" - książka ukaże się już wkrótce, bo 5 lipca :)</span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigLMnNmxi3uJMlmWKjhJHWFPckBhxwy7ln7qHEnhtbOQ_xBnVj-WSkgTTKk7QVkOm7Zg06noDkQULsAypoZbk1tdOqqTjxi94GAOVf9yceuPgAqbwfSP_YS1YKLloO1LGn17-K47EsPyc/s1600/cz2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="960" data-original-width="632" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigLMnNmxi3uJMlmWKjhJHWFPckBhxwy7ln7qHEnhtbOQ_xBnVj-WSkgTTKk7QVkOm7Zg06noDkQULsAypoZbk1tdOqqTjxi94GAOVf9yceuPgAqbwfSP_YS1YKLloO1LGn17-K47EsPyc/s400/cz2.jpg" width="262" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">A tak prezentuje się okładka części trzeciej, czyli "Zdążyć z miłością" - dokładnej daty premiery jeszcze nie znam, ale prawdopodobnie będzie to jesień :)</span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBGs7jVWZ1Ssx-i1-Y1Ne9FhtR7GGRGg2PK3eVchtZ5Pvrbro1ingKaG7oiOOoK9FNOrt9zyS1JummU1u7kHHCfzLakiCazlfmmnSL5KcNS3gYZ740hbYPI9WW9lWbYpymXeH44y08C90/s1600/cz3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="850" data-original-width="544" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhBGs7jVWZ1Ssx-i1-Y1Ne9FhtR7GGRGg2PK3eVchtZ5Pvrbro1ingKaG7oiOOoK9FNOrt9zyS1JummU1u7kHHCfzLakiCazlfmmnSL5KcNS3gYZ740hbYPI9WW9lWbYpymXeH44y08C90/s400/cz3.jpg" width="255" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">A to obiecana ściągawka, czyli wszystkie trzy powieści w swoich prześlicznych kwiatowych sukienkach. </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Mnie bardzo się podobają, a Wam? </span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiM_dNTCPIxsERfg0ArZjwUmnXmV5mRuXhq-qLvQ5APJ1J6Cq8gofUWxTIAU9YGcbzjq7XnaPjZi4Xgf14BEgnQONnyVKrtB7F99R_SMitlmawSKXqXH9n7slevFpY0wrUBjwKGbxUegvU/s1600/okladki.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" data-original-height="400" data-original-width="600" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiM_dNTCPIxsERfg0ArZjwUmnXmV5mRuXhq-qLvQ5APJ1J6Cq8gofUWxTIAU9YGcbzjq7XnaPjZi4Xgf14BEgnQONnyVKrtB7F99R_SMitlmawSKXqXH9n7slevFpY0wrUBjwKGbxUegvU/s1600/okladki.jpg" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Mam nadzieję, że też :) </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Serdecznie Was pozdrawiam i obiecuję, </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">że wkrótce nowe świetne informacje :)</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Buziaki!</span></div>
Beata Majewskahttp://www.blogger.com/profile/13578651403240463719noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-4049069957447118422.post-45576061861088108502017-05-16T12:27:00.002-07:002017-05-16T12:27:58.564-07:00Zaproszenie na Targi Książki w Warszawie! Będą niespodzianki!!! ;)<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Kochani, niniejszym zapraszam was serdecznie na Targi Książki w Warszawie :) </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOXpjWzbMANYc_F37UV5zJZrbcgNjHswLxQC2Wfnb5FSLmHHJeZUmNDGbCHpe9c6MbA3RZpNx4RvGDrH92y8lnuKfc1qYY5vj_SY1MoqpTD2UEALe6tQuwnHAZwl4_Ddh98-OTQdGrZM0/s1600/18402894_1516056368439661_7480386344786622193_n.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="235" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhOXpjWzbMANYc_F37UV5zJZrbcgNjHswLxQC2Wfnb5FSLmHHJeZUmNDGbCHpe9c6MbA3RZpNx4RvGDrH92y8lnuKfc1qYY5vj_SY1MoqpTD2UEALe6tQuwnHAZwl4_Ddh98-OTQdGrZM0/s640/18402894_1516056368439661_7480386344786622193_n.png" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Jeśli ktoś ma ochotę mnie spotkać i poznać, jeśli jeszcze nie było okazji - zapraszam na stoisko wydawnictwa Publicat - D17 - stoisko numer 147. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<span style="font-size: large;">Proszę, oto mapka:</span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqeSUS84ESTIYAQd3hy-Gi8XRrdAu7ayahfG1FTWfVw9nXQs_LvUZpf8EpcLgOfPbReGSa84LxFLjZCARZ4Lx3MU6iYN3SruA_h3rY3ylqQPLXejAlhyllH5P9LiLLGHj3xrssLgZuas4/s1600/d17.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="475" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhqeSUS84ESTIYAQd3hy-Gi8XRrdAu7ayahfG1FTWfVw9nXQs_LvUZpf8EpcLgOfPbReGSa84LxFLjZCARZ4Lx3MU6iYN3SruA_h3rY3ylqQPLXejAlhyllH5P9LiLLGHj3xrssLgZuas4/s640/d17.jpg" width="640" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Zastaniecie mnie w sobotę od godziny 15:00 i w niedzielę od godziny 11:00. </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Będę ja i będzie moja najnowsza książka:</span></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3MCf1xTAsBXIvxidZYtgufqrMrTgae94HFhCCpgKTj1lA99HOqX6A1J9JFvzXcdOs1NkBSISQkl79GVrF_xKeomLn8FjCOVA9HyyLJYENQA1i2yK4sR6SvJNXAgG6Eu45Xlj_wVtF37M/s1600/ksizka.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi3MCf1xTAsBXIvxidZYtgufqrMrTgae94HFhCCpgKTj1lA99HOqX6A1J9JFvzXcdOs1NkBSISQkl79GVrF_xKeomLn8FjCOVA9HyyLJYENQA1i2yK4sR6SvJNXAgG6Eu45Xlj_wVtF37M/s640/ksizka.jpg" width="492" /></a></div>
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">i rozliczne niespodzianki dla Wszystkich, którzy się pojawią :) </span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Zapraszam!!!</span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
Beata Majewskahttp://www.blogger.com/profile/13578651403240463719noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-4049069957447118422.post-79890065684015297152017-05-10T10:56:00.001-07:002017-05-10T10:56:29.464-07:00Dzisiaj premiera :) niniejszym "Konkurs na żonę" właśnie się rozpoczął! <div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Ach, w końcu się doczekałam! </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgP3OiLKL84bIFNKTyvrjcZduFdQiBmPPi_ZclJRa9ZuNvRjy9SwSGOJ8flcNDsDs4rj_k457lw10Pa3n0Pv40__aHjrvIK77ZVX9gifLjxF043xjNOdeUnJwDARZq8Ca2y6ecNaOnI1q8/s1600/bannernafb2.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="532" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgP3OiLKL84bIFNKTyvrjcZduFdQiBmPPi_ZclJRa9ZuNvRjy9SwSGOJ8flcNDsDs4rj_k457lw10Pa3n0Pv40__aHjrvIK77ZVX9gifLjxF043xjNOdeUnJwDARZq8Ca2y6ecNaOnI1q8/s640/bannernafb2.png" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Zapraszam na mój FP - tam rozdawajka z tej okazji :)</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Wszystkim życzę miłej lektury i wielu wrażeń! </span></div>
<br />Beata Majewskahttp://www.blogger.com/profile/13578651403240463719noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4049069957447118422.post-70598123364910033232017-04-14T05:51:00.003-07:002017-04-14T05:51:37.909-07:00Poszukiwani recenzenci! "Konkurs na żonę" <span style="font-size: large;">Dzień dobry, Kochani!</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Informacja dla Szanownych Pań Blogerek i ewentualnie Szanownych Panów Blogerów, aczkolwiek nie liczę na duży odzew ze strony Panów, </span><span style="font-size: large;">gdyż moja powieść <b>"Konkurs na żonę"</b> to typowa kobieca literatura :)</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Wydawnictwo Publicat ogłosiło poszukiwania :) </span></div>
<div style="text-align: center;">
<a href="https://www.facebook.com/GrupaWydawniczaPublicatSA/photos/a.172938462751465.37200.168632469848731/1484422094936422/?type=3&theater" target="_blank"><span style="font-size: large;">Fanpage wydawnictwa Publicat</span></a></div>
<br />
<br />
<span style="font-size: large;">Zgłoszenia blogów proszę wysyłać na adres: <b>recenzje@publicat.pl</b></span><br />
<span style="font-size: large;">W mailu proszę zawrzeć: <b>adres bloga, adres Fanpage </b>(jeśli posiadacie)<b> i oczywiście adres pocztowy. </b></span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Zapraszam :)</span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsaB5R7_ys1qCv7UG21kI4Fx4F1_m9Q-cHvdqCUSjP30K1MhyNixnt7l9W4ihghgjvrvNBVHTnf7Vv13IdWMdPdcystyIHcymTfYCnxwq_HG-A6K0hDxxXf_DdJ4ueroMb8ijgsDsXG9o/s1600/szukanieblogow.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="532" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsaB5R7_ys1qCv7UG21kI4Fx4F1_m9Q-cHvdqCUSjP30K1MhyNixnt7l9W4ihghgjvrvNBVHTnf7Vv13IdWMdPdcystyIHcymTfYCnxwq_HG-A6K0hDxxXf_DdJ4ueroMb8ijgsDsXG9o/s640/szukanieblogow.png" width="640" /></a></div>
<br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">A korzystając z okazji, chciałam Wam złożyć serdeczne życzenia Wesołych Świąt, spędzonych w cudownej rodzinnej atmosferze! </span><br />
<span style="font-size: large;">Pozdrawiam, Wasza Augusta vel Beata Majewska ;) </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;"><br /></span>Beata Majewskahttp://www.blogger.com/profile/13578651403240463719noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4049069957447118422.post-4443135137215293612017-04-07T01:39:00.003-07:002017-04-07T01:39:38.547-07:00"Konkurs na żonę" i pełna okładka! <span style="font-size: large;">Hej :)</span><br />
<span style="font-size: large;">Mam ją! Ją, czyli przepiękną okładkę mojej najnowszej powieści "Konkurs na żonę". Przypominam, premiera 10 maja 2017! </span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIm-vf01UpfPtMnGqOmGtry6sbMVTJMPazdQdHnMY75d2j5fTncLdpiFQrW4NCAVLpTxqgD0ibWn64ZsJkd2dBAdtSqIouyHTS9LT43B4kyMJnFUPnstl4MzckIZUWYmfOHgPrcuylKT4/s1600/okl2.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiIm-vf01UpfPtMnGqOmGtry6sbMVTJMPazdQdHnMY75d2j5fTncLdpiFQrW4NCAVLpTxqgD0ibWn64ZsJkd2dBAdtSqIouyHTS9LT43B4kyMJnFUPnstl4MzckIZUWYmfOHgPrcuylKT4/s400/okl2.jpg" width="261" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Strona główna :) </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">a poniżej całość...</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhR39errGROA5QWIP7_GDK_Q-3sdFSjOhODxPLBasU4NwFobAPTvXahnM0LiDGT-N1QPmLYjnVkSr_0S3XQpVUi7Ktx0-fIAO_hz4wBweAbivj8wkbnYPzlG1dnKPJ2QVQnWF4HsryiwvY/s1600/okl5.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="268" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhR39errGROA5QWIP7_GDK_Q-3sdFSjOhODxPLBasU4NwFobAPTvXahnM0LiDGT-N1QPmLYjnVkSr_0S3XQpVUi7Ktx0-fIAO_hz4wBweAbivj8wkbnYPzlG1dnKPJ2QVQnWF4HsryiwvY/s640/okl5.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">i szczegóły:</span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2Z4irWhyL-Vfo8AIM_wKtgaUDLlCUzZI7gX9KFtm2U5HJeMusYi6ab63uzrAWNsQKQaZzaFcLfy9lu27n8eyt9KhaIQEtmxgvaTam4BiyZJDQqwpKYBJyIygLygO1Vav6dorJlvxTOlE/s1600/okl4.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2Z4irWhyL-Vfo8AIM_wKtgaUDLlCUzZI7gX9KFtm2U5HJeMusYi6ab63uzrAWNsQKQaZzaFcLfy9lu27n8eyt9KhaIQEtmxgvaTam4BiyZJDQqwpKYBJyIygLygO1Vav6dorJlvxTOlE/s640/okl4.jpg" width="337" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Trochę o mnie, czyli informacja o moim dorobku (na razie skromnym, ale to się zmieni, obiecuję!)</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQUxRvyX9uJwuFC-uIai8eaJ-Qsmw70Y_wULBtLpQiKBrDJEBhy1Z50J3awglf439ERfVXPH9sWj3TeRx0xOT1iSjeHSqgXdCO6dyU4wSlFQQ9qcWG9_lfWOmahaYSYQ24MyE0UxMNzdc/s1600/okl3.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgQUxRvyX9uJwuFC-uIai8eaJ-Qsmw70Y_wULBtLpQiKBrDJEBhy1Z50J3awglf439ERfVXPH9sWj3TeRx0xOT1iSjeHSqgXdCO6dyU4wSlFQQ9qcWG9_lfWOmahaYSYQ24MyE0UxMNzdc/s640/okl3.jpg" width="435" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Plecki z polecanką jednej z najbardziej popularnych polskich Pisarek, czyli kilka ciepłych słów od Agnieszki Lingas-Łoniewskiej, której twórczość uwielbiam!</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">I patronaty: Lubimy czytać <a href="http://lubimyczytac.pl/ksiazka/4416939/konkurs-na-zone" target="_blank">tutaj link do konta książki</a>, </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">DlaLejdis oraz <a href="http://kobiecerecenzje365.blogspot.com/" target="_blank">kobiecerecenzje365</a></span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDbtoVUdoAf_wUCKRa-Gmw_E_V1XonFe8ohXHB8y0kRFS1WrSP_-aFHDQPiSs27KnOMMi5syQyuWIaj_PJC7mJ_jXGT9y4N_aHAIntrioKeZ155AThf6gqQSheofPwZ_PXJe3VWA0Fxck/s1600/okl1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="640" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhDbtoVUdoAf_wUCKRa-Gmw_E_V1XonFe8ohXHB8y0kRFS1WrSP_-aFHDQPiSs27KnOMMi5syQyuWIaj_PJC7mJ_jXGT9y4N_aHAIntrioKeZ155AThf6gqQSheofPwZ_PXJe3VWA0Fxck/s640/okl1.jpg" width="332" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">A na koniec skrzydełko i trzy wspaniałe polecanki od Pisarek: K.N.Haner, Małgorzaty Garkowskiej oraz Hanny Greń! Wszystkim serdecznie dziękuję :) </span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Mam nadzieję, że okładka się podoba, a gdy przeczytacie "Konkurs na żonę" - treść również przypadnie Wam do gustu! :)</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Pozdrawiam! </span></div>
Beata Majewskahttp://www.blogger.com/profile/13578651403240463719noreply@blogger.com13tag:blogger.com,1999:blog-4049069957447118422.post-62874678244370251992017-04-03T13:53:00.000-07:002017-04-03T13:53:00.935-07:00"Konkurs na żonę" już w zapowiedziach :) <div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Nie wiem, czy Wszystkim wiadomo, ale już wkrótce będę publikować pod drugim pseudonimem, a mianowicie:</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><b>Beata Majewska. </b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">A oto zapowiedź pierwszej mojej powieści obyczajowej pt. <b>"Konkurs na żonę"</b> :)</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;">Premiera <b>10 maja 2017 roku!</b></span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzYeKlVt0ckX-2TnqWewEZ-DyC9V8dDDyXYD-L5j8yGmEh6aBcGzIF2NaTFQg_Scim8_jVbk7mysRyL2vkxvaRUaGDlT2hrHheCqS0CZ_Mqr2dVPig8P5ehQWGDbfdXINsxpiqKWYvZqY/s1600/s%25C5%2582oik1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgzYeKlVt0ckX-2TnqWewEZ-DyC9V8dDDyXYD-L5j8yGmEh6aBcGzIF2NaTFQg_Scim8_jVbk7mysRyL2vkxvaRUaGDlT2hrHheCqS0CZ_Mqr2dVPig8P5ehQWGDbfdXINsxpiqKWYvZqY/s320/s%25C5%2582oik1.jpg" width="210" /></a></div>
<br />
<span style="font-size: large;">Już dostępna...</span><br />
<span style="font-size: large;"><a href="http://bonito.pl/k-1727430-konkurs-na-zone" target="_blank">w księgarni bonito.pl bardzo atrakcyjna cena :) </a></span><br />
<span style="font-size: large;"><a href="http://aros.pl/ksiazka/konkurs-na-zone" target="_blank">w aros.pl podobnie :) </a></span><br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">A tak będzie wyglądać okładka drugiej części tej powieści, która ukaże się już w czerwcu! </span></div>
<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYEN5iXgYOU-dUiqVrifcADZvZznZUUmtNYvalJWUYxS6n-IKPZOjVZsh-SnpYDPhlHWOA6te4Br1UXjFLiHCE9E7ukmlfWpVuVGdUFhxc21dK0KSzHYHhAaKp5_yxOF1-wmfn12crp6w/s1600/bilet_szkice_02.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiYEN5iXgYOU-dUiqVrifcADZvZznZUUmtNYvalJWUYxS6n-IKPZOjVZsh-SnpYDPhlHWOA6te4Br1UXjFLiHCE9E7ukmlfWpVuVGdUFhxc21dK0KSzHYHhAaKp5_yxOF1-wmfn12crp6w/s320/bilet_szkice_02.jpg" width="210" /></a></div>
<span style="font-size: large;">Książki zostaną wydane w wydawnictwie Publicat S.A. Książnica. </span><br />
<span style="font-size: large;">Mam nadzieję, że polubicie Beatę Majewską tak samo mocno, jak Augustę Docher ;)</span><br />
<span style="font-size: large;"><br /></span>
<span style="font-size: large;">Pozdrawiam! </span>Beata Majewskahttp://www.blogger.com/profile/13578651403240463719noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4049069957447118422.post-90963586624252049802017-03-17T01:24:00.002-07:002017-03-17T01:24:38.794-07:00Kryształowe serca - ważna wiadomość :)<br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGz_t_uA7ue8x6wnJ-H5gDSpHZba8BiPBhAS-LUHNi3LlDQBZn98bROyIrVSnuSABCkgjTS0CmNATw43qJg4otV-uuRHibiXXgWgkSJ7UKvFNHbNFUDxtByl55PHLkpkERS2uJnfqkJL4/s1600/ksnalc.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgGz_t_uA7ue8x6wnJ-H5gDSpHZba8BiPBhAS-LUHNi3LlDQBZn98bROyIrVSnuSABCkgjTS0CmNATw43qJg4otV-uuRHibiXXgWgkSJ7UKvFNHbNFUDxtByl55PHLkpkERS2uJnfqkJL4/s1600/ksnalc.jpg" /></a></div>
<br />
<br />
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Jak zapewne zauważyliście, nie publikuję kolejnych rozdziałów powieści. </span><span style="font-size: large;">Powód jest jeden: prawdopodobnie znalazłam wydawcę :) </span><span style="font-size: large;">Mam nadzieję, że się na mnie nie pogniewacie, ale takie było życzenie wydawnictwa. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Jeśli wszystko się powiedzie, książka powinna zagościć w księgarniach jeszcze w tym roku. </span><span style="font-size: large;">Na razie można ją dodać do chciejków :) <a href="http://lubimyczytac.pl/ksiazka/4339920/krysztalowe-serca" target="_blank">Tutaj! </a></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;">Zapraszam serdecznie. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: large;"><br /></span></div>
<br />
<br />Beata Majewskahttp://www.blogger.com/profile/13578651403240463719noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-4049069957447118422.post-28655497682725127692017-03-06T08:10:00.003-08:002017-03-06T08:10:40.128-08:00Kryształowe serca - rozdział 11<h2>
<a href="https://www.blogger.com/null" name="_Toc469349242">Rozdział 11</a></h2>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">Chociaż rozmowa z Nikołajem Stołypinem okazała się całkiem interesująca,
bo panowie rozprawiali o wyścigach konnych i o swoich stadninach, a przecież
Karim miał takową w Kazachstanie, i tak nie mógł się oprzeć, żeby co jakiś czas
dyskretnie zerknąć na zegarek. Za każdym razem zdawało mu się, że już dawno
minęło wyznaczone pół godziny „wolności” Fabiany, a tu jak na złość, minuty
wlekły się niczym godziny. W końcu Stołypin parsknął śmiechem, powiedział coś o
byciu młodym i zakochanym i uwolnił Karima od swojego towarzystwa. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Czas wypić toast za naszego ukochanego solenizanta, a pan, panie
Kasymow powinien iść poszukać tej pięknej dzierlatki, bo a nuż wpadnie w czyjeś
sidła. – Poklepał go krzepiąco po ramieniu. – Ja też idę znaleźć moją Lidkę,
choć nie liczę, że jest dla kogoś pokusą. – Zaśmiał się rubasznie i pożegnał
skinieniem głowy. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">Karim z ulgą opuścił salę, energicznie przeszedł przez hol, nawet nie
licząc, że spotka tam Fabianę. Mógł powiedzieć, że już dosyć dobrze ją poznał,
więc od razu skierował się ku wyjściu z rezydencji. Stanął na szczycie schodów
i rozejrzał na boki. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Ech... mam nadzieję, że jesteś z tyłu domu, bo jak nie... – Zmarszczył
brew. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">Najpierw sprawdził ogród przy zachodnim skrzydle, żeby z niepokojem
stwierdzić, że Fabiany tam nie ma. Starał się nie dać po sobie poznać, że jest
zdenerwowany, więc choć nogi rwały się do biegu, a w głowie obrzucał gospodarza
stekiem obelg za ten gigantyczny teren posesji, szedł powoli wzdłuż pałacu, myśląc,
że jest kompletnym durniem. Przecież minął raptem kwadrans, jak Fabiana go
opuściła. Z drugiej strony wiedział, że w ciągu piętnastu minut można uciec,
znaleźć środek transportu i wtedy szukaj wiatru w polu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">Aż westchnął, gdy ją zobaczył. Nie miał wątpliwości, że to Fabiana. Tylko
ona założyła na tę uroczystość długą, czerwoną suknię. Stała i z kimś
rozmawiała, niewątpliwie z jakimś mężczyzną. Z każdym krokiem zauważał coraz
więcej detali: towarzysz Fabiany jest młody, ubrany bardzo nieformalnie i ma dosyć
wysoki, przenikliwy głos, bo Karim słyszał go już z kilkudziesięciu metrów.
Nagle kiwnął na Fabianę ręką, ta do niego podeszła i...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">Dopiero teraz zdał sobie sprawę, że stoją nad brzegiem basenu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">Przyspieszył. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">Podbiegł...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">Nogi same go poniosły.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">Widział, jak ona nachyla się nad basenem, stoi przy krawędzi, a ten ktoś
kładzie dłoń na jej plecach, jakby chciał ją wepchnąć...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Vivian! – krzyknął rozpaczliwie. – Nie!!!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">Dopadł ich w sekundę, może dwie. Jakieś dwie kobiety, które przechadzały
się po drugiej stronie basenu, aż zamarły z wrażenia, gdy Karim z impetem wpadł
między tę śliczną blondynkę w czerwonej sukni a zupełnie do niej nie pasującego
młodzieńca w pomiętej polówce.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Patrz! – Jedna chwyciła drugą za ramię. Patrz, co on wyprawia. – Nie
spuszczała oka z tajemniczego mężczyzny, z czarną przepaską na oku. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">Karim popchnął Fabianę, aż upadła na posadzkę przy basenie, a co do
Erica, ten od razu wylądował w wodzie. Próbował wygramolić się ze środka, klnąc
na czym świat stoi, ale gdy podpłynął do krawędzi niecki i oparł dłonie, żeby
wyskoczyć z wody, Karim nadepnął mu na rękę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Co robisz, debilu?! – wrzasnął. Odpłynął dwa metry od brzegu i z
przerażeniem patrzył na napastnika, który właśnie skupił swoją uwagę na tej
miłej Polce. – Ja nie mogę, co za gnój... – wymamrotał do siebie Eric. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">Miał nadzieję, że zaraz ktoś wezwie na pomoc ochroniarzy, żeby zrobili
porządek z tym chamem, ale nikt się nie
kwapił. Widocznie wszyscy uznali, że lepiej się nie wtrącać. Zresztą kto by się
odważył? Nagle wszyscy goście, którzy kręcili się wokół basenu, dyskretnie
opuścili to miejsce. Został tylko dryfujący w wodzie Eric i ta dwójka. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Miałaś wrócić!!! – wrzeszczał Karim, stojąc przed Fabianą. Przed chwilą
podniósł ją niczym szmacianą lalkę, a teraz trzymał mocno za ramiona i
potrząsał, bezlitośnie wbijając palce w jej delikatne ciało. – Miałaś wrócić! –
powtórzył. – Czemu zawsze muszę cię szukać! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Boli... – jęknęła, gdy jeszcze silniej zacisnął dłonie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Mnie też boli, gdy ciągle muszę wyciągać cię z kłopotów! – Nie popuścił
nawet na gram. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Nie... – zacięła się. Chciała powiedzieć, że nie minęło obiecane pół
godziny, ale ślepa furia w jego wzroku skutecznie pozbawiła ją głosu. Bała się
popatrzeć, czy z Erickiem wszystko w porządku, zakładając, że to może
rozsierdzić, już i tak wściekłego Karima. Nagle usłyszała, że coś zachlupotało
po przeciwnej stronie basenu, a potem do jej uszu dotarło francuskie
przekleństwo i coś, co zabrzmiało jak: „Bydle. Prawdziwe bydle.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Koniec! Wracamy do domu! – Karim szarpnął ją za rękę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">Wlókł Fabianę za sobą, zmierzając ku bramie tak energicznie, że musiała
podbiegać co kilka kroków. Obcas lewej szpilki zbyt mocno wbił się w miękką
murawę. Jej but został tam, błyskając złotym wnętrzem, jak pantofelek Kopciuszka.
Szła za Karimem, starając się nie utykać. Ostre kamyczki na podjeździe zraniły
stopę, ale nie czuła bólu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">Tego bólu nie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">Dotarli na jacht. Zeszła na dół, do saloniku. Znalazła jakiś kąt. Kącik.
Dziurę, gdzie mogła się schronić. Oczywiście pozornie. Siadła zaraz przy
ścianie. Skuliła się na wybitej skórą kanapie, zdjęła drugą szpilkę i oburącz przycisnęła
do piersi, jak tarczę, amulet, który miał ją uchronić przed złem. „To od Aliji.
Czeka na mnie w domu. Przygotuje mi kąpiel, a potem pójdę spać.” – pomyślała,
wbijając wzrok w mały bulaj. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Gdzie twoje buty? – zapytał Karim, który dopiero teraz dołączył do
niej. Nie odpowiedziała. Kurczowo ściskała ocalałą szpilkę od Manolo Blahnika i
wpatrywała się w czerń nocy, ignorując to, co odbijało się w szybce. „Nie
słuchaj go. Nie patrz na niego. Jego tu nie ma” – powtarzała, żeby nie
wybuchnąć płaczem. – Jesteś głucha?! Gdzie masz buty?! – Doskoczył do niej.
Chciał znów postawić ją do pionu, dosłownie i w przenośni, gdy nagle zauważył,
że cała drży. Spojrzał na jej stopy i dostrzegł krew. – Co u diaska? – Kucnął,
chwycił jej nogę i podniósł. – Kurwa jego mać! – zaklął, widząc jaka jest
poraniona. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Zgubiłam but – wyszeptała, nie patrząc na Karima. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– No przecież widzę! – warknął, wściekły. – Możesz dostać tężca, albo
innego gówna! Czemu nie powiedziałaś, że ci spadł?!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Zgubiłam but – powtórzyła. Zamknęła oczy. Spod powiek zaczęły nieśmiało
uciekać pierwsze krople łez. – Dostałam je od Aliji. Kupiła mi za swoje
pieniądze. Powiedziała, że to prezent od niej. A ja go zgubiłam. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Kurwa mać! Kupię ci nowe, sto par nowych pierdolonych butów! Nie
rozumiesz, że to nieważne!? – Zerwał się na równe nogi. Wyrzucił w górę ręce i
na moment wzniósł wzrok ku niebu. – Mam nadzieję, że na nic nie zachorujesz.
Poczekaj – polecił. Podszedł do barku, odkręcił butelkę stolicznej, a z
szufladki pod kontuarem wyjął czystą ściereczkę. – Trzeba to obmyć. Będzie
szczypało – uprzedził, przysiadając obok i biorąc jej nogę na kolano. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Zgubiłam prezent od Aliji – powtórzyła jak mantrę.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Mam go odzyskać? – Nagle Karim domyślił się, że Fabiana nie odpuści.
Czuł, że przegiął. Zrobił z siebie kompletnego durnia, prawdziwego furiata, ale
najbardziej nie mógł sobie wybaczyć, że widział w jej oczach paniczny strach. –
Mam iść i poszukać tego buta? – Nachylił się. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Kim jest Viviane? – odpowiedziała mu cichym pytaniem...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">***<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">Co z tego, że później zachował się jak dżentelmen? Opatrzył jej stopę,
poprosił kapitana Jugnota, żeby jej towarzyszył, a sam pobiegł do rezydencji Igora,
żeby odnaleźć zgubiony but. Dopłynęli do mariny w Cap Martin, zacumowali, a
Karim zaniósł Fabianę do samochodu i tak samo – w jego silnych ramionach –
pokonała drogę między autem a swoją sypialnią. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">Przez cały ten czas nie odezwała się do niego ani słowem. Posadził ją na
łóżku, przyklęknął przed nią i spytał, czy się na niego gniewa. Odwróciła
głowę, żeby spojrzeć w tarasowe okna. Zamiast czerni otulającej zatokę ujrzała
tylko odbicie siebie samej i Karima, człowieka, który stanowił dla niej coraz
większą zagadkę, choć wcale tego nie chciała. Bóg jej świadkiem, że starała się
o nim zapomnieć, traktować go jak Rachata czy Gastona, ale to było niemożliwe.
Zwłaszcza, gdy spała. W</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> snach potrafiła znacznie szybciej dotrzeć do niewygodnej prawdy, niż na
jawie. Kontrolowała myśli, ale gdy śniła, wszystko wyglądało inaczej. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Dlaczego taki jesteś? – zadawała mu bezgłośnie pytania. –
Raz dobry, czuły, troskliwy? A za chwilę zmieniasz się w kogoś, kogo boję się
tak bardzo, że tracę rozum, oddech...” </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Gniewasz się? – powtórzył. – I słusznie. Trochę
przesadziłem. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Przesadziłeś?!” – żachnęła się w myślach. Odruchowo potarła
ramię. Nie musiała patrzeć, żeby wiedzieć, że na skórze pojawiły się siniaki,
ślady po tej jego lekkiej „przesadzie”. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie odezwiesz się? – powiedział, kładąc dłoń na jej
kolanie. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">W końcu popatrzyła na niego. Powoli zsunęła jego dłoń i
zapytała dobitnie:</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Kim. Jest. Viviane. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Viviane – powtórzył, podobnie jak ona przybierając oznajmujący
ton. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Viviane. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Nagle ciszę sypialni zakłócił delikatny dźwięk dzwonka
telefonu. Karim przez moment próbował go zignorować, ale gdy ktoś zadzwonił
ponownie, przeprosił Fabianę, wstał i wyszedł na taras. Wrócił po kilku
minutach. Jego twarz, już i tak zmęczoną, przeszywał co chwilę delikatny skurcz
mięśni. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Muszę pilnie wyjechać – oznajmił i wyszedł. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Krzyż na drogę – westchnęła Fabiana. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Opadła plecami na łóżko, zamknęła oczy i pomyślała, że już
nigdy, przenigdy, nie odezwie się do Karima ani słowem. „Dobrze, że wyjechał.
Odetchnę. Muszę złapać dystans, potrzebuję czasu, żeby to przemyśleć i może
nawet zapomnę o tym uczuciu. Tylko dlaczego już mi go brak? – zawyła w duszy. –
Skąd ta przeklęta pustka i tęsknota?”</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">***</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– O, kochana! Jeśli myślisz, że tym razem pozwolę ci na te
twoje smutki i głodówki, jesteś w grubym błędzie! – Alija stała nad Fabianą, a
jej oczy ciskały gromy. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Była niemożebnie zła. Prawda taka, że najbardziej na Karima,
ale Chan wyjechał. Postanowiła więc rozmówić się z Fabianą, bez względu na to,
że jej pani wyglądała jak kupka nieszczęścia: nie zdjęła sukienki, nie zmyła
makijażu, a śliczna wieczorowa fryzura zmieniła się we wronie gniazdo. Leżała w
rozbebeszonej pościeli, na poduszce wymazanej kosmetykami, a obok niej leżały
brudne z trawy buty. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Naprawdę, nic mi nie jest – odburknęła Fabiana. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Może gdyby jej wygląd robił lepsze wrażenie, Alija łatwiej by
uwierzyła, że nic się nie stało, ale to wszystko, co zastała po otwarciu drzwi
sypialni i pobieżnym rzucie oka, sugerowało coś innego. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Co ten... – nagle zacięła się, zauważając siniaki na obu
ramionach Fabi. – Co ten zapchlony pies ci zrobił?! Zabiję go, jak wróci!
Przysięgam! – Usiadła przy niej i nachyliła się, żeby dokładnie zobaczyć
sinofioletowe placuszki po palcach Karima. – Zabiję go! Co się stało?! Mów
zaraz! </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nic. Błagam, daj mi spokój – odparła Fabiana i odwróciła
się do niej plecami. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie dam ci spokoju. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– To nie dawaj. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Fabi... – jęknęła Alija. – Proszę, tylko nie to...
Porozmawiaj ze mną. Co się stało? Uderzył cię?</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie.</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– To skąd te sińce?</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Chwycił mnie za ramiona. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Fabiana prawie niezauważalnie pokręciła głową, żałując że to
powiedziała. Jakie miało znaczenie, co zrobił jej Karim. To i tak nic nie
zmieniało. Zawsze gardziła mężczyznami, którzy stosowali przemoc wobec kobiet i
musiała mieć wyjątkowego pecha, bo ostatnio tylko tacy stawali na jej drodze. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Za ramiona? A co z twoją stopą? – Nic się nie ukryło przed
czujnym spojrzeniem Aliji. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Skaleczyłam się, bo wracałam z przyjęcia w jednym bucie. I
wcale nie przez alkohol – dodała sarkastycznie. – Byłam trzeźwa jak szczygieł. Uwierz.
Trzeźwa, posłuszna, miła i punktualna. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Fabi... – zabrzmiało groźnie. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Ech... – burknęła Fabiana, czując, że nie wygra z uporem
Aliji. Usiadła i zerknęła na nią z niechęcią. – Stałam przy basenie, gadałam z
takim jednym chłopakiem, który tam był, z obsługi. Pokazywał mi lustra na dnie
basenu i wtedy wpadł Karim, wepchnął Ericka, czyli tego chłopaka, do basenu, a
mnie...</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– O matko – przerwała jej Alija. Złapała się za usta i
potrząsnęła głową. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Karim. Ma. Coś. Z głową – wycedziła Fabiana. – Zrobił mi
awanturę, bo stałam i patrzyłam na dno basenu! Wyobrażasz sobie? Szarpał mną,
wrzeszczał. Najpierw pozwolił mi wyjść do ogrodu, a za chwilę przybiegł tam,
pchnął mnie na ziemię, potem postawił na baczność i zjechał jak psa, potem wlókł
za sobą, właśnie wtedy zgubiłam szpilkę – doprecyzowała. – A na jachcie? Czule
się mną zajął, opatrzył stopę, nawet wrócił po buta, zaniósł mnie do samochodu,
przyniósł tutaj, a na okrasę powiem, że gdy pędził do nas, wykrzykiwał imię
jakiejś Viviane. Przykro mi to stwierdzić, ale twój ukochany Chan jest p i e r
d o l n i ę t y – oznajmiła, akcentując ostatnie słowo. – Pierdolnięty na
całego. Schizofrenia? – Spojrzała na lewe ramię, gdzie prawa, silniejsza dłoń
Karima, zostawiła po sobie wyjątkowo malownicze ślady. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Viviane... – powtórzyła szeptem Alija. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Owszem. Oczywiście ty też mi nie powiesz, kim jest
tajemnicza Viviane i dlaczego Karimowi tak odbiło. Dlatego daruj sobie to swoje
fałszywe współczucie, te kłamstewka i niedopowiedzenia i zostaw mnie samą –
fuknęła, nadal skupiając wzrok wyłącznie na swoim ciele. Przesunęła się na
brzeg materaca, zgięła nogę i położyła stopę na kolanie, żeby ją pooglądać. Nie
było źle. Do podbicia wbił się ostry kamyczek, Karim wyjął go i zdezynfekował
to miejsce. Już wytworzył się mały strupek. Skóra wokół nie bolała, ale i tak
Fabiana postanowiła, że posmaruje rankę maścią z antybiotykiem. Miała taką, z
„poprzedniego” życia. – Jeszcze tu jesteś? – burknęła do Aliji, z
zainteresowaniem wpatrując się w spód stopy. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– A żebyś wiedziała, że ci wszystko powiem! – Nagle Alija
zerwała się z łóżka, stanęła na środku pokoju i wycelowała w Fabianę wskazujący
palec. – A żebyś wiedziała. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Już się boję – parsknęła Fabiana. Opuściła nogę na dywanik
i spojrzała na Aliję nieco kpiąco. – Więc? – Przechyliła głowę. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Viviane to...</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– To...</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Była żona Karima – wykrztusiła z trudem Alija. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Żona? – zapytała Fabiana, zaskoczona obrotem sprawy. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Tak.</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– I co z nią? </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie żyje. Przecież powiedziałam, że to jego była żona. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Umarła? Jezu... – jęknęła Fabiana. Nagle spostrzegła, że
czoło Aliji pokryło się lekkim szronem wilgoci. – Będziesz miała kłopoty? </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Pewnie tak, ale mam to gdzieś. Chan może mnie zwolnić,
choćby dzisiaj – odparła z mocą. – Zaoszczędziłam trochę kasy, starczy na
minimum pół roku życia we Francji. Mam francuskie obywatelstwo, poradzę sobie
sama. Znajdę pra...</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Jak ci Karim pozwoli – weszła jej w słowo Fabiana. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Masz rację. – Nagle Alija poczuła, jak uchodzi z niej cała
para. Oklapła, niczym przekłuty balon, myśląc, że jest beznadziejna, skoro nie
potrafiła nigdy postawić się Chanowi. – Ciebie uprowadził siłą, ale ja? Boję
się życia, samodzielności. Niewolnica na własne życzenie. Tchórz! Jestem
tchórzem – powiedziała z goryczą. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nieprawda. Nie jesteś tchórzem. Sorry za tamto. Nie
powinnam była tak do ciebie mówić. Przepraszam. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nic się nie stało. Masz rację, już najwyższy czas, żebym
była wobec ciebie szczera. Tym bardziej, że... – Alija znacząco wskazała brodą
na miejsce, w którym kiedyś wisiała kamera. Przysunęła wózek ze śniadaniem
bliżej łóżka i usiadła przy Fabianie. – Zjedz coś. Kiepsko wyglądasz. –
Zaśmiała się cicho i musnęła jej policzek pomazany tuszem do rzęs. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Zaraz. – Fabiana położyła rękę na przygarbionych plecach
Aliji i przytuliła ją. – Nie jesteś żadnym tchórzem. Wręcz przeciwnie, trzeba
mieć sporo odwagi, żeby żyć z takim szefem. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Jesteś kochana – odparła Alija. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– To ty jesteś kochana. Pić mi się chce. – Fabiana sięgnęła
po filiżankę, żeby nie poddać się wzruszeniu, które ją ogarnęło na widok
poczerwieniałych oczu Aliji. Napełniła ją po brzeg gorącym naparem. Upiła kilka
małych łyczków i odstawiła, żeby wystygło. – I pomyśleć, że kiedyś nie znosiłam
czaju. To co z tą Viviane? Powiesz mi coś jeszcze? – Jej głos zdawał się
brzmieć spokojnie, ale tylko na pozór. Musiała przyznać, że coś ukłuło ją w
sercu, gdy usłyszała słowo „żona”. Ukłuło tak boleśnie, że ciągle to czuła. –
Dawno zmarła?</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Dwa lata temu. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Och! – Fabiana odruchowo przytknęła dłoń do ust. – Dwa lata
temu? Niedawno. – Zagryzła kącik ust, myśląc, że to trochę usprawiedliwia
dziwne zmiany nastroju u Karima. – Ile miała lat?</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Była bardzo młoda. Młodsza od Chana. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Okropne. – Fabiana poczuła, jak jej ciało pokrywa się gęsią
skórką. – Wypadek? </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Opowiem ci wszystko, ale...</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Mam o tym zapomnieć? </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Tak. To się zdarzyło pół roku po ich ślubie – zaczęła
Alija. – Oczywiście wzięli cywilny ślub, ze względu na różne wyznania –
doprecyzowała. – Karim zaplanował wyjazd na urlop. Viv go uprosiła, bo spędzali
ze sobą zbyt mało czasu. Wtedy też ciągle wyjeżdżał. Wiecznie interesy i
interesy. – Zerknęła porozumiewawczo na Fabianę. – Polecieliśmy na Filipiny, na
wyspę Palawan. Puerto Princessa... – rozmarzyła się na chwilę – piękne miejsce.
</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Polecieliśmy? – Fabiana sprowadziła ją z powrotem do Cap
Martin. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Tak. Chan z żoną, ja i Seryk, jego brat. Służyłam Viv, jak
teraz służę tobie – wyjaśniła. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– A Seryk? Dla towarzystwa?</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Tak. Głównie mojego. – Alija blado się uśmiechnęła. – Chan
zawsze mówił, że chce nas wyswatać, ale Seryk nigdy mi się nie podobał. Nie był
w moim guście. – Wzruszyła ramionami. – Kto wie, po co zabrał go ze sobą. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– A ty mu się podobasz?</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie. Nigdy mu się nie podobałam – odparła Alija. Fabi już
miała na końcu języka pytanie, co się z nim stało, skoro Alija wyraża się o
bracie Karima w czasie przeszłym, ale postanowiła spokojnie poczekać na rozwój
historii. – Byliśmy tam już ponad tydzień, gdy zdarzył się ten okropny wypadek.
Od rana wisiało coś w powietrzu, wszyscy byli nerwowi. Mieszkaliśmy w małej
willi z basenem. Miałam osobny pokój, zaraz naprzeciw apartamentu Chana i Viv,
słyszałam jak się kłócą. Zresztą kłócili się już wcześniej, ale wtedy starałam
się wychodzić, żeby tego nie słyszeć. Czasami Seryk dotrzymywał mi towarzystwa,
a czasami sama spacerowałam po okolicy, albo szłam na plażę. Pięknie tam jest.
Raj. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Tu też jest pięknie – powiedziała Fabiana. Napełniła swoją
filiżankę czajem i podała Aliji. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Wieczorem znów się zaczęli sprzeczać, słyszałam ich przez
dwoje drzwi i korytarz, tak byli głośno. Na szczęście obsługa przywiozła
jedzenie i nakryła stół do kolacji, więc skończyli wrzeszczeć. Zeszliśmy na dół
do jadalni, nawet coś zdążyłam zjeść, ale z minuty na minutę było coraz gorzej.
</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Awanturowali się przy stole? – Fabiana uniosła brwi. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie kłócili się, ale te spojrzenia... – Alija pokręciła
głową. – W końcu Seryk powiedział, że jedzie do centrum do jakiegoś klubu
nocnego, a ja wymówiłam się bólem głowy i wróciłam do pokoju. Zażyłam coś na
sen i odpłynęłam. Zawsze nastawiałam budzik na szóstą rano, żeby wstać,
oporządzić się i o ósmej już być gotową, ale nie zdążył mnie obudzić. Przed piątą
rozpętało się piekło. – Upiła trochę czaju, bo zaschło jej w gardle. – Usłyszałam
krzyki Chana dobiegające z ogrodu, wybiegłam na mały balkonik i wtedy ją
zobaczyłam. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Viviane?</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Tak. Basen był zaraz pod moimi oknami, może pięć metrów od
ściany budynku. Niewielki, prostokątny, niezbyt głęboki. W ogóle z niego nie
korzystaliśmy, bo komu by się chciało pływać w takiej sadzawce? – Zaśmiała się
blado, opierając na Fabianie szkliste spojrzenie. – Panienka Viv leżała na
dnie, a Karim stał nad nim i przeraźliwie krzyczał. Potem skoczył do wody,
wyciągnął Viviane, ale wiadomo było, że panienka już nie żyje. Nigdy nie
zapomnę, jak klęczał, tuląc ją i płacząc. Patrzył w niebo, krzyczał jej imię, a
potem znów dociskał twarz do jej mokrych włosów i tulił jak dziecko... –
wyszeptała. Po jej policzkach płynęły łzy. – Przyjechał ambulans, dwóch
sanitariuszy i lekarz. Od razu stwierdzili, że Viv nie żyje. Lekarz powiedział,
że zmarła kilka godzin wcześniej, zresztą wszystko się nagrało. Gdyby nie
monitoring, niewiadomo jakby się to skończyło. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Alibi?</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Tak. Nikt z nas go nie miał. Mimo nagrania, policja
przesłuchała wszystkich. Viviane po kolacji wróciła z Chanem do apartamentu.
Ponoć znów się posprzeczali i stwierdziła, że wybiera się do centrum, do
Seryka. Ale nie dotarła. Plątała się po ogrodzie, zaszła na chwilę do domu,
potem widać było, że zabrała jakiś alkohol. Piła prosto z butelki i chodziła
bez celu. Podeszła do basenu i potknęła się. Tam była kratownica z odpływem, a
Viviane chodziła w klapkach na szpileczce. Obcas wpadł w jedną z dziurek, Viv
straciła równowagę i wpadła do wody. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie usłyszałaś?</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie. Spałam jak zabita. Zamknęłam okna, bo noc była
wyjątkowo parna i duszna. Nie słyszałam... – Alija się stropiła. – Nigdy sobie
tego nie wybaczę. Tylko ja miałam sypialnię od tej strony ogrodu. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Utopiła się przez alkohol? Czy nie umiała pływać? – Fabiana
nie potrafiła zrozumieć, jak to możliwe.</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie była pijana. Widziałam to nagranie, piła wino, zdążyła
opróżnić może ćwierć butelki? A pływała doskonale. Panienka Viv startowała w
zawodach, w pływaniu synchronicznym. Jej team zdobył brązowy medal na ostatniej
olimpiadzie. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Więc?</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Upadając, uderzyła głową w metalową barierkę przy schodkach
do basenu. To była naprawdę sadzawka, raczej dla dzieci niż dla kogoś, kto
pływa zawodowo. Viviane uderzyła w nią skronią i straciła przytomność. Zanim ją
odzyskała... Gdyby ktoś był przy tym, zobaczył, na pewno dałoby się ją
uratować. – Alija otarła łzy. – Sekcja wykazała tylko lekki wstrząs mózgu.
Przecież to nic strasznego. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Nic, pod warunkiem, że nie leżymy twarzą w wodzie” –
pomyślała wstrząśnięta do głębi Fabiana. Już zrozumiała wszystko: wczorajsze
zachowanie Karima, brak basenu przy rezydencji... Prawie wszystko, bo jeszcze
kilka pytań cisnęło się na usta. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Dlaczego Karim nie poszedł za nią? Pozwolił jej jechać do
klubu? Nie sprawdził, gdzie się podziewa? – Przymrużyła oczy. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie wiem. Nigdy go o to nie spytałam. Nie miałam odwagi. –
Alija dolała czaju do filiżanki i opróżniła ją duszkiem, choć napar nadal był
gorący. – Nikt nie miał odwagi. Chan oszalał. Pozwał firmę, do której należała
ta willa. Puścił ich z torbami, choć nie uczynili nic złego. Nie oglądali na
bieżąco nagrań z kamer usytuowanych przy willach, ze względu na prawo do
intymności osób, które w nich przebywały. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Wobec tego, po co je zamontowali?</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Przydawały się właśnie w takich sytuacjach, jak wypadek
Viviane. Ponoć kilka lat wcześniej, mieli jakieś problemy z gośćmi i stąd
dyskretny monitoring. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– To straszne. – Fabiana ścisnęła drżącą dłoń Aliji. – Straszny
wypadek. Głupia śmierć. Taka młoda dziewczyna...</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Czasami mała, z pozoru nieważna decyzja, potrafi zmienić
całe nasze życie. Gdyby Chan poszedł jej poszukać, albo ja nie wzięłabym
tabletki na sen, Seryk nie wybrał się do tego klubu... – zawiesiła głos. –
Cokolwiek, decyzja któregoś z nas, Chana, Seryka, moja... Byłoby inaczej. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie obwiniaj się. – Fabiana pogłaskała ją po dłoni. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Do dziś nie mogę się z tym pogodzić. Viv była taka pełna
życia. Jakby czuła, że umrze młodo. Była jak... – Alija zamilkła, szukając
właściwego słowa – jak szczeniaczek. Wesoła, trochę hałaśliwa. Wszędzie jej
było pełno. Uwielbiała tańczyć i śpiewać, choć akurat to ostatnie niezbyt
dobrze jej wychodziło. Nie miała głosu. – Parsknęła pod nosem. – Lubiła się
stroić, chodzić na zakupy, jeździła na pokazy mody do Włoch. Pierwsze wrażenie?
Płocha i próżna, ale nikomu to nie przeszkadzało. Chan obsypywał ją prezentami.
Lubiła małe pieski, więc kupił jej dwa takie maleńkie psiaki, </span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">rasy chihuahua. Mówił, że są głupie, ale nigdy przy
panience, bo od razu na niego krzyczała. Fluffy i Daisy. Zabierała je wszędzie
ze sobą, nawet spały z panienką.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– I z Karimem? – Fabiana nie potrafiła sobie tego wyobrazić. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Chan jadł jej z ręki. – Zaśmiała się Alija. – Dosłownie i w przenośni. </span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Czasami Viv zbiegała do kuchni, do
Sary, i piekła dla niego tartę z owocami. Jedli ją potem w łóżku, a rano Chan
śmiał się, że wszędzie ma okruchy ciasta. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Musiał ją bardzo kochać – westchnęła Fabiana, dusząc w
sobie uczucie zazdrości. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Wszyscy ją lubili. A Chan? Szalał za nią. Nazajutrz po jej
śmierci ogolił głowę i przez trzy dni tkwił przy tym basenie i się modlił.
Ech... – Alija przełknęła ślinę. – Nie jadł, nie spał, nie dopuszczał do siebie
nikogo. Siedział jak otępiały, nie reagował, nie chciał nikogo widzieć, ani z
nikim rozmawiać. Gdy wróciliśmy z Filipin, kazał zasypać basen. Wszystko, co
wiązało się z panienką, zniknęło. Jej ubrania, obrazy, zdjęcia, wszyściuteńko.
Dobrze, że Avril zapobiegawczo zabrała pieski i dała je komuś, jakiejś swojej
sąsiadce – westchnęła. – Chyba nie chcę o tym mówić, to takie... </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Świeże?</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– O tak. Nawet nie wiesz, jak bardzo. – Alija popatrzyła na
twarz Fabiany i poczuła, jak ból ściska jej serce. – Mam nadzieję, że kiedyś Chan
znów pokocha równie mocno jakąś kobietę. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Ciężko mu będzie znaleźć taką samą. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie żywisz już do niego urazy? – zapytała z troską Alija. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie wiem – odpowiedziała szczerze Fabiana. – Nie wiem. Ta
smutna historia wiele tłumaczy, ale... – spuściła wzrok na posiniaczone ramię. –
On mnie tu przetrzymuje, więzi. Czasami jest gwałtowny i brutalny, nie tylko wobec
mnie, ale ciebie i innych. Boję się go. Ty też się boisz. Czy to jest dobre?
Czy da się żyć pod jednym dachem z człowiekiem, przed którym czujesz paniczny
strach? To nie jest normalne. To zabija. Zabija wszystkie dobre uczucia. Rozumiesz,
co chcę powiedzieć? Ledwie w moim sercu zakiełkuje jakaś sympatia do niego, on
ją depcze. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Coś ci powiem, ale nie pytaj, jeśli nie zrozumiesz do
końca. Są dwie najgorsze sytuacje, które mogą spotkać człowieka: bezsilność i
jej przeciwieństwo: pełna władza i kontrola, zwłaszcza ta nad cudzym życiem.
Gdy w rękach dzierżysz czyjś los i dokonujesz wyboru za tego człowieka, może
dopaść cię coś na kształt obłędu, jakiegoś szaleństwa. Ludzki umysł jest zbyt
słaby, żeby podejmować ostateczne decyzje, a...</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Mówisz o Karimie? – przerwała jej Fabiana, czując na
plecach zimne liźnięcie strachu. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Mówię ogólnie. – Alija wyraźnie się speszyła. Czuła, że
zabrnęła za daleko w obronie Chana, ale nie mogła wycofać słów, które padły. –
Chcę powiedzieć, że najważniejsze są intencje. Tylko dlatego cierpliwie znoszę
wyskoki Karima. Bo patrzę na intencje. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Jedno muszę przyznać – odpowiedziała po chwili Fabiana. –
Od kiedy go znam... Nie wiem, jak to wyrazić? – zaśmiała się. – Mam wrażenie,
że zajął część mojego mózgu. Jakby kontrolował mój rozum, narzucał myślenie o
sobie. Boże! – Plasnęła się w czoło. – Bredzę. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– A serce? – Alija przymrużyła oczy. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Serce?</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Tak. Czy zajął część twojego serca? </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– A nawet jeśli, jakie to ma znaczenie? – odpowiedziała po
namyśle Fabiana. – Gdy widzę, jak obchodzi się z kobietami, jak traktuje
ciebie, mnie. A Sandrine? Tę dziewczynę, która przyszła tu ulżyć jego żądzom?
Potraktował ją jak rzecz. Jak można kochać takiego człowieka? </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Niektórych ciężko kochać, ale nienawidzić jeszcze trudniej –
stwierdziła filozoficznie Alija.</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– A być obojętnym? </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">– Wobec Chana? Niemożliwe<i>...</i></span><em><span style="font-size: 12.0pt; font-style: normal; line-height: 150%; mso-bidi-font-style: italic;"><o:p></o:p></span></em></div>
Beata Majewskahttp://www.blogger.com/profile/13578651403240463719noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4049069957447118422.post-42408722942618611112017-03-04T08:48:00.002-08:002017-03-04T08:48:29.106-08:00Kryształowe serca - rozdział 10<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="line-height: 150%;"><span style="font-size: x-large;">Rozdział 10</span></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><br /></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Przez cały maj na Cap Martin nie spadła ani kropla deszczu, a
słońce przypiekało już od świtu. Morze zdążyło się nagrzać i na Lazurowe
Wybrzeże przyjeżdżało coraz więcej turystów złaknionych dobrej pogody i
wypoczynku. Na szczęście Karim nie musiał szukać miejsca do relaksu nad wodą.
Miał swoje. Niewielka zatoczka granicząca z piaszczystą plażą, ogrodzona z
dwóch stron kamiennym murem, a od strony rezydencji siatką dyskretnie ukrytą w
wysokim żywopłocie, była prawdziwym rajskim zakątkiem. Jego prywatnym
zakątkiem, bo prócz niego i kiedyś Viviane, nikt nie korzystał z tego skrawka
malowniczego wybrzeża Cap Martin. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Avril przygotowała kosz piknikowy, wypchała go po brzegi
smakołykami i gdy Chan zaszedł do kuchni, wręczyła go mówiąc z uśmiechem:
„Jedzenia na trzy dni”, a Karim wtedy dodał żartobliwie: „I trzy noce?”, czym
nieco zawstydził zarówno swoją pracownicę jak i Fabianę, stojącą tuż obok.
Niestety rozczarowała go, jeśli mowa o stroju kąpielowym. Założyła biały top na
ramiączkach, dżinsowe szorty, a co do stroju, wymówiła się niedysponowaniem.
Lepsze to niż paradować przy Karimie w skąpym bikini, bo tylko takie modele
znalazła w przepastnych szufladach z bielizną. Szczerze mówiąc uważała się za
kompletnie głupią i niekonsekwentną, bo przecież niecałe trzy tygodnie temu
Karim miał okazję widzieć ją całkiem nago. Nie potrafiła zrozumieć niektórych
swoich zachowań. Z jednej strony cieszyła się, że spędzą razem trochę czasu i
byłaby bardzo rozczarowana, gdyby Karim nie przyszedł do jej sypialni w
południe i nie zapytał: „Gotowa?”, a z drugiej, aż ścisnęło jej żołądek, gdy
wziął ją za rękę zaraz po wyjściu z rezydencji. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">Rozłożyli miękki koc na piasku, Karim ustawił na środku
koszyk, przyklęknął i od razu do niego zajrzał, choć wcale nie był głodny. Też
czuł dziwne skrępowanie tą sztuczną sytuacją. Miał strugać pajaca i odstawiać
błazenadę, żeby zabawić pannę Czekaj? Żałował, że wymyślił ten głupi piknik. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Zjesz coś? – zapytał sadowiącą się obok Fabianę. – Avril
naprawdę się spisała. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie jestem głodna, ale chętnie się czegoś napiję. Okropny
skwar – stwierdziła Fabi, patrząc przed siebie. Gdyby mogła, zerwałaby z siebie
wszystkie ciuchy i wbiegła do morza. Ale nie przy Karimie. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Jeśli chcesz, możemy trochę pospacerować przy brzegu –
zaproponował, podając jej butelkę wody evian. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Niewielki ten nasz spacerniak – bąknęła ironicznie. –
Trzydzieści metrów? </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Dla nas dwojga wystarczy – odparł niezrażony Karim. – Lubię
to miejsce. Nie podoba ci się tutaj? – Odwrócił w lewo głowę, żeby spojrzeć na
skały otulone niezliczoną ilością małych sukulentów i porostów. – Szkoda –
westchnął bardziej do siebie, niż do niej. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie powiedziałam, że mi się nie podoba. – Fabiana zakręciła
pustą butelkę i schowała ją do koszyka. Zerknęła w to samo miejsce, które
obserwował Karim i z zachwytem przyglądała bujnie kwitnącym roślinkom. Ich
maleńkie drobne kwiatuszki rozlewały się barwnymi plamami, jakby wyszły spod
ręki impresjonisty. Tkwiły na tej nieprzyjaznej skale, czepiając się korzonkami
do drobin mało żyznej gleby, ale jakoś przetrwały, dzielne mimo palącego słońca
i wiatru, który szarpał nimi bezlitośnie. – Pięknie tu. Jak w raju. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Pięknie – potaknął Karim. – Ale w Kazachstanie też pięknie.
</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Wszędzie pięknie, gdy człowiek może oddychać wolnością –
powiedziała po chwili. – Gdy ma jakieś marzenia, może je spełniać...</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL;">– Jeżeli człowiek upada na duchu, to
jego koń nie może skakać – powiedział. – To nasze ludowe przysłowie. Masz j</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">akieś marzenia? – Spojrzał na nią. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Ja? – Fabiana parsknęła pod nosem. Objęła kolana rękami i
oparła między nimi brodę. – Nie mam żadnych marzeń. Moje życie... – zamilkła,
szukając odpowiedniego słowa – moje życie się zawiesiło. Nie mam gruntu,
oparcia, celu, ani pojęcia o przyszłości. Nic. Pustka. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Jesteś aż tak nieszczęśliwa? </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– A co to jest szczęście? – zapytała na pozór swobodnie
Fabiana, bo ich oczy nagle się spotkały. Czuła jak ulega zagadkowemu spojrzeniu
Karima, topniała pod jego wpływem. Nie mogła tego znieść, szybko odwróciła
twarz w stronę słońca i przymknęła powieki. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Wiem, co to szczęście dla mężczyzny – odparł. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Naprawdę? – mruknęła Fabiana. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Rodzina, żona, dzieci, dobry przyjaciel... – zaczął
wymieniać, ale mu przerwała. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Ciekawe. – Zaśmiała się, nadal nie patrząc na niego. – Czy
ktokolwiek z twoich pracowników ma rodzinę, żonę, dzieci? A może biorą przykład
z Chana? – Podkreśliła ostatnie słowo. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Radik jest zakochany – zażartował Karim, myśląc że musi
zmienić klimat tej rozmowy z filozoficznego na humorystyczny. – W Avril. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– To dlaczego nie są razem? </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Bo Avril podobnie jak on, gustuje w kobietach – powiedział,
czując że wzbudzi tym ciekawość Fabiany. Nie mylił się, otworzyła oczy i
spojrzała na niego, podejrzliwie marszcząc czoło. – Z kolei Radik jest obiektem
westchnień Aliji, ale on nawet na nią nie popatrzy. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Alija zakochana w Radiku? – Fabiana wywróciła oczami, bo
zdało się jej to równie głupie jak nieprawdopodobne. Co jak co, ale tak dobrze
wykształcona dziewczyna nie pasowała do takiego prostaka. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Żartowałem. – Zaśmiał się cicho Karim. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– A ty? </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Ja?</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Byłeś kiedyś zakochany? – Przymrużyła oczy, bo raziło ją
słońce. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Kiedyś byłem. – Wzruszył ramionami. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– I co się stało? </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Odeszła – odparł po chwili. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Czujesz się samotny?</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– A ty? </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Teraz tak. Siłą rzeczy – rozejrzała się wokół. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Zanim tu przyjechałaś, nie byłaś? </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Już miała sprostować, że nie przyjechała, lecz została
przetransportowana jak paczka, ale co by to dało? </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Masz rację. Tymon był raczej moim współlokatorem, niż
chłopakiem – wyznała szczerze. – Żyliśmy razem, ale osobno. Łączył nas seks i
dostęp do mojego konta. Miłość to zaufanie, patrzenie w jedną stronę tym samym
wzrokiem, budowanie czegoś razem, a to wszystko było niemożliwe między nami.</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Mocne to słońce. – Potarł oko. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Chyba się nie wzruszyłeś moją smutną historią? – Uniosła
brwi, rozbawiona jego miną. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Łatwo zmiękczyć moje serce – powiedział, sięgając do
kieszeni bojówek, żeby wyjąć okulary przeciwsłoneczne. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nosisz okulary? – Fabiana rozchyliła ze zdumieniem usta. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– A czemu nie? – Odwrócił się, żeby nie widziała, jak
zdejmuje przepaskę i skrywa oczy za prawie czarnymi szkłami raybanów. – Zawsze
prowadzę w okularach – wyjaśnił. – Policja nie przepada za piratami na drodze.
Dosłownie i w przenośni – dodał, znów zwracając twarz w stronę Fabiany. – I
jak? </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nieźle – mruknęła z uznaniem, bo rzeczywiście Karim
wyglądał znacznie lepiej bez swojego pirackiego atrybutu. – Masz szklane oko? –
zapytała, nie mogąc się oprzeć i czując, że chyba spiekła lekkiego raka, bo
mimo wszystko to pytanie trąciło pewną intymnością. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Tak. Wyjąć? – zaproponował i kilka razy znacząco uniósł
brwi. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie – odpowiedziała natychmiast Fabiana, dopiero po
sekundzie zauważając, że Karim znów żartował. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Brzydzisz się?</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie – skłamała. – Po prostu nie wyobrażam sobie pustego
oczodołu. – Tym razem postawiła na szczerość. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Mam dwa.</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Dwa? </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Jedno zapasowe – odparł takim tonem, że nie mogła dojść,
czy znów żartuje. – Szwajcarska jakość. Idealnie dopasowane, wygodne, a czasami
przydatne do różnych celów. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– To znaczy? – Fabiana przekrzywiła głowę. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Można się z kimś założyć, że poliżesz własne oko. Wyjmujesz,
liżesz i wygrana twoja! – Zaśmiał się. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Przestań. – Aż nią otrzepało. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Kwestia przyzwyczajenia. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Wiesz co? </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Co? </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Chcę je zobaczyć, ale nie wyjmuj – dodała naprędce, żeby mu
czasem nie strzelił do głowy jakiś głupi pomysł. Wyciągnęła rękę, chcąc zdjąć
okulary. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Odchylił się, bo wolał sam to zrobić. Zdjął raybany, kilka
razy zamrugał i popatrzył na Fabianę spod przymrużonych powiek. – A teraz jak? </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Miałeś rozciętą powiekę? – spytała cicho, niemalże szeptem,
bo wyglądało to dosyć dziwnie. Przez środek powieki biegła czerwona blizna,
lekko deformując jej kształt przy linii rzęs. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Tak. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Jezu... – odruchowo jęknęła po polsku. – To musiało boleć. –
Wyraźnie się wzdrygnęła. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Mogę już założyć? – Podniósł okulary, a gdy nie
zareagowała, włożył je z powrotem na nos. – Trochę bolało, ale jak widać,
przeżyłem – skwitował, starając się stłumić emocje. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Myślałam, że będzie takie samo... – zająknęła się, nie
wiedząc czy powinna kontynuować. Dopiero teraz do niej dotarło, że oczy Karima
wyglądały inaczej, niż przewidziała. Coś jej nie pasowało. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Sztuczne oko nigdy nie będzie identyczne, jak własne.
Źrenica ludzkiego oka pracuje, a szklanego nie. Może dlatego wydają ci się
różne – zasugerował, drapiąc się po podbródku, bo znów zaciął się przy goleniu
i to dosyć mocno. – Tępa żyletka – wytłumaczył obecność sporego strupka. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Fabiana już miała zaprzeczyć, ale ugryzła się w język. Oczy
Karima nie wydały się jej różne. Było odwrotnie. Miała wrażenie, że Karim
patrzy na nią, jak człowiek mający zdrowe oczy. Wprawdzie ciężko było zauważyć
źrenice na tle równie ciemnych, prawie czarnych tęczówek, ale ruch gałek
ocznych już tak, a ona nie mogła oprzeć się odczuciu, że przez krótki moment
Karim skupił wzrok w jednym punkcie. „Ech, znów doszukujesz się czegoś, czego
nie ma” – ofuknęła się w duchu. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Alija mówiła, że pół roku nosisz brodę, a drugie pół
chodzisz bez – zagaiła, żeby przestać już o tym myśleć. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Że też nie macie innych tematów, jak moja broda? – Parsknął
śmiechem. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Gdybyś miał tyle czasu ile mam ja, miałbyś różne tematy. –
Fabiana wydęła usta. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Wiesz co to nouruz? </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie.</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– To taki nasz Nowy Rok, ale obchodzony dwudziestego
pierwszego marca. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Pierwszy dzień wiosny?</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Tak, równonoc wiosenna. Obchodzimy ją wyjątkowo uroczyście.
Jest wielkie ognisko, zabawy i tańce. Skaczemy przez ogień, a gdy mieszkałem w
Kazachstanie, brałem udział w wyścigach konnych. To największe święto,
najważniejsze. Właśnie wtedy golę brodę. A gdy mija lato i zaczyna się jesień...</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Równonoc jesienna? – podpowiedziała Fabiana. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Wtedy zaczynam ją zapuszczać. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– A czemu tak? </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie wiem. Od lat golę brodę na nouruz i zapuszczam na zimę.
W lecie gorąco, więc wygodniej bez brody, ale gdy ją zgolę, uwierz – przez
dobry tydzień żałuję, że to zrobiłem. Postanawiam, że już nigdy więcej, a potem
mija lato, jesień, zima, a na wiosnę znów brzytwa idzie w ruch. Trochę to bez
sensu. – Potrząsnął głową. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Czy wszystko musi mieć sens? </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– A nie powinno mieć? – odpowiedział pytaniem. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– A co z Nowym Rokiem? Tym naszym? </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Też obchodzimy. Pewnie pomyślisz, że coś z nami nie tak,
ale mamy choinkę i kogoś na podobieństwo Świętego Mikołaja. Ajaz Ata, czyli
śnieżny dziadek, przynosi prezenty, ale tylko grzecznym dzieciom – dodał,
rzadkim u niego melancholijnym tonem, bo na moment jego myśli poszybowały do
czasów dzieciństwa. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Na szczęście dopiero zaczął się czerwiec – westchnęła
Fabiana, myśląc o tym, jak przygnębiające były ostatnie święta. Spędzali je we
dwójkę z Tymonem i choć jeszcze wtedy nie było między nimi tak źle, musiała
przyznać, że ta Wigilia okazała się wyjątkowo smutna. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Dostałem zaproszenie na przyjęcie – powiedział Karim,
wyrywając ją ze wspomnień. Znów zmienił temat, bo wyjątkowo nie szła mu dzisiaj
ta rozmowa. Rwała się na kawałeczki i co chwilę przybierała niewłaściwy
kierunek albo schodziła na manowce. – Urodzinowe party w prawdziwym pałacu. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– A gdzie?</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– W Saint Tropez. W sobotę – doprecyzował. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– To już za trzy dni. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Niestety. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Często bywasz na przyjęciach? </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie lubię takich sztywnych spędów. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Tak myślałam. – Usta Fabiany zadrgały w lekkim uśmiechu. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Uważasz mnie za gbura? – zapytał, nie czekając wcale na
odpowiedź. – A może chciałabyś mi towarzyszyć? – zaproponował, niby od niechcenia,
ale zdradziło go lekkie zaciśnięcie szczęki. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Ja? – Fabiana nawet nie próbowała ukryć zdziwienia. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Ty.</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Ale... – zacięła się, szukając jakiegoś argumentu, którym
mogłaby uzasadnić odmowę. Było ich mnóstwo, lecz każdy wydawał się jej zły w
tym momencie. – Może Alija byłaby lepszą kandydatką na twoją partnerkę? </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Może tak – rzucił oschle. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Chcesz, żebym z tobą poszła? – zapytała, z trudem
powstrzymując się od głośnego westchnięcia i demonstracyjnego spojrzenia w
niebo. „Ciężka ta nasza gadka, jakbyśmy tłukli kamienie na drodze” – sarknęła w
duchu. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Skoro zaproponowałem? </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Dobrze, pójdę, ale uprzedzam, tancerka ze mnie kiepska. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Bez obaw. Ja też nie jestem lwem parkietu. Prędzej
niezgrabnym niedźwiedziem, którego ktoś wpuścił na salony. – Uśmiechnął się,
żałując, że Fabiana nie widzi, jak porozumiewawczo do niej mrugnął. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ulżyło mu, musiał przyznać. Od rana myślał, czy ją zaprosić,
czy nie. Rozważał odrzucenie zaproszenia od Baryszkowa, ale z drugiej strony to
był jeden z jego najlepszych klientów. Igor Baryszkow zamierzał hucznie uczcić
siedemdziesiąte urodziny i nie wypadało odmówić. Na dodatek w gronie starannie
wyselekcjonowanych osób uczestniczących w tym przyjęciu Karim mógł zawrzeć
nowe, korzystne znajomości. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Mam założyć coś specjalnego? – zaczęła ostrożnie Fabiana. Nie
chciała dać po sobie poznać, ale z sekundy na sekundę czuła coraz większe
podekscytowanie. Bynajmniej nie samo przyjęcie budziło w niej emocje, raczej
fakt, że wreszcie choć na kilka godzin opuści swoje więzienie, wyjdzie do
ludzi, spotka się z kimś spoza ścisłego grona personelu rezydencji, a wszystko
„legalnie” i bez ryzyka, że srogo za to zapłaci. – Jaki charakter ma ta
impreza?</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– To urodziny dobrego znajomego. Na początku będzie drętwo i
sztywniacko, a po północy wszyscy zrzucą maski i nie tylko, i zacznie się
prawdziwa orgia – zreferował. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Urodziny i orgia? – wydukała Fabiana.</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Wyjdziemy przed dwunastą – pocieszył ją rozbawiony Karim. –
Co do stroju, Alija pomoże ci wszystko dograć. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Uhm – mruknęła, trochę naburmuszona, bo nie wiedziała, czy
Karim mówi serio, czy się z niej nabija. – A tak w ogóle to dziękuję za
zaproszenie – dodała po chwili. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Podziękujesz po przyjęciu – odpowiedział enigmatycznie. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Jeszcze godzinę spędzili na plaży, rozmawiając o wszystkim i
o niczym. Gdy Fabiana wróciła do siebie, padła na łóżko i dobry kwadrans
rozmyślała, kim naprawdę jest Karim. „To jak fala z wysokimi amplitudami, raz
jest normalnym facetem, a za moment zmienia się w prawdziwego potwora. Co z nim
jest nie tak?” – próbowała pojąć jego zachowanie. Widziała, że bardzo się
starał. Nawet miała to szczęście usłyszeć, jak głośno i szczerze się śmieje,
gdy opowiadała mu trochę o Alku. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Odkryłam, że zarejestrował się na forum dla As-ów. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Asów wywiadu? – zażartował.</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– To forum dla osób aseksualnych – wyjaśniła. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Serio? Jest takie forum? – Pokręcił głową. – Ale jak? To
jacyś kastraci? Eunuchy?</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Sam jesteś eunuch – prychnęła, ale ją też rozbawiło to
nieco prostackie podejście do problemu.</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Póki co, straciłem oko, nie jajka – zripostował. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Gdy chce, potrafi być miły i dowcipny” – podsumowała,
czekając na Aliję, a parę minut po tym jak przyszła, przekazała jej, że będzie
potrzebować sukienkę. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Karim zabiera cię na przyjęcie? – Alija z wrażenia aż
usiadła. Nie pamiętała, kiedy ostatnio Chan gdzieś się wybrał. Wiecznie jeździł
po świecie, ale wyłącznie w biznesach, a tu taka niespodzianka. – Mów, jaką
chcesz kieckę! – wypaliła, szczęśliwa, że będzie miała okazję wykazać się jako
stylistka. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Wszystko mi jedno, byle nie czerwoną – odparła Fabiana,
sięgając po udko z kurczaka. Zgłodniała, bo w obecności Karima jej żołądek
zdecydowanie odmawiał współpracy i nic nie zjadła na pikniku. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– A to niby czemu? – Alija odchyliła się lekko na fotelu i
krytycznie popatrzyła na Fabianę. Prezentowała się o niebo lepiej, niż kilka
dni temu. Słońce zaróżowiło jej policzki i wywołało kilka uroczych piegów na
nosku, w zielonych oczach błyszczały emocje, a nawilżone morską bryzą włosy,
lśniły jak nigdy dotąd. – Moim zdaniem w czerwonym będzie ci przepięknie. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Chyba żartujesz? – Fabiana pokręciła głową. Odłożyła udko
na talerzyk i otarła usta serwetką. – Nie noszę czerwonych ciuchów, bo mi nie
pasują. Tobie, owszem. – Z zazdrością spojrzała na aksamitną czerń włosów Aliji.
</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Pasuje mi czerwień, ale tobie też. Udowodnię ci jeszcze
dzisiaj. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Nie żartowała. Kilka godzin później wkroczyła do sypialni
Fabiany niosąc naręcze sukienek, zapakowanych w eleganckie pokrowce sygnowane
logiem jednego z najlepszych butików w Nicei. Zlitowała się i wzięła również
dwie czarne kiecki, a nawet taką z bladozielonego jedwabiu, oczywiście ręcznie
malowaną. Lecz i tak jej faworytką była przepiękna, długa i prosta w formie
suknia, o barwie krwistej czerwieni. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Popatrz, jakie cudo... – wyszeptała nabożnie. Wyjęła
sukienkę i zaprezentowała Fabianie. – Jest długa, ale ma rozcięcia po bokach, a
z tyłu?! – pisnęła z ekscytacją – Tył jest najlepszy. – Obróciła wieszak. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Matko, cały tyłek mi wyjdzie. Sorry, ale to nie dla mnie. –
Fabiana pokręciła głową. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– A niby dla kogo? Przecież jesteś modelką. Kto, jak nie ty,
powinien nosić takie kiecki? Może Sara? – Zaśmiała się ze swojego żartu,
wyobrażając sobie niską i pulchną szefową kuchni w tym krwistoczerwonym ciuchu.
</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– To prawdziwe złoto? Raczej nie... – mruknęła Fabiana,
dotykając łańcuszka biegnącego od wąskiej opaski na szyję do dołu wycięcia.
Miał dobre siedemdziesiąt centymetrów długości i dosyć duże, ale bardzo cieniutkie
i płaskie ogniwa. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Złoto – potwierdziła Alija. – Powiedz, że się zakochałaś. –
Jeszcze raz spojrzała zachwycona na sukienkę. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Zakocham się, jak ty ją założysz. A tak w ogóle, czemu
wzięłaś aż cztery? Można je zwrócić? Pewnie kosztowały fortunę. – Fabiana
dyskretnie zerknęła na jedną z metek i aż zagwizdała pod nosem, poznając nazwę
marki na którą mogli sobie pozwolić jedynie najbogatsi. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Chan powiedział, że mam wziąć kilka. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Kilka to dwie, góra trzy. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nieprawda. Kilka to minimum cztery. – Alija puściła jej
oczko. – Przymierz. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie odpuścisz?</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie...</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Okej, niech ci będzie. – Fabiana ustąpiła i wzięła od niej
wieszak. – A co z butami? A bielizna? </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Buty są tu. – Alija wskazała brodą na wielką papierową
torbę, którą przyniosła razem z sukienkami. – A bielizny nie trzeba. Wszyli
specjalne miseczki. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Fabiana wzięła czarne szpilki i poszła do łazienki. Założyła
suknię i wyszła nawet nie spojrzawszy w lustro. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Łał... – jęknęła Alija na jej widok. – Łał...</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ale prawdziwe „łał” nastąpiło w sobotę. Alija przeszła samą
siebie. Wreszcie mogła naprawdę pokazać, czego nauczyła się w dwuletnim
paryskim studium wizażu. Nie tylko zrobiła Fabianie przepiękny, profesjonalny
makijaż, z obowiązkową krwistoczerwoną szminką. Zajęła się również włosami,
upięła je wysoko, a z luźnych pasm splotła warkocze i owinęła nimi koka. „Jak
księżniczka! Wyglądasz jak prawdziwa księżniczka” – mówiła, co chwilę plaskając
z zachwytu w dłonie. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Karim też się postarał, choć nie potrzebował pomocy, żeby
ubrać się w czarny smoking. Jedynym kolorystycznym akcentem była ciemnobordowa
muszka. Idealnie kontrastowała ze śnieżnobiałą koszulą i nadawała wyrazu
całości. Stanął przed lustrem, ostatni raz poprawił klapy marynarki, jeszcze
raz odrzucił w myślach pomysł, żeby oprócz dezodorantu i wody po goleniu użyć
jakiegoś pachnidła i wymaszerował z pokoju, klnąc w duchu na niewygodne buty i
zbyt wąskie w barach rękawy. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Szybko zapomniał o swoim dyskomforcie. Gdy ujrzał Fabianę,
potrząsnął głową, bo miał wrażenie, że to mu się śni. Wyglądała tak pięknie.
Pięknie, bo... Przełknął gulę wzruszenia. Ten śmiały makijaż, inna niż zwykle
fryzura, suknia odbijająca swą czerwień na policzkach Fabiany... To wszystko
sprawiło, że na moment przestał pamiętać o oddychaniu. Dopiero stłumiony
chichot Aliji, dobiegający gdzieś z boku, przywrócił go do rzeczywistości. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– A biżuteria? Zapomniałaś? – spytał Aliję, nie spuszczając
oka ze swojej partnerki. Nie mógł przestać na nią patrzeć, nawet na sekundę nie
odwrócił wzroku. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie noszę biżuterii – odpowiedziała coraz bardziej
zawstydzona Fabiana. – Na plecach jest złoty łańcuszek, wystarczy. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Na plecach – powtórzył odruchowo Karim. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Podszedł do Fabiany, delikatnie chwycił ją za łokieć i
pociągnął, żeby się obróciła. Aż go zatchnęło, gdy ujrzał jej nagie plecy i
złoty paseczek biegnący od karku i znikający gdzieś na dole głębokiego dekoltu,
sięgającego do małych wgłębień nad szczytami pośladków. Gdyby mógł, pobiegłby
do łazienki, albo nad brzeg morza i wskoczył w zimną toń, żeby się ostudzić. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Chyba wystarczy? – zapytała Fabiana, skrępowana do granic
jego milczeniem i ciężkim oddechem, który czuła na obnażonym ciele. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Wystarczy – potaknął. Był w takim stanie, że zgodziłby się
na wszystko. Nawet gdyby Fabiana oświadczyła, że pójdzie bez butów albo w
cylindrze. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– I jak? Chan jest zadowolony z mojej pracy? – wtrąciła
nieśmiało Alija. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Chan jest bardzo zadowolony – mruknął Karim. Fabiana nie
wytrzymała ciśnienia i parsknęła śmiechem. Bawiło ją, gdy ktoś zwracał się do
niego w trzeciej osobie, a jeszcze bardziej, gdy on sam tak mówił. – Cieszy
mnie twój dobry humor – skwitował, starając się odzyskać rezon. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Pod rezydencją czekała już na nich limuzyna z Radikiem w roli
kierowcy. Fabiana rozsiadła się wygodnie i spytała, czy na razie może zdjąć niezbyt
wygodne buty.</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Alija mówiła, że to dwie godziny jazdy samochodem. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Zdejmiesz później – odpowiedział Karim i szelmowsko się
uśmiechnął. Czuł, że on też ją zaskoczy. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Popłyniemy tam? – spytała parę minut później, gdy dotarli
do małej prywatnej mariny, gdzie cumował jacht motorowy Karima. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Owszem. W godzinę będziemy na miejscu – powiedział, patrząc
w jej oczy, błyszczące szczęściem jak u dziecka. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Wysiadła z limuzyny i podeszła bliżej. Wzięła głęboki wdech,
bo wszystko ją zachwycało. Gwiazdy odbijały się od lustra wody, a wokół
panowała niczym nie zmącona cisza. Nagle, gdzieś z zakamarków pamięci dotarło
do niej wspomnienie wieczoru w Savonie. Wzdrygnęła się, a dłonie natychmiast
pokryła mgiełka wilgoci. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Zimno ci? – zapytał Karim, stając tuż za nią. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie... Ja tylko... – nie dokończyła. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Chodź. – Wyciągnął dłoń. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Jeszcze nigdy nie płynęłam jachtem – powiedziała, wstępując
za nim na trap. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Cierpisz na chorobę morską? – spytał Karim. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie wiem. Chyba nie. – Zaśmiała się cicho. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Podróż minęła szybko, bo Fabi poprosiła, żeby Karim trochę ją
oprowadził po jachcie. Zajrzeli do małej sterówki, poznała kapitana,
porozmawiali, a nawet przez chwilę kapitan Jugnot pozwolił jej potrzymać stery.
Niestety przyjęcie nie okazało się być równie ekscytujące. Nikogo nie znała,
większość gości mówiła po rosyjsku, a ci nieliczni, którzy władali francuskim
lub angielskim, też woleli rozmawiać w języku gospodarza. Igor Baryszkow
obchodził siedemdziesiąte urodziny, więc i grono zaproszonych osób nie
grzeszyło młodością. W zasadzie Fabiana dosyć szybko stwierdziła, że prócz
Karima nie ma z kim zamienić słowa. Owszem, zauważyła kilka młodziutkich
dziewczyn, wystrojonych i błyskających niezliczoną ilością biżuterii, ale nie
miała śmiałości podejść do nich, tym bardziej, że nie wyglądały na
zainteresowane jej skromną osobą. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Dreptała za Karimem lub stała obok niego, gdy z kimś
rozmawiał i bez słowa sączyła szampana. „Zasnę tu z nudów” – pomyślała, widząc
kolejnego Rosjanina, który chciał zamienić kilka słów z Kasymowem. Jak prawie
wszyscy obecni, ten też był dosyć tęgi i ubrany w przyciasny smoking. I
koniecznie złoty sygnet na serdecznym palcu! O tak, wszyscy mieli sygnety,
jakby się umówili. Przedstawił się, ona też, wtedy cmoknął ją w dłoń
obrzydliwie wilgotnymi ustami, skomplementował, rzucając banałem: „Karimie,
twoja pani to prawdziwa piękność” i to było na tyle, jeśli chodzi o jakąś
interakcję. Po godzinie tej wątpliwej rozrywki zaczęła żałować, że tu przyszła.
Nie interesowało ją wykwintne jedzenie, tańce jeszcze się nie zaczęły, a w rogu
wielkiej balowej sali przygrywał kwartet smyczkowy, którego absolutnie nikt nie
zauważał. Równie dobrze muzycy mogli wstać, schować instrumenty do futerałów i
wyjść. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Była niczym cień Karima, bo wyraźnie ją poinstruował jeszcze
na jachcie: „Nie oddalasz się, nie znikasz w toalecie na pół godziny, nie
pijesz za dużo, nie wdajesz się w rozmowy”. Tak... Zwłaszcza to ostatnie „przykazanie”
ją rozbawiło, chyba że liczył na jej ukrywaną dotychczas biegłą znajomość
rosyjskiego. Snuła się za nim, odmawiając kelnerom, którzy co rusz proponowali
a to kolejny kieliszek </span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">Dom
Pérignon, a to fikuśne tartinki, ewentualnie kawior z bieługi. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">Rezydencja Igora oszałamiała przepychem. W zasadzie był to prawdziwy
pałac, z kilkoma salami balowymi i sypialniami niczym w Wersalu. W holu wisiały
niezliczone obrazy, a biedna Fabiana nie zdążyła nawet na nie popatrzeć. Nie
interesowała się specjalnie sztuką, ale dzisiaj wszystko zdawało się być lepsze
od tego okropnego przyjęcia. Na dodatek ktoś ustawił klimatyzację na najniższą
możliwą temperaturę i było jej coraz zimniej. Z zazdrością patrzyła na
marynarki gości. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Mogę iść pozwiedzać rezydencję? – Nachyliła się, żeby szepnąć Karimowi
swoją prośbę. Od razu spojrzał na nią czujnie i zmarszczył czoło. – Obiecuję,
że się nie zgubię. Pójdę pooglądać obrazy, a potem na chwilkę wyjdę do ogrodu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– W porządku – mruknął bez kropli entuzjazmu. – Kiedy wrócisz?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Pół godzinki i jestem z powrotem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Okej. – Odsunął rękaw i spojrzał na zegarek. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Przepraszam, zostawiam panów na chwilę – powiedziała po francusku Fabiana,
rzucając okiem na entego rozmówcę Karima. „Może zna choć podstawowe zwroty” –
pomyślała, nie czekając na reakcję. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">Zostawiła obu panów i poszła w stronę jednego z wyjść z sali. Odetchnęła
z ulgą, gdy ucichł nieznośny gwar rozmów. Spacerowym krokiem przechadzała się
po holu, ale tu było jeszcze chłodniej, bo zabrakło ciepła bijącego od rozgrzanych
alkoholem ciał gości. Postanowiła spędzić całe swoje krótkie „wychodne” na
zewnątrz. Obcasy szpilek wybijały coraz szybszy rytm na marmurowych posadzkach.
Lokaje usłużnie otworzyli przed nią drzwi i już... Była wolna. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Jak ciepło... – jęknęła z zachwytem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">Zeszła z kilkunastu szerokich schodów i obróciła się, żeby móc jeszcze
raz podziwiać okazałą bryłę budynku. Zadarła głowę. Oświetlone od dołu pilastry
i gzymsy tworzyły przepiękną, harmonijną kompozycję. Musiała przyznać, że Igor
Baryszkow miał doskonały gust, lub raczej ogromne pieniądze, którymi opłacił
twórców tej architektonicznej perły. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Imponujące, prawda? – Młodzieńczy głos dobiegł zza jej pleców. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">Natychmiast się odwróciła, żeby zobaczyć z czyich ust padły słowa. Wysoki
blondyn, na oko w jej wieku, podszedł bliżej i rozciągnął twarz w uśmiechu.
Próbowała po stroju ocenić, czy jest jednym z gości Igora, czy może kimś z
licznej obsługi. Niestety biała polówka i sprane dżinsy, choć wyglądały na świeże,
nie pasowały jej do żadnej z tych dwóch grup.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Eric Tardieu – przedstawił się i lekko skłonił głowę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Fabiana Czekaj – odwzajemniła powitanie, dopiero po chwili reflektując
się, że nie powinna zdradzać komuś obcemu prawdziwego imienia i nazwiska.
Ukradkiem spojrzała na oddaloną o kilkanaście metrów bramę wjazdową i z ulgą
spostrzegła, że stoi tam co najmniej sześciu strażników. Mogła czuć się
bezpieczna, ale na wszelki wypadek postawiła mały krok do tyłu. – To prawda,
wyjątkowo piękny budynek – zagaiła ostrożnie, jeszcze nie do końca przekonana,
czy wolno jej rozmawiać z tym młodym, szczupłym Francuzem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Przepraszam, że cię zaczepiłem. – Uśmiechnął się, wyraźnie skrępowany. –
Widzę, że chyba przeszkadzam. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Nie przeszkadzasz. Wyszłam na chwilę zaczerpnąć...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Ciepłego powietrza – dokończył za nią i wskazał brodą na jej ramię
pokryte gęsią skórką. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– O tak! – Parsknęła pod nosem. – Igor zafundował nam wszystkim niezłą krioterapię.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Nie jestem gościem – sprostował natychmiast Eric. – Pracuję w firmie
dostarczającej bieliznę stołową. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Bieliznę? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Tak. Obrusy, napperony, laufry... – wymienił kilka dziwnie brzmiących
nazw. – Przywiozłem dodatkowy zapas, bo ktoś zamówił zbyt mało. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Aha. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Zaczepiłem cię, bo jesteś bardzo podobna do mojej znajomej. Szczerze
mówiąc w pierwszym momencie myślałem, że to ona. Chodziliśmy razem do szkoły. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Obawiam się, że to jednak nie ona. – Fabiana puściła mu oczko. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Pochodzisz z Rosji?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Z Polski. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Ach tak? – Znów się uśmiechnął. – Dla mnie wszystkie słowiańskie języki
brzmią tak samo. I akcent też. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Mój wykładowca francuskiego byłby załamany – zażartowała. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– A może pójdziemy na spacer? – zaproponował. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Spacer? – Fabiana natychmiast się spłoszyła. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Tu, niedaleko. Za wschodnim skrzydłem jest cudowny park. – Pokazał
ręką. – Nie bój się, tam też są goście. I kelnerzy. – Popatrzył na jej pusty
kieliszek po szampanie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Zgoda. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">Spacerowali noga za nogą, odkrywając, że mają wspólne tematy do rozmowy,
a dokładnie jeden temat. Eric pasjonował się fotografią i zaliczył już kilka
małych sukcesów. Od razu stwierdził, że Fabiana jest wyjątkowo fotogeniczna. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Chętnie zaproszę cię na sesję. Może w plenerze? Pojedziemy w góry, albo
popłyniemy na wyspę Świętej Małgorzaty. Tam jest odpowiedni klimat. Ruiny... –
Cmoknął z zachwytem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Chętnie, ale nie skorzystam – odparła, czując, że chyba ma szczęście do
fotografów, których nie interesują damsko–męskie sprawy. Eric miał miękki,
łagodny głos, poruszał się ze specyficzną kobiecą gracją i zdecydowanie zbyt
często gestykulował. „Gej na sto procent” – postawiła bezgłośnie diagnozę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Trudno, ale numer telefonu musisz mi dać. Gdybyś zmieniła zdanie,
zadzwonisz. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Obawiam się, że na to też nie możesz liczyć – odparła, dbając o to by
jej głos brzmiał lekko i wesoło. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Taki zazdrośnik? – Eric spojrzał na nią z ukosa. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Uhm...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">Rzeczywiście, gdy obeszli skrzydło pałacu, ujrzała idealnie przystrzyżone
krzewy, trawnik gładki niczym dywan, a w oddali lśniącą taflę basenu. Tu i
ówdzie kręcili się goście. Stali w większych grupkach lub spacerowali, pijąc
alkohole roznoszone przez kilku wszędobylskich kelnerów. Eric zatrzymał jednego
z nich, ustawił na tacy kieliszek Fabiany i wręczył jej pełny. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Wypij moje zdrowie – poprosił. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– A ty?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Muszę wrócić firmową furgonetką. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– No tak. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Chodź, pokażę ci, co jest na dnie basenu. – Kiwnął ręką. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– A coś tam jest? <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-bidi-font-weight: bold;">– Zobaczysz...<o:p></o:p></span></div>
Beata Majewskahttp://www.blogger.com/profile/13578651403240463719noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4049069957447118422.post-81161729692693931582017-03-02T13:54:00.000-08:002017-03-02T13:54:05.640-08:00Kryształowe serca - rozdział 9<h2>
<a href="https://www.blogger.com/null" name="_Toc469349240"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">Rozdział
9</span></a><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;"><o:p></o:p></span></h2>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Panie Kasymow – bąknęła doktor Benoit, rozsiadając się w
wygodnym foteliku naprzeciw swojego zleceniodawcy. – Otóż, w mojej ocenie
pannie... – poprawiła zjeżdżające z nosa okulary i zerknęła na sekundę do
swojego notatnika – pannie Fabiane fizycznie nic nie dolega. Oczywiście na
razie. Nie wiem, jakie łączą państwa relacje, tak naprawdę, to nic nie wiem, bo
panna Fabiane nie raczyła ze mną porozmawiać. Naturalnie pozwoliła się zbadać,
wysłuchała, co miałam do powiedzenia i tyle. Muszę niestety wspomnieć, że jeśli
panna Fabiane nadal będzie odmawiała spożywania posiłków jej stan w końcu się
pogorszy. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Świetnie – burknął ironicznym tonem Karim. – A jak jej
pomóc, pani szanowna wie? Czy nie bardzo?</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Panie kochany! – żachnęła się lekarka. Miała zbyt dużo lat
i doświadczenia, żeby pozwolić się obrażać przez tego nuworysza, pariasa, który
wybił się na powierzchnię, prowadząc szemrane interesy. Nie wiedziała czym
zajmuje się Kasymow, ale była prawie pewna, że to oszust, złodziej i gangster.
Wystarczyło popatrzeć na jego twarz. – Proszę zachować trochę szacunku dla
mnie!</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Przepraszam – burknął Karim. – Jakaś rada?</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Kto zepsuł, ten niech naprawia. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Słucham? – Karim nachylił się nad biurkiem. – Sugeruje
pani, że...</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Ja nic nie sugeruję. Uważam, że panienka Fabiane przechodzi
właśnie załamanie nerwowe. A znając życie i statystyki, za dziewięćdziesiąt
procent takich przypadków odpowiadają partnerzy – powiedziała bardzo stanowczym
tonem. – Oczywiście mogę jej przepisać leki na depresję, na nerwicę, na lęki i
na wszystko, co wymyślono dla tych biednych, zgnębionych, nieszczęśliwie zakochanych
kobiet, ale... – znów zawiesiła głos – jeśli panna Fabiane nie przeżyła jakiejś
strasznej traumy, jestem Joanną d’Arc, znaną jako Dziewica Orleańska, a dla
pana wiedzy, urodziłam trójkę dzieci. I nie przez cesarkę – dodała, kiwając
posiwiałą głową. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Aha – burknął Karim, z trudem powstrzymując się od
parsknięcia śmiechem. Co by nie mówić, podobało mu się poczucie humoru doktor
Benoit. Miała pewnie ze sto lat, ale była jedną z najlepszych lekarzy w Cap
Martin, i co ważne, słynęła z ogromnej dyskrecji. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Wie pan jak kobiety radzą sobie z gniewem? Krzywdzą siebie.
Świadomie lub nieświadomie. Dlatego ona nie je. Czy to jasne? </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Jak pomóc Fabianie? – odpowiedział pytaniem Karim. –
Konkretnie. Potrzebuję wskazówek. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Brakuje jej ciepła. Tęskni za panem. Proszę z nią
rozmawiać, spędzać więcej czasu, a nie delegować pokojówkę, żeby jej pilnowała.
Mimo wszystko wypiszę parę recept, ale proszę pamiętać: jeśli poczuwa się pan
do odpowiedzialności za jej stan psychiczny, niech pan idzie, przeprosi i
poświęci trochę czasu kobiecie, którą pan kocha. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Karim już miał sprostować, ale szybko ugryzł się w język.
Jakie miało znaczenie, że starsza pani uznała jego i Fabianę za parę. Nikomu
tego nie powie, więc jej mylne przeświadczenie nie miało żadnej wagi. Schował
recepty do szuflady, zapłacił doktor Benoit sowite honorarium, dorzucając
pięćset euro za poradę psychologiczną i z ulgą przekazał w troskliwe ręce
Radika, który miał ją odwieźć do domu. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ciężko się zastanawiał, jak ugryźć ten nieoczekiwany problem.
Przez chwilę rozważał wykupienie leków i wyjazd na co najmniej dziesięć dni,
żeby się zdystansować do całej sprawy, ale uznał to za zwykłe tchórzostwo. Sęk
w tym, że nie rozumiał, jak można kochać kogoś, kto był takim śmieciem? Bo
właśnie tak oceniał Tymona Kapelę. O ile mocno uzasadnione ukaranie kobiety
chłostą, zwłaszcza lekką, krótkim okrągłym batem, który nie powodował okaleczeń, mieściło mu
się w głowie, o tyle brutalny gwałt już nie. Często myślał, czy to nie przejaw
jakiejś wyjątkowo durnej hipokryzji, zważywszy na wszystko, co mógł usłyszeć w
telewizji czy przeczytać w sieci. Jednak szybko uznawał, że to dwie zupełnie
różne sprawy. I choć daleki był od stosowania kar cielesnych, rozgrzeszał się
myślą, że Fabiana przystała na nią, mało tego, to ona w zasadzie zainicjowała
rozmowę na ten temat. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Postanowił stawić temu czoła jeszcze dzisiaj. „Pamiętaj
Karim, co masz zrobić jutro, zrób dzisiaj. Pójdzie ci dwa razy szybciej” –
mawiał jego ojciec i dodawał ludową mądrość: „</span><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%; mso-fareast-font-family: "Times New Roman"; mso-fareast-language: PL;">Jeśli
potrudzisz się jak należy, będziesz miał wszystko”</span><span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">. Wezwał więc Aliję i poprosił o
przygotowanie Fabiany na jego wizytę. Sam też się przygotował. Postanowił w
drodze wyjątku założyć coś jaśniejszego, wybrał klasyczne dżinsy, białą koszulę
i nawet pokusił o lekkie spryskanie ciała jakąś wodą kolońską. Znalazł
zapomnianą butelczynę w szafce pod umywalką, powąchał, czy nie zdążyła się
zepsuć przez ostatnie dwa lata, ale nie był w stanie tego stwierdzić. Nigdy nie
przywiązywał wagi do takich bzdur, pachnidła mogły istnieć, ale wyłącznie dla
kobiet. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Pomaszerował do sypialni Fabiany, zapukał grzecznie i prawie
zderzył się z Aliją, która właśnie wychodziła. Wybałuszyła oczy, widząc
odmienionego Chana. Po kolejnej sekundzie jej nos zwęszył zapach perfum,
stanęła więc jak wryta i już miała to skomentować, ale domyślny Karim natychmiast
zgromił ją wzrokiem. Jeszcze tego brakowało, żeby rozwlekła po kuchni ploty na
jego temat. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Znikaj stąd, ale już! – warknął, mijając się z nią w
drzwiach. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ciągle zapominał, że Alija to nie małe, chude i przerażone
dziecko, które odebrał staremu Czokanowi. Już dawno nie nosiła cienkich jak
mysie ogonki warkoczy, zaokrągliła się tu i ówdzie i straciła dziecięcą
niewinność. Musiał przyznać, że wyrosła na prawdziwą piękność, ale on i tak
traktował ją w najlepszym razie jak młodszą siostrę. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Wszedł do sypialni, cicho zamknąwszy za sobą drzwi. Mógł
przypuszczać, że Fabiana będzie kiepsko wyglądać, lecz gdy ją zobaczył, aż coś
ścisnęło go w dołku. Alija zrobiła co mogła, wyszukała ciuchy w delikatnych
pastelowych kolorach, żeby nie podkreślały bladości twarzy Fabiany, uczesała
jej włosy i upięła w swobodny węzeł nad szyją, a na koniec nałożyła delikatny,
dziewczęcy makijaż. Na wszelki wypadek pomalowała rzęsy brązowym, wodoodpornym
tuszem, przewidując kolejne łzy, które co chwilę sączyły się z poczerwieniałych
oczu jej ukochanej pani. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">To nie pomogło. W trakcie tych zabiegów Fabiana siedziała
niczym lalka, biernie się im poddając. Teraz było podobnie. Odpowiedziała na
powitanie, nawet na moment jej twarz przybrała wyraz czegoś na kształt
delikatnego uśmiechu, poprawiła się na fotelu i spuściła głowę. Nie mogła
patrzeć na Karima. Próbowała jakoś się odciąć, zdystansować, ale nieznośny
zapach, który roztaczał, drażnił jej nos i pobudzał wszystkie zmysły. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Chciałem z tobą porozmawiać – oznajmił, starając się
brzmieć pewnie i rzeczowo, ale i ciepło. Próbował zapamiętać lekcję, udzieloną
przez doktor Benoit. – Poświęcisz mi chwilę?</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Tak. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Powiedz, jak się czujesz? </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Dobrze. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– A czemu odmawiasz jedzenia? – zaczął drążyć, choć ledwie
zadał to pytanie, a najchętniej palnąłby się w łeb. Przecież miał nie naciskać
na nią, nie wywierać presji! Zbeształ się w duchu. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie mam apetytu, ale jeśli to konieczne, od jutra... </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– A dzisiaj? – przerwał jej spontanicznie i aż zacisnął
pięści, myśląc, że jest kompletnym durniem, skoro nie potrafi nad sobą panować.
– Przepraszam, że ci przerwałem. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie szkodzi – odparła i popatrzyła na niego. Na jej twarzy
malował się smętny uśmiech. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– To nie ma sensu! – warknął, zrywając się z miejsca. Przemierzył
energicznie pokój wzdłuż i wszerz, wrócił żeby zabrać fotel i postawić go
dokładnie naprzeciw fotela Fabiany. Usiadł, rozpiął guzik pod kołnierzykiem
koszuli, bo miał wrażenie, że zaraz go udusi. Na moment przytknął do twarzy
dłonie złożone jak do modlitwy. – Przepraszam. Nie powinienem był tak cię
nastraszyć – powiedział. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nastraszyć? – spytała Fabiana, odruchowo ściskając nogi.
Objęła się ramionami, cicho zatrzeszczało oparcie, bo gdyby mogła, wtopiłaby
się w nie całą sobą. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Tak, nastraszyć. Ta chłosta to był blef. – Postanowił iść w
zaparte. Zresztą nic innego nie przyszło mu do głowy. – Chciałem cię tylko nastraszyć.
Uwierz. – Karim przyłożył pięść do serca. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Udało ci się – odparła, odwracając wzrok, żeby choć na
moment nie widzieć jego twarzy, pochmurnego spojrzenia, marsa na czole i
drgającego mięśnia na dole policzka. Paradoksalnie, to wszystko sprawiało, że zdał
się jej przystojny, męski i emanujący zwierzęcym magnetyzmem. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie uderzyłbym cię. Ani ja, ani nikt inny. Nie pod moim
dachem. Wierzysz mi? – zapytał, a gdy nie odpowiedziała, nachylił się i położył
dłoń na jednym z jej kolan. – Fabiane, wierzysz mi? </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Po co ci moja wiara? – odparła w końcu, nadal patrząc
gdzieś, w bliżej nieokreślonym kierunku i myśląc, że dłoń Karima zaraz wypali
dziurę w jej nodze. Choć oddzielona tkaniną spodni, parzyła niczym żywy ogień,
ale Fabianie brakowało odwagi, by ją strącić. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Gdy miałem osiem lat – zaczął Karim – przeprowadziłem się z
matką i młodszym bratem do stryja. Zamieszkaliśmy w Paryżu, w dzielnicy, w
której mieszkało sporo takich jak my. Mieszkanie stryja graniczyło przez ścianę
z mieszkaniem Pakistańczyka, niejakiego Abdula Zardariego. Abdul miał sześć
córek i młodą żonę. Bił je przy każdej okazji – powiedział, starając się
panować nad głosem. – Bił je gdy miał powód i gdy nie miał. Dostawało się im za
wszystko i wszystkim: ręką, pięścią, kablem od żelazka, skórzanym pasem, kijem.
Przyjaźniłem się z jedną z tych dziewczynek. Miała tyle lat, co ja. Wołali na
nią Ibtisam. To znaczy po arabsku „uśmiech”. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Uśmiech? – Przeniosła wzrok na Karima, bo przypomniało się
jej słowa Aliji o znaczeniu jego imienia. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Tak, uśmiech – potwierdził i zamilkł, a przez jego twarz
przebiegł skurcz bólu, gdy przypomniał sobie, jak zatykał uszy i dociskał do
nich poduszkę, żeby nie słyszeć krzyków docierających zza ściany. Wybrzmiewały
w jego głowie jeszcze długo po tym, jak opuścił dom stryja i wyjechał w świat. –
Lubiłem ją. Czasami żartowała, że kiedyś będę jej mężem. Gdy skończyła dwanaście
lat, znaleziono ją w toalecie restauracji ojca. Sprzątała tam. Wypiła butelkę
płynu do czyszczenia sanitariatów. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Przykro mi... – powiedziała Fabiana z autentycznym smutkiem.
Na moment przytknęła dłoń do ust, ale to nie pomogło powstrzymać łez. Zaczęły
nieśmiało spływać po policzkach. – Bardzo mi przykro – powtórzyła. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie płacz – powiedział. Podał jej ze stolika pudełko z
chusteczkami. – Postanowiłem wtedy, przysiągłem sobie, że nigdy, przenigdy –
podkreślił z mocą – nie podniosę ręki na kobietę. Teraz rozumiesz? Wierzysz mi?</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Czasami... nie wiem, w co wierzyć i komu – wyznała,
ocierając twarz. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie chodzi o mnie? – zapytał, kiwając głową. – Tęsknisz za
nim? Stąd te łzy? – Popatrzył w jej oczy. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Za kim? – Uniosła brwi, nie wiedząc kogo ma na myśli. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Za Tymonem. To chyba oczywiste. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Ach... – Potrząsnęła głową. – Nie, nie tęsknię za nim.
Dziwne, prawda? </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Mam być szczery? – Karim zmarszczył czoło. – Jak można tęsknić
za żałosnym facecikiem, który cię pobił i zgwałcił? </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Skąd o tym wiesz? – Fabiana od razu się usztywniła.
Zerknęła na dłoń Karima, nadal spoczywającą na jej kolanie. Od razu ją zabrał. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– O gwałcie? – spytał.</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Tak. Tymon wam powiedział? Nie wierzę. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– W waszym mieszkaniu był podsłuch – wyznał szczerze. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Podsłuch? – Fabiana złapała się za czoło i z
niedowierzaniem pokręciła głową. Nie sądziła, że jeszcze ktoś uczestniczył w
tych dramatycznych momentach jej życia. Siniaki już dawno zniknęły, pęknięcie
na dolnej wardze zagoiło się bez śladu, ale w sercu została blizna. Miała tam
być do końca. – Po co ten podsłuch? </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Dla twojego bezpieczeństwa. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Niewiarygodne. – Prychnęła pod nosem, czując że to
wszystko, to jakiś absurd. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Dlaczego nie zgłosiłaś się na policję? </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Zgłosiłam – zaoponowała, chcąc sprawdzić ile jeszcze wie
Karim. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Poszłaś na policję, ale nie wniosłaś oskarżenia, nie byłaś
u lekarza, nie zrobiłaś obdukcji, nie próbowałaś szukać pomocy psychologa –
wymieniał, wystawiając kolejne palce. – Wzięłaś na siebie jego winę i jego
wstyd. Wytłumacz, dlaczego mu podarowałaś? – Nieznacznie podniósł głos, bo znów
przypomniał sobie, jaką bezsilność czuł odsłuchując nagranie z tej nocy i jak
bardzo chciał dorwać w swoje ręce tego człowieka i nauczyć go szacunku do
kobiet. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie wiem. – Stropiła się Fabiana. – Może...</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Może co? – ponaglił, bo zamilkła i uciekła wzrokiem gdzieś
w bok. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Może już go nie kochałam? Dlatego? </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie rozumiem. – Karim zmarszczył czoło. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Gdyby mi zależało... – przerwała, nie wiedząc jak ma
przekazać to, co kłębiło się w jej sercu i głowie. – Gdy nam na kimś zależy,
chcemy, żeby ten człowiek był dobry. Żeby nas nie krzywdził. Przestało mi na
nim zależeć, nie pragnęłam zemsty, odwetu, chciałam żeby zniknął z mojego
życia. Tylko tyle. – Popatrzyła na niego. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– To skąd troska o niego? Strach, że coś mu zrobiliśmy? –
Karim nieufnie przymrużył oczy. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Martwiłam się, bo... – Fabiana wzruszyła ramionami. – Wiem,
to nie ma sensu – przyznała, przesuwając dłonią po tyle głowy. – Ostatnio nic
nie ma sensu. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Dlaczego? </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie wiem – odparła natychmiast. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Wiesz. – „Ale nie chcesz powiedzieć”, dokończył w swojej
głowie. – Chciałabyś, żeby poniósł karę?</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Karę? – Znów się spłoszyła, myśląc, jak mógłby postąpić
Karim i jego ludzie. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– W dniu, w którym przestałem pilnować twojego byłego
chłoptasia... – zaczął. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Co z nim? – wykrztusiła, przerażona satysfakcją malującą
się na twarzy Karima. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Miał długi. Próbował się ratować wyprzedając jakieś rzeczy
w lombardzie. On jest hazardzistą, ale to wiesz – chrząknął znacząco – słabym
człowieczkiem szukającym podniet w swoim żałosnym życiu. Póki go pilnowaliśmy,
zawsze ktoś zapobiegł rozrachunkom, przypadkiem znalazł się tam, gdzie Tymon i
jego coraz bardziej niecierpliwi wierzyciele. Do czasu... – przeciągnął. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Chcesz powiedzieć, że... – Głos uwiązł jej w gardle. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Żyje. Trochę go potarmosili. Już wyszedł ze szpitala i
mieszka u rodziców. – Karim uśmiechnął się krzepiąco, myśląc o nauczce, jaką
dostał ten głupi młodzieniec. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Potarmosili? – powtórzyła Fabiana. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie powinno cię to zajmować – uciął. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Nie zamierzał jej opowiadać, jak technicznie wyglądało doręczenie
„wezwania do zapłaty”. Kilku poważnych panów, nie dysponujących nawet odrobiną
poczucia humoru, spotkało się z dłużnikiem w przysłowiowej ciemnej uliczce.
Przy pomocy kijów bejsbolowych bardzo umiejętnie zgruchotali mu obie kości
goleniowe i poinformowali, że to dopiero początek, a koszty egzekucji doliczą
do kwoty długu. Na szczęście kilka dni później ktoś skontaktował się z nimi,
uregulował wszystko i dosyć dobitnie wyraził nadzieję, że już nie będą
niepokoić tego młodego człowieka. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Mogę ci zaufać? – spytała Fabiana. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Możesz mi ufać bardziej, niż jakiemukolwiek mężczyźnie w
twoim życiu – odpowiedział powoli i z rozmysłem.</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Na pewno Tymon żyje i nic mu nie dolega? </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie powiedziałem, że jest zdrów jak ryba. – Karim
przekrzywił głowę i uśmiechnął się znacząco. – Ale bez obaw, wyliże się z tego.
Jest młody, zdrowy i głupi. Na szczęście to ostatnie nie ma wpływu na... –
Chciał dopowiedzieć „zrastanie kości”, ale ugryzł się w język. – Swoją drogą,
widzę, że się nieco ożywiłaś. – Zauważył bardzo ukontentowany, bo jego wysiłki
nie poszły na marne. Jednak złośliwa staruszka, madame Benoit, miała świętą
rację. Fabiana potrzebowała męskiego towarzystwa, nawet kogoś, kogo
niekoniecznie darzyła sympatią. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Ożywiłam? – powtórzyła zawstydzona Fabiana. Odwróciła
spłonione spojrzenie i oparła je na stojącym na stole samowarze. Nagle poczuła
pragnienie. Podniosła się i nalała trochę czaju do filiżanki. – Jestem
niegościnna. Nie zaproponowałam ci herbaty. Chcesz? – Zerknęła na Karima. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Chętnie. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">W milczeniu wypili po filiżance gorącego i słodkiego jak
ulepek czaju. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Co byś powiedziała na piknik? – zapytał po chwili. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Piknik. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Tak. Jest ciepło, słonecznie...</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Karim... – Westchnęła ciężko. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">– Jutro w południe – oznajmił. – Przyjdę po ciebie. Jeśli
lubisz pływać, załóż strój... </span><em><span style="font-size: 12.0pt; font-style: normal; line-height: 150%; mso-bidi-font-style: italic;"><o:p></o:p></span></em></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<br /></div>
Beata Majewskahttp://www.blogger.com/profile/13578651403240463719noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4049069957447118422.post-59519546084711374102017-02-28T09:59:00.000-08:002017-02-28T09:59:23.965-08:00Kryształowe serca - rozdział 8<h2>
<a href="https://www.blogger.com/null" name="_Toc469349239">Rozdział 8</a></h2>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Nigdy nie była
miłośniczką ogrodów, a w jej mieszkaniu próżno by szukać chociaż jednej domowej
roślinki. Nawet gdy Fabiana dostała taką w prezencie, mijał miesiąc i
zaschnięty badyl lądował w koszu. Może dlatego tak bardzo dziwiła ją zmiana,
jaka w niej zaszła. Potrafiła spędzać długie godziny w ogrodzie otaczającym
rezydencję. Podziwiała je, zwłaszcza „zakątek kaktusów” jak nazwała miejsce,
gdzie rosły sukulenty. Grunt wysypano bialutkim żwirkiem, a pomiędzy kamyczkami
posadzono kaktusy i inne rośliny lubiące pławić się w słońcu. Fabiana próbowała
je jakoś policzyć, sprawdzić, ile jest gatunków i jak się nazywają, podpytywała
Gastona i szukała ich na rycinach w wielkiej encyklopedii roślin, którą zabrała
z biblioteki. Sprawiało jej to sporo radości i co najważniejsze, zajmowało
czas.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ale i tak się nudziła.
Najgorsze były poranki. Budziła się ze świadomością, że czeka ją kolejny dzień bez
obowiązków. Owszem, ćwiczyła, czytała, czasami porozmawiała z Aliją, albo
obejrzała jakiś film, ale to wszystko nie wystarczało. Gdyby choć jakieś
zwierzątko, domowy pupil, kotek, pies lub w ostateczności tchórzofretka...
Niestety, Karim nie wyraził zgody. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Snuła się więc bez
celu, czasami z desperacji zagadując gburowatego Rachata czy zachodząc do
kuchni, żeby trochę poprzeszkadzać Sarze. Kiedyś zaproponowała, że coś ugotuje,
jakieś polskie danie, wtedy Sara popatrzyła na nią, jak na kogoś, kto właśnie
zwariował i oznajmiła, że póki ona jest tutaj szefową kuchni, póty nikt nie
będzie wypełniał jej obowiązków. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Usilnie szukała
jakiegoś zajęcia, czegoś co choć na chwile zajmie jej myśli i sprawi, że
zapomni o swojej niewoli. Może dlatego frapowały ją dwie sprawy. Pierwsza:
dlaczego na terenie posesji nie ma basenu, a druga: co znajduje się wewnątrz
ogromnego namiotu stojącego w jej wschodniej części. Już dawno spytała o to
Aliję, dowiedziała się, że ten wielki okrągły namiot to jurta, że Karim
sprowadził ją z Kazachstanu i że kiedyś w tej jurcie mieszkała jego rodzina, a
dokładnie dziadkowie ze strony ojca. „Nawet nie próbuj tam się zbliżać” –
ostrzegła. „To bardzo ważne miejsce dla Karima. Nikomu nie pozwala tam
wchodzić, tylko jedna ze służących, Fatima, tam może wejść, żeby posprzątać.”<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">I to by było na tyle. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Jak wiadomo, zakazany
owoc kusi najbardziej, więc już dawno Fabiana złamała zakaz, i gdy Karim
wyjechał, a poza nią w ogrodzie nie było żywej duszy, podeszła i nacisnęła małą
klameczkę. Niestety spotkało ją niepowodzenie. Niskie drzwiczki były zamknięte
na klucz. Próbowała cokolwiek dostrzec przez szczeliny w drzwiach, ale wewnątrz
namiotu panowały egipskie ciemności, więc odeszła. Dzisiaj znów nogi zawiodły
ją w tamtą stronę, przechadzała się wyżwirowaną ścieżką wokół jurty i nagle
usłyszała coś dziwnego, jakiś cichy odgłos z jej wnętrza. Przystanęła, żeby
powtórnie go usłyszeć. Nawet zbliżyła ucho do wojłoku, tkaniny z której
wykonano boczne ściany jurty. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Wydawało mi się –
westchnęła do siebie. Myślała, że może to ptak lub mysz? O ile żyły tu jakieś
myszy, ale dosyć szybko pojęła, że najpewniej to po prostu wiatr hula w środku.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ruszyła, żeby po chwili
dojść do drzwiczek. Mijając je, spojrzała na nie z ukosa i aż ją zatchnęło z
wrażenia. Cofnęła się kilka kroków, żeby sprawdzić, czy to nie jakieś zwidy,
ale nie... Nie zdawało się jej. Drzwiczki były uchylone. Rozejrzała się wokół i
ostrożnie nacisnęła klamkę. Szybko weszła do środka. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Boże... Co to za
miejsce? – wymamrotała cicho. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Niewiele światła
docierało przez otwór znajdujący się u szczytu kopuły, ale wystarczyło, żeby
swobodnie się tu poruszać. Fabiana spuściła wzrok na stopy i od razu
postanowiła zdjąć japonki, żeby nie daj Boże czegoś nie zbrudzić i nie zostawić
po sobie żadnych śladów. Ułożyła je w kąciku, tuż przy drzwiach, przy okazji
dotykając z nabożnością rzeźbionej belki, zdobiącej wejście. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Wnętrze zachwycało,
choć ze względu na panujący półmrok Fabiana nie mogła go należycie ocenić. Szła
powoli wzdłuż ściany, czasami pozwalając sobie dotknąć jakiegoś detalu.
Najbardziej podobały się jej plecione maty, ozdobione kolorowymi nićmi. Wyłożono
nimi wszystkie ścianki. Naliczyła ich aż osiemnaście, a każda przedstawiała
inny wzór geometryczny i inną kolorystykę. Jej stopy cicho stąpały po dywanach
i kobiercach, starannie omijając zwierzęce skóry, wielkie poduchy i mniejsze,
kwadratowe poduszeczki obszyte frędzlami. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Jak na takie duże
wnętrze, nie było tu prawie wcale mebli, ot kilka ni to łóżek, ni wąskich
tapczaników, podobnych nieco kształtem do szezlongów. One też zasypano stosami
poduszek i przykryto narzutami, a raczej czymś w rodzaju kołder, zszytych z
różnobarwnych kawałeczków tkanin. Fabiana przysiadła na jednym z tych łóżek i
zadarła głowę. Sklepienie jurty wypełniały promieniście ułożone żerdzie, a na
środku oślepiającą plamą ział okrągły otwór, przecięty na krzyż dwiema wąskimi
belkami. Bezpośrednio pod nim usytuowano palenisko. Resztki spopielałego drewna
jaśniały matowym srebrem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ogarnęła ją dziwna
melancholia, gdy pomyślała, ileż ludzi musiało tu mieszkać, żyć, kochać się,
być szczęśliwym, a czasem doznawać dramatów. Miała wrażenie, że ściany szeptają
do niej, opowiadając te historie. Gdzieś na dnie serca słyszała śmiech dziecka
i płacz jakichś kobiet, dudniące nisko głosy mężczyzn rozprawiających o bardzo
ważnych sprawach. Ułożyła się na łóżku, pod policzek wsunęła malutką okrągłą
poduszeczkę i przymknęła oczy. Czuła spokój. Zapadła się weń, niczym w gąbkę. </span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">–
Wysoki niech będzie twój szanyrak i mocne niech będą twoje ściany... –
Ciszę zakłócił męski głos. – Powinnaś była poczekać na zaproszenie, a potem się
przywitać, a nie wchodzić tu bez mojej zgody.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Oprzytomniała w ułamku sekundy. Usiadła i strwożona
popatrzyła na Karima. Zamknął za sobą drzwiczki, wyjął komórkę i wybrał numer
Radika. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Przekaż Fatimie, żeby spakowała swoje rzeczy i za godzinę
stawiła się w moim gabinecie – rzekł Karim na pozór spokojnie, ale wprawne ucho
wychwyciłoby w jego głosie skrywaną nutę gniewu. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Przepraszam... – wyjąkała Fabiana, gdy z powrotem skupił
wzrok na niej. Nie mogła znieść ciężaru spojrzenia Karima, więc wstała i
poprawiła narzutę drżącymi dłońmi. – Było otwarte – wytłumaczyła się, gdy
podszedł do niej i stanął blisko. Tak blisko, że jego ciepły oddech uderzał w
jej spłonione ze wstydu policzki. – Już mnie tu nie ma – powiedziała, chcąc go
ominąć i opuścić jurtę, która nagle wydała się jej znacznie mniej przestronna
niż przed chwilą. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Zostań, aż pozwolę ci odejść – polecił. Od razu się
zatrzymała i odwróciła w jego stronę. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Zwolnisz Fatimę z pracy? – spytała, splatając palce.
Bezwiednie je wyłamywała, z wrażenia nie czując bólu. Okropna była świadomość,
że przez jej wścibstwo i przekorę, Karim wyrzuci Fatimę, której przewinę
stanowiło zwykłe ludzkie niedopatrzenie. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie dopełniła obowiązku – odparł chłodno. – Zostawiła
otwarte drzwi.</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Każdy z nas popełnia błędy. – Fabiana zdobyła się na odwagę,
żeby stanąć w obronie Fatimy, prawie sześćdziesięcioletniej, bezdzietnej wdowy,
cichej i spokojnej, niemalże niewidzialnej kobiety, na którą czasami natykała
się w rezydencji. – Każdy ma prawo do omyłek. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– I każdy ma obowiązek ponieść ich konsekwencje. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Przełknęła ślinę, kurcząc się pod ciężarem wzroku Karima.
Odbierała je prawie namacalnie. Jakby smagał jej twarz ciemnym, mrocznym
spojrzeniem. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Karim, to przecież drobnostka, nic złego się nie stało.
Przeprosiłam cię – powtórzyła z mocą.</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Czasami od drobnostki zależy całe nasze życie. Nie
rozumiesz? Chodzi o zasady. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– To ja zawiniłam, a nie ona. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Obie zawiniłyście, ale konsekwencje poniesie Fatima. Pracowała
u mnie wiele lat i dobrze wie, czego wymagam. Przy okazji, może to cię wreszcie
nauczy być posłuszną. I odpowiedzialną – dodał.</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Poprawię się, przysięgam... – jęknęła Fabiana. – To
niesprawiedliwe, mnie ukarz, ale nie wyrzucaj Fatimy – poprosiła. – Gdzie ona
się podzieje? Przecież jest już... – zająknęła się, szukając właściwych słów i
argumentów – ma tyle lat, że nikt jej nie zatrudni. Gdzie będzie mieszkać? Za
co żyć? </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Mam cię ukarać? – Karim odgiął do tyłu głowę i wybuchnął
niepowstrzymanym śmiechem. – Chcesz, żeby cię wybatożyć? Wiesz, że tak karze
się nieposłuszne kobiety? – zapytał, gdy trochę się uspokoił, choć było to
dosyć trudne, zwłaszcza widząc grymas przerażenia, który wykrzywił pobladłą
twarz Fabiany. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Mówiłeś, że... nie podniósłbyś ręki na kobietę –
przypomniała, starając się zachować odrobinę rezonu. Niestety jej wyobraźnia
rozszalała się na dobre. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Mam od tego ludzi – odparł, nagle poważniejąc. – To co?
Dwadzieścia batów wymierzonych ręką Rachata i Fatima zostaje – zaproponował. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Oblała ją fala lodowatego potu. Strach zacisnął macki na jej szyi,
odbierając nie tylko zdolność mówienia, ale i oddechu. Zakręciło się jej w
głowie, serce waliło w piersi, niczym dziki ptak schwytany i zamknięty w zbyt
ciasnej klatce. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Batów? – zapytała, nie wierząc w to, co przed chwilą
usłyszała. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Tak. Dwadzieścia batów na gołe plecy. – Karim wolno,
niemalże z namaszczeniem pokiwał głową. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Chyba oszalałeś?! – wypaliła bez namysłu. – Mamy dwudziesty
pierwszy wiek, a to jest Francja, Europa, nie jakiś tam Kazachstan! </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Wobec tego mam prawo jak każdy europejski pracodawca,
zwolnić pracownika, który nie spełnia moich oczekiwań. Czyż nie? – Wykrzywił
twarz w szyderczym uśmiechu. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Zgoda – odpowiedziała po namyśle. – Ale ty wymierz mi karę.
Nie Rachat – wykrztusiła, kierując się nie tylko wstydem, ale i kalkulacją.
Rachat górował nad Karimem siłą, a jego zwalista sylwetka budziła respekt,
nawet gdy spał. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– W porządku. – Karim sięgnął do kieszeni spodni po telefon i
szybko połączył się z Radikiem. – Załatwione, teraz twoja kolej – powiedział
minutę później. – Chodźmy. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Fabiana wzięła głęboki wdech i potaknęła, że jest gotowa.
Wyszli z jurty, on, mając głowę przepełnioną czymś na kształt szacunku i podziwu
dla jej odwagi i ona, dygocząca ze strachu, sparaliżowana nim do szpiku kości.
Pocieszała się jedynie tym, że Karim na pewno nie dopuści do tego, że coś się
jej stanie, a obrażenia nie będą na tyle ciężkie, by wymagały pomocy lekarza.
Czuła, że taka sytuacja nie wchodzi w grę, ale gdy pomyślała: „Muszę się
rozebrać, a bat na pewno rozetnie skórę” – oblewały ją kolejne fale potu, a
żołądek skręcał w węzełek. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Weszli do rezydencji, Karim chwycił Fabianę za łokieć i
skierował na schody wiodące do podziemia. Ledwie je pokonała, bo nogi odmawiały
posłuszeństwa. Kolana uginały się coraz mocniej i upadłaby z przedostatniego
stopnia, gdyby nie Karim, który podtrzymał ją pod ramię. Dotarli na koniec
długiego korytarza i stanęli przed masywnymi drzwiami. Karim wstukał kod i
weszli do środka. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Nie wiedziała czego się spodziewać, nie zaskoczyłby ją nawet
przeniesiony ze średniowiecza ciemny i mroczny loch pełen szczurów, narzędzi
tortur i wilgoci na omszałych ścianach. Może dlatego nie zareagowała
zdziwieniem, widząc prawie puste pomieszczenie, od podłogi po sufit wyłożone
białymi kafelkami. Pod jedną ze ścian stał dosyć wysoki, metalowy stół,
kojarzący się ze szpitalnym wyposażeniem, a tuż obok niskie krzesełko,
odcinające się od wszechobecnej bieli ostrą, żywo–zieloną plamą. Karim zawiódł
Fabianę i ruchem brody wskazał, żeby usiadła. Nóżki zazgrzytały o posadzkę, gdy
niezgrabnie klapnęła na plastikowe siedzisko. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Zanim przejdziemy do rzeczy, posłuchaj. – Stanął przed nią,
szeroko rozstawiając stopy. – Każda kara, nawet najbardziej surowa, to
dobrodziejstwo, a ten, który ją wymierza, cierpi bardziej niż karany.
Zapamiętaj. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Dobrze – odpowiedziała. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Bezwiednie potarła policzki, żeby się otrzeźwić. Niewiele
brakowało jej do wybuchnięcia niepowstrzymanym płaczem, który utknął w gardle
niczym piłka i nie pozwalał na swobodny oddech. Przytknęła powilgotniałe dłonie
do ud, chcąc powstrzymać ich dygot, ale nie pomogło. Trzęsły się razem z nią. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Powtórz – polecił.</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Każda kara... – zamilkła, zwieszając głowę. – Nie mogę... –
wyjąkała, zsuwając dłonie. Jej palce pobielały, tak mocno ścisnęła brzegi
plastikowego siedziska. – Proszę, nie
upokarzaj mnie jeszcze bardziej. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Dobrze – zgodził się. – Stań pod ścianą, tyłem do mnie i
rozbierz się do pasa. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Z trudem podniosła się z krzesła. Popatrzyła pytająco, gdzie
ma stanąć. Wskazał jej brodą miejsce tuż pod niskim, zakratowanym okienkiem,
jedynym na przeciwległej ścianie. Podeszła tam, drżąc i pocierając dłonie o
rękawy koszuli. Wsparła czoło o chłodną powierzchnię płytek, licząc, że to
przyniesie jej chociaż trochę ukojenia. Próbowała rozpiąć guziki, ale ślizgały
się między mokrymi opuszkami palców. W końcu się udało. Zsunęła koszulę. Upadła
gdzieś za jej stopami. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Bieliznę też? – zapytała, modląc się o słowo „Nie”. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Tak. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Niewiele brakowało, a poprosiłaby o pomoc. Telepiące się ręce
nie potrafiły wykonać prostej czynności, więc zsunęła ramiączka biustonosza,
okręciła go wokół siebie i rozpięła haftki. Postanowiła nie pozbywać się tej
osłony. Docisnęła miseczki do piersi, trzymając je kurczowo, aż bolały palce. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Stań bliżej ściany i stabilnie oprzyj o nią dłonie. – Głos
Karima zabrzmiał bezlitośnie. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Fabiana czuła, że nie warto się sprzeciwiać, to
przeciągnęłoby jedynie oczekiwanie. Rzuciła biustonosz na podłogę, przytknęła
dłonie do szklistej powierzchni glazury, czując jak wibrują opuszki jej palców.
Pomyślała, że nie wytrzyma tego dłużej, oderwie się od tej ściany, padnie przed
Karimem na kolana i zacznie go błagać, żeby jej odpuścił. Wzięła głęboki wdech,
atak paniki był tuż tuż. Przez jej głowę przelatywał milion myśli. „Gdzie jest ten
bat? Czym wychłoszcze mnie Karim? Czy przetrwam choć jedno uderzenie?” Nagle
usłyszała ciche kroki. Jej oprawca podszedł do niej. Prawie zasłabła, gdy
wierzchem dłoni musnął skórę jej pleców. Drgnęła tak mocno, aż się zachwiała. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Spokojnie – powiedział Karim. – Odsunę włosy, żeby ich nie
powyrywać. Mogą wplątać się w bat. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Poczuła jego dłoń zbierającą pęk jej włosów. Przesunął je na
bok i przerzucił przez lewe ramię. Kilka niesfornych kosmyków załaskotało w
plecy. Och, jak okropnie ją drażniły! Była napięta do granic, każde dotknięcie
sprawiało ból. W głowie widziała własną drżącą skórę, jak u klaczy i ogierów
podnieconych startem w biegu. Kiedyś obserwowała to z bliska. Zwierzęta czuły
adrenalinę, udzielała się im, jedno chłonęło ją od drugiego, od dżokejów, a
nawet zgromadzonej publiczności, czekającej w napięciu na rozstrzygnięcie wyścigu.
</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Nie wytrzymała. Oderwała palce i niecierpliwym ruchem
zgarnęła włosy. Szybko je skręciła i związała w prowizoryczny supeł z boku
głowy. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Już nie będą przeszkadzać – rzuciła za siebie, ponownie
opierając dłonie na ścianie. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Tak ci spieszno do kary? – Zaśmiał się cicho Karim. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Sam mówiłeś, że to dobrodziejstwo – wypaliła bez namysłu. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Jednak zapamiętałaś. Bardzo ładnie – mruknął. – Ręce wyżej –
polecił, przesuwając pominięty przez Fabianę, cieniutki kosmyk włosów. Jego
palce musnęły dziewczęce ramię. Miał wrażenie, że między opuszkami palców a
porcelanową skórą przeskoczyła iskra. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Nie mógł przestać na nią patrzeć. Już prawie zapomniał, po co
tu przyszli. Gdy na moment przesunął się nieco w bok, zauważył łagodną
okrągłość jej lewej piersi, dostrzegł zaróżowioną brodawkę i zupełnie go to
rozbiło. Jedyne, czego pragnął nad życie, to przylgnąć całym sobą do nagich
pleców Fabiany, objąć ją mocno, utopić jej piersi w swoich dłoniach, a usta
wesprzeć na odsłoniętej szyi. Była taka piękna. Doskonale pamiętał, co czuł,
gdy zobaczył ją nago, wtedy, w jej łazience. Ile godzin i chwil spędził na
przypominaniu sobie tego dnia... Nie był w stanie ich zliczyć, podobnie jak
snów z jej udziałem. Dzisiaj zdawała mu się jeszcze bardziej pociągająca. Pod
wpływem emocji jej obnażone ciało promieniowało ciepłem i światłem. Słyszał,
jak ciężko i głęboko oddycha i marzył, żeby napędzało ją pragnienie, nie
zwierzęcy strach, niemalże widzialny jak na dłoni. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Wyciągnął dłonie i wsunął palce pod miękką krawędź paska
spodni, które miała na sobie. Zadrżała, ledwie jej dotknął. Zsunął materiał o
może cal, nie więcej. Dwa ocienione dołeczki po bokach kręgosłupa, tuż nad
pośladkami, prawie mówiły do niego: „dotknij nas, zobacz, jak miękkie i
jedwabiste jest nasze wnętrze”. Wzdłuż pleców Fabiany spływała powoli kropla
potu. Karim zmagał się z żądzą, chciał zlizać tę kroplę, poczuć na języku jej
smak, a potem całować i pieścić każdy centymetr jasnej, porcelanowej skóry. Nie
wytrzymał. Odwrócił się i wypadł z pomieszczenia, zostawiając otwarte na oścież
drzwi. Wbiegał po schodach, przeskakując po trzy stopnie i klnąc w duchu własną
słabość. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Zasady?! – warknął do siebie, gdy skrył się w gabinecie.
Wsparł czoło o ścianę, zupełnie jak Fabiana i walnął nim kilka razy, aż
zadudniło. Dopiero przeszywający ból w czaszce go otrzeźwił. Wyjął telefon z
kieszeni i wezwał do siebie jedyną osobę, która mogła naprawić jego błąd. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Fabiana czekała. Gwałtowne kroki Karima już dawno ucichły w
korytarzu, a ona stała tu sama, drżąc i zagryzając do krwi kącik ust. Nie mogła
uwierzyć, że... Że Karim chyba jej odpuścił. „A może poszedł po bat i wróci za
chwilę?” – pomyślała. Ze stresu straciła zupełnie poczucie czasu. Nie miała
pojęcia, że prawie kwadrans tkwiła w bezruchu z wyciągniętymi w górę dłońmi.
Nagle coś dotarło do jej uszu. Ktoś nadchodził, energicznie, szybko, prawie
biegł. Zamarła z krwią ściętą kolejnym paroksyzmem strachu. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Alija weszła do środka. Od razu zauważyła stojącą pod ścianą
Fabianę i jej ciuchy leżące na posadzce. Podeszła bliżej, podniosła ubrania i
podała swojej podopiecznej. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Już po wszystkim. Słyszysz? – powiedziała, obejmując
szlochającą Fabianę. – Już koniec. Fabi, nic się nie stało. Nie płacz –
prosiła, głaskając nagie plecy wstrząsane kolejnymi falami łkań. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– On chciał... – wykrztusiła Fabiana. Nie potrafiła
dokończyć. Osunęła się na podłogę. Siedziała z podkulonymi nogami, dociskając
ubrania do piersi i kiwając się w przód i tył. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nic ci nie zrobił, nie płacz – powtarzała Alija, niczym
katarynka. Kucnęła przy Fabianie i przytuliła ją mocno do siebie. Próbowała
załagodzić sytuację, zbagatelizować ją, ale w duszy ciskała gromy na swojego Chana.
– Nic się nie stało! Fabi, uwierz mi! Karim cię tylko nastraszył – tłumaczyła,
mając głowę wypełnioną stekiem niewypowiedzianych wyzwisk i obelg, wśród
których zboczony cham, prymitywny oprawca i zapchlony pies, były zdecydowanie
najłagodniejsze. – On nigdy nie uderzył kobiety. Wiesz, co znaczy jego imię? –
zapytała. – „Łaskawy” – odpowiedziała sama sobie, bo Fabiana nie reagowała.
Nadal zanosiła się płaczem. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Wypłacz się, to zawsze pomaga – orzekła w końcu Alija. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Spędziły w piwnicy rezydencji prawie godzinę, dopiero telefon
od „zapchlonego psa” z pytaniem: „Co do jasnej cholery tam jeszcze robicie?!” –
zmobilizował Aliję, żeby zmusić Fabianę do założenia ciuchów i pójścia na górę.
</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Tym razem nie pomógł kubek ze świeżo zaparzoną melisą. Alija
do późna siedziała przy łóżku Fabiany i głaskała ją uspokajająco po głowie.
Fabi zasnęła o drugiej w nocy, za to wstała już o piątej. Odwiedziła toaletę,
starannie omijając wzrokiem każde lustro, wróciła do pokoju, odsłoniła okno i
leżała, bezmyślnie gapiąc się na szarzejący świt. O ósmej jak zwykle przybyła
Alija ze śniadaniem. Wróciło do kuchni nietknięte. Podobnie lunch, podwieczorek
i kolacja. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Fabiana odmawiała posiłków. „Naprawdę, nie jestem głodna.
Przepraszam.” Nazajutrz Alija ubłagała, żeby zjadła cokolwiek, choć kawałeczek
bagietki. Wcisnęła Fabianie jeszcze pół kubka herbaty, a po chwili patrzyła
bezradnie jak wszystko ląduje w ubikacji. Sytuacja powtórzyła się dwie godziny później,
więc odpuściła. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Okej, nie musisz jeść, ale proszę cię, pij – powiedziała,
zostawiając na stole samowar z mocno posłodzonym czajem, dzbanuszek tłustego
mleka i filiżankę. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Gdy trzeci dzień Fabiana nie zjadła niczego, nie wstawała z
łóżka, poza krótkimi wizytami w toalecie i piła czaj tylko wtedy, gdy Alija ją zmusiła,
ta ostatnia postanowiła zgłosić to Chanowi. „Narobił problemów, niech teraz je
naprawi” – pomyślała, idąc do niego na rozmowę. Wiedziała, że Karim wyjeżdża za
dwa dni, a zanimby wrócił po tygodniu, Fabianie mogło się coś stać. Dopiero
wtedy rozpętałoby się prawdziwe piekło. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Przekazała wszystko, włącznie z krótką relacją z godzinnego
pobytu w podziemiach rezydencji i pierwszy raz w życiu miała okazję zobaczyć,
jak Chanowi zabrakło mowy. Siedział, kręcąc młynka palcami i z bardzo głupią
miną wpatrywał się w blat biurka, co raz łypiąc na nią okiem. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Co mi radzisz? – spytał w końcu, czym też ją zszokował. „Karim
prosi o radę? Niemożliwe!”</span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie wiem. Fabi ma chyba jakąś depresję. – Wzruszyła
ramionami, pozornie niezainteresowana jakoś szczególnie dolą podopiecznej, ale
przecież już dawno zdążyła ją pokochać, niczym własną siostrę. Zresztą od
początku dogadywała się z nią znacznie lepiej niż z Viviane. – Może wezwać
lekarza? Albo pogadaj z Fabi, a gdy to nie pomoże, wezwij kogoś. Ona ciągle
płacze. Nie jakoś gwałtownie, tak po prostu... – zawiesiła głos. – Płacze
cichutko, nie skarży się, co to, to nie. – Pomachała dłonią. – Niestety, nie
chce mi powiedzieć czemu. Próbuję ją zagadywać, ale nic z tego. – Znów jej
ramiona na moment się podniosły. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Wezwę doktor Benoit. Powinna zaradzić. Ale to pojutrze, a na
razie poinformuj pannę Czekaj, że jak nie zacznie normalnie jeść, czeka ją
kroplówka – powiedział najbardziej oschle, jak mógł. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Groźba Karima spłynęła po Fabianie jak po kaczce. W zasadzie
w ogóle ją to nie wzruszyło. Wysłuchała coraz bardziej zdenerwowanej Aliji, a
potem położyła się i otuliła kołdrą niczym kokonem. Pierwszy raz w życiu było
jej wszystko jedno, co się wydarzy. Choć to prawie niemożliwe, ale czuła jeszcze
większą obojętność, niż wtedy, gdy Raad i Adil wlekli ją ze sobą, opowiadając w
międzyczasie, jakie mają wobec niej plany. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Nie mogła sobie poradzić z własnymi emocjami. Zupełnie się
rozsypała. Ciągle wracały do niej rozmowa w jurcie i to, co stało się w piwnicy
rezydencji. Żałowała, że tak się skończyło „wymierzanie kary” przez Karima. Po
stokroć wolałaby teraz leżeć, cierpiąc po chłoście. Przynajmniej wszystko
byłoby jasne. Chciała go nienawidzić, odczuwać wstręt i odrazę na jego widok,
pragnęła prostych i klarownych uczuć, nie sztormu, który od kilku dni
przetaczał się w jej głowie i sercu. Nie mogła znieść snów, które ją
nawiedzały, dlatego budziła się oblana zimnym potem i dławiąc się gulą z
niewypłakanych łez. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Próbowała usilnie wyprzeć swoje emocje, zapomnieć, co czuła,
gdy Karim stał za nią. Skasować z pamięci krótki moment ćmiącego bólu w dole
brzucha, gdy jego palce wsunęły się pod krawędź jej spodni, dotknęły kości
biodrowych i na moment zastygły tam, jak w obietnicy, że za chwilę, za sekundę,
zejdą niżej, zdejmą z niej wszystko, a potem ona się odwróci i... Aż się
zachłysnęła na to wspomnienie. Od razu żołądek dojechał do gardła. Nie miała
siły wstać i pobiec do łazienki. Przełknęła gorycz i kwas, myśląc, że jest
zerem. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Odbiło mi. Zwariowałam. Oszalałam na punkcie człowieka, dla
którego jestem nikim. Nawet nie zabawką. Traktuje mnie jak psa albo gorzej.”
Gardziła sobą za tę słabość. Nie pocieszała ją myśl, że Karim nie zdaje sobie
sprawy z jej afektu. Nie mogła być szczera wobec samej siebie, i to bolało ją
najbardziej. Właśnie to uczucie ją niszczyło, zabijało od środka. Jak mogła
chociaż przez chwilę pragnąć swojego kata? Ten człowiek znęcał się nad nią, wielokrotnie
ją poniżył, maltretował psychicznie, a ona? Chciała jego dotyku, śnił się jej
co noc, wtedy całowała go, podbiegała do łóżka, kładła się rozchylając nogi i
mówiąc: „Weź mnie, należę do ciebie”, a wtedy on stawał tuż przy wezgłowiu i
stał. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">I patrzył na nią pogardliwie. I nic nie mówił. </span><span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;"><o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-size: 12pt; line-height: 150%;">To ją zabijało. </span><em><span style="font-size: 12.0pt; font-style: normal; line-height: 150%; mso-bidi-font-style: italic;"><o:p></o:p></span></em></div>
Beata Majewskahttp://www.blogger.com/profile/13578651403240463719noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4049069957447118422.post-6826355419367086702017-02-26T15:16:00.002-08:002017-02-26T15:16:30.092-08:00Kryształowe serca - rozdział 7<h2>
<a href="https://www.blogger.com/null" name="_Toc469349238">Rozdział 7</a></h2>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Minęło kilka dni i
wszystko wróciło do normy, o ile można było nazywać normą to, że Fabiana wprost
umierała z nudów. „Oszaleję z tej bezczynności” – myślała poirytowana, że jest
niczym perski kot, o którego się dba, pielęgnuje i pilnuje, żeby nie uciekł. Podejmowano
za nią decyzje, a ona czuła się z tym coraz gorzej. Nawet aparat telefoniczny
zniknął. Alija przekazała: „Nie skorzystałaś z niego ani raz, więc Chan
powiedział, że jest zbędny”. Odparła: „Może potrzebowałam trochę czasu do
namysłu?”, ale nic to nie dało. Poszła do Karima i poprosiła o zwrot. Usłyszała
to samo. Szansa na kontakt z mamą przepadła. Przynajmniej na razie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Mogła wziąć na nim
odwet, bo on też o coś poprosił. Kilka razy zapraszał ją do siebie, żeby
wspólnie zjeść a to kolację, a to lunch. Konsekwentnie odmawiała, tłumacząc się
złym samopoczuciem i pełna satysfakcji, że wkurza go jej upór. Musiała
przyznać, że to ją bawiło. Tym bardziej, że Karim nie potrafił obojętnie
reagować na jej odmowy. Próbował zachować kamienną twarz, ale zdradzała go
mimika, bezwiedne zmarszczenie czoła, zaciśnięte szczęki czy drgający mięsień na
policzku. W końcu przestał wysuwać kolejne propozycje i gdy przebywał w
rezydencji, jadł sam lub w towarzystwie Radika. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Niestety złamał swoje
postanowienie i gdy dotarły do niego informacje o wyjątkowo udanym
przedsięwzięciu, wysłał Radika, żeby ten zaprosił Fabianę na uroczystą kolację,
która przy okazji miała być nagrodą dla wiernego pracownika. Radik doskonale
zastępował Chana podczas jego licznych wyjazdów. Dostał w ramach premii złoty
zegarek, ale nic tak nie cieszy podwładnego, jak porządna biba z dowódcą.
Ojciec dobrze wyszkolił Karima. Zawsze powtarzał: „Gdy trzeba, surowo karcę
moich żołnierzy, ale i nagradzam. Nie skąpię pochwał i nagród. Muszą wiedzieć,
kto rządzi, więc nie toleruję nieposłuszeństwa, przywódczych zapędów i zbyt
dużej autonomii. Mają pełną michę, dbam o nich, żywię, wyciągam z kłopotów, opłacam
policję, świadków i adwokatów, a gdy coś się stanie, zatroszczę się o ich
rodziny. Dobry Chan nigdy nie zostawia swoich ludzi na pastwę losu. Gdy raz
stracisz ich zaufanie, nigdy nie odzyskasz. To samo działa w drugą stronę. Moi
ludzie zdradzają tylko raz.” Te słowa głęboko się wyryły w jego pamięci,
zwłaszcza, że parę miesięcy później, ojciec zmarł pokonany nagłym i
niespodziewanym wylewem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Ostatnia szansa” –
pomyślał Karim, czekając na odpowiedź Fabiany. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie warto trwonić
czasu i uwagi na tę gęś – stwierdził Radik po powrocie. Nie lubił Fabiany,
drażniła go i irytowała, ale starał się tego nie okazywać. Czuł, że Karimowi
mogłoby się to nie spodobać. – Zadzwonię do madame Yvette... – zaproponował z
lisim uśmieszkiem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Zadzwoń – potaknął po
namyśle Karim. – Niech przyśle jakieś hałaśliwe niewiasty. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Hałaśliwe? – Zdziwił
się Radik.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Uhm. Towarzyskie i
wesołe. Zabawimy się. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Dziewczyny rzeczywiście
okazały się wyjątkowo rozrywkowe. Wprawdzie obaj panowie uchylali się od picia
alkoholu, ale im nie żałowali. Zakontraktowano je na całą noc, więc Jess i
Cass, czyli Jessica i Cassandra, obie z Białorusi, dosyć szybko popłynęły na
fali whisky. Piszczały i kwiczały, aż trzeszczało w uszach. W pewnym momencie
Karim ledwie powstrzymał chęć, by wywalić je za bramę; tylko ze względu na
Radika to znosił. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Zamówił catering, ale
nie miał ochoty na wykwintne żarcie. Cały wieczór popijał kumys i zagryzał go
baranimi żeberkami oraz doskonałym chlebem, przygotowanym przez Sarę. Chciało
mu się spać, ale jak mógłby zepsuć zabawę Radikowi i reszcie chłopaków, którzy
dołączyli do nich po zejściu ze swojej zmiany. Rachat jak zwykle śpiewał i
przygrywał sobie do wtóru, a Rusłan porwał do tańca Cassandrę, czyli Tatianę i
razem hulali na środku jadalni, obijając się co chwilę o krzesła. Jako jedyny,
pił razem z panienkami, bo jego po macoszemu traktowane wyznanie, czyli
prawosławie, „pozwalało” na picie wódki i whisky. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">O północy impreza
przeniosła się do ogrodu, a uradowana zyskami madame Yvette podesłała posiłki,
czyli kolejne dwie dziewczyny. Wrzaskom i piskom nie było końca. Niosły się po
Cap Martin wraz z głośną muzyką, puszczoną na cały regulator w samochodzie
Rachata. Podjechał swoim SUV-em i stanął na środku trawnika za rezydencją. Otworzył
wszystkie drzwi, zapalił wewnątrz oświetlenie i włączył muzykę. Gigantyczne
kolumny wypełniły ciepłe majowe powietrze jeszcze gorętszymi rytmami radia
Vitamine. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Fabiana przeklinała tę
noc. Wierciła się w łóżku, nie mogąc zasnąć. Hałas docierał, mimo zamkniętych
szczelnie okien i drzwi. W końcu nie wytrzymała, założyła szlafrok, ciepłe
skarpetki i wyszła na taras, wściekła niczym osa. Z niesmakiem patrzyła na
scenki rozgrywające się pod jej oknami. Choć nie chciała tego przed sobą
przyznać, wypatrywała Karima. Niestety, nie mogła go dostrzec. Za to bez
problemów podziwiała wyczyny Radika. Zawlókł jakąś dziewczynę w zarośla po
prawej stronie trawnika, a parę minut później jego towarzyszka wybiegła stamtąd
z piskiem; naga jak ją Pan Bóg stworzył. Minęła sekunda i pojawił się Radik.
Trzymał kurczowo opadające spodnie i darł się wniebogłosy, że i tak ją złapie.
I porządnie wygrzmoci. „Nie bój się złotko, dogodzę ci, że do końca życia nie
zapomnisz! To będzie prawdziwe trzęsienie ziemi!” – wydzierał się, tworząc
skomplikowane struktury lingwistyczne z francuskich i rosyjskich słów. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Boże, co za... – Fabiana
pokręciła głową, bo brakło jej słów na takie prostactwo. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Nagle spostrzegła
Karima. Stał zaraz przy samochodzie Rachata i obściskiwał się z jakąś wysoką
długowłosą blondynką. Jego prawa ręka wędrowała po jej biodrze, aż wsunęła się
pod obcisły biały top. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Dziwkarz – fuknęła
Fabiana, ale zamiast wrócić do sypialni, stała niczym zahipnotyzowana,
wlepiając wzrok wyłącznie w Karima i jego towarzyszkę i nie bacząc na to, że
każdy uczestnik ogrodowego party mógł ją łatwo dostrzec na tle rozświetlonych
okien sypialni. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Karim podniósł
dziewczynę i usadził na masce samochodu. Musiał przyznać, że na początku kolacji
nie miał ochoty na żadne miłosne igraszki, ale zmienił zdanie widząc Sandrine.
Ta jak na skrzydłach przyleciała do rezydencji Kasymowa. Liczyła na powtórkę
tego, co zdarzyło się przy jej pierwszej wizycie w tym miejscu. Ku jej radości
wszystko wskazywało na to, że dzisiaj w nocy będzie równie gorąco i namiętnie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Wygięła się do tyłu,
czując palce Karima ściskające brodawkę piersi. Jej długie, wypielęgnowane
włosy omiotły lśniącą powierzchnię maski samochodu. Jęknęła z rozkoszy, gdy
dłoń Kasymowa przewędrowała na drugą półkulę, żeby ją również dopieścić.
Zamknęła oczy i oddała się przyjemności, ale przeszkadzały jej piski koleżanek
i pokrzykiwania pozostałych uczestników zabawy. Podniosła powieki, przywarła do
Karima i nachyliła się, żeby szepnąć mu do ucha:<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Chodźmy stąd, bo ktoś
nas obserwuje...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie zwracaj na nich
uwagi – mruknął niczym niezrażony Karim. Nie dbał o to, co pomyślą o nim jego
kamraci. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Mam na myśli tę Julię
z balkonu – szepnęła Sandrine i dyskretnie wskazała brodą w kierunku tarasu, na
którym stała Fabiana. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Julię? – Karim
parsknął pod nosem na to porównanie. Obejrzał się za siebie, a na jego twarzy
zakwitł tryumfalny uśmieszek, gdy zauważył nagłą rejteradę nieznośnej panny
Czekaj. – Masz rację, w mojej sypialni jest znacznie milej – powiedział,
zdejmując Sandrine z maski auta. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Objęci w pasie,
przeszli do rezydencji. Karim wziął Sandrine na ręce i szybko pokonał schody.
Jego głośne kroki dudniły na stopniach, by nieco ścichnąć gdy dotarł do
korytarza, wyłożonego grubym, miękkim chodnikiem. Gwałtownym kopnięciem
otworzył drzwi, rzucił piszczącą Sandrine na łóżko, zdarł z niej puszyste
różowe bolerko i zawiesił na klamce, oczywiście od zewnątrz, dając tym znak
służbie: „Chan nie życzy sobie żadnych intruzów”. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Tęskniłam za tobą –
mruknęła Sandrine jak kotka, kiedy stanął u szczytu łóżka i zamaszystym ruchem
zdjął z siebie czarną koszulkę. – Z takim facetem jak ty, mogłabym wziąć ślub. Nawet
z intercyzą – dodała, chichocząc, bo Karim zwalił się swoim nagim i masywnym
ciałem obok niej i od razu przeszedł do rzeczy. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Dzisiaj był znacznie mniej
czuły, niż kiedyś. Przynajmniej na początku igraszek. Bez pardonu rozerwał jej
krótki topik, ten sam los spotkał mocno wycięte majteczki. Dobrze, że Sandrine
zdążyła ocalić spódniczkę. Nie chciała wracać na golasa do madame Yvette, mimo
że już kilka razy zdarzyło się jej zakończyć pracę bez pełnego kompletu
ciuchów, a szefowa nigdy nie miała o to pretensji. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Ależ zgrabna z ciebie
suczka... – jęknął, obracając ją na brzuch. Przez moment podziwiał gładkość
skóry Sandrine, wydatne wcięcie w talii, wyraźnie odstające kostki kręgosłupa i
dwie dolinki nad szczytami idealnie krągłych pośladków. – Klęknij – polecił, a
gdy spełniła jego życzenie, popchnął ją lekko, żeby wyeksponowała mocno wypięty
tyłeczek. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Chwycił ją mocno w
talii, a wskazujący palec drugiej ręki docisnął do miejsca u nasady włosów nad
karkiem. Przeciągał nim powoli. Opuszka przeskakiwała to w górę, to w dół,
wędrując po kręgach i dołkach między nimi. Dotarła do szczeliny między jędrnymi
pośladkami, prześlizgnęła się przez nią, by trafić w najczulsze miejsce,
wypełnione po brzegi gorącymi sokami Sandrine. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– O tak... – jęknęła. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Karim obrócił dłoń,
chcąc lepiej pieścić dziewczynę. Przesuwał palcem po coraz bardziej wysuniętej
grudce łechtaczki, sam czując, że jest równie spragniony. Na moment przerwał
pieszczoty, sięgnął do szufladki szafki po gumkę, a paręnaście sekund później z
ulgą i rozkoszą zanurzył penisa w mokrym wnętrzu waginy. Kobiece jęki jeszcze
bardziej go nakręcały, dociskał biodra Sandrine i odpychał, wypełniając ją
gwałtownie swoją męskością. Gdy pierwsze skurcze rozkoszy szarpnęły jej ciałem,
zadrżał czując zbliżające się spełnienie. Odchylił głowę do tyłu i zawtórował
jękom, a jego głos zabrzmiał niskim, głębokim tembrem, aż im obojga zawibrowało
w płucach. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– O tak, za ciebie
mogłabym wyjść, nawet teraz... – wyrzęziła Sandrine. Brakowało jej oddechu, a
serce biło tak szybko, że dławiło w piersiach. – Jesteś absolutnie najlepszy –
westchnęła, zsuwając biodra. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Karim padł obok niej i
przez dłuższą chwilę dochodził do siebie. Nie miał pojęcia, co dzisiaj go tak
nakręciło. Przecież nie podopieczna madame Yvette, która choć wyjątkowo hojnie
obdarowana przez naturę, nie tylko urodą i zgrabną, szczupłą sylwetką, ale i
miłym obejściem, była tylko panienką do towarzystwa. Obrócił głowę i popatrzył
na nią spod przymrużonej powieki, żeby jeszcze raz spróbować dojść, na czym polegał
fenomen tego przyciągania. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Zdawał sobie sprawę, że
jest nieco podobna do Viviane, ale tylko trochę. Zresztą według niego wszystkie
Słowianki wyglądały podobnie, tak samo jak każdemu Niemcowi, który pojechał na
erotyczny urlop i poznawał coraz to nowe tajlandzkie prostytutki, zdawało się,
że to klony. Ciężko zauważyć drobne różnice w urodzie kobiet innej rasy. Karim
nie stanowił wyjątku. Mimo to czuł, że coś jeszcze dzisiaj go napędzało, jakiś
dodatkowy bodziec, powodujący nieznośny ból w dole brzucha i niezaspokojony
głód dotyku. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Zagarnął kochankę ramieniem
i przyciągnął do siebie, a drugą ręką zdjął zwisającą z napletka, zużytą
prezerwatywę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Zajmij się nim –
polecił, czując, że znów jest gotowy. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Sandrine przyklęknęła
nad penisem Karima i objęła go ustami. Potrafiła umiejętnie pieścić klientów,
ale tym razem przykładała się jeszcze bardziej. Jej język wił się wokół
najczulszych miejsc, drażnił je i sprawiał, że oddech mężczyzny przyspieszał z
sekundy na sekundę. Karim chwycił ją za włosy i lekko docisnął głowę, żeby
jeszcze głębiej zanurzyć się w ustach Sandrine. Nie był brutalny, czego nie
znosiła u klientów, kierował się żądzą, dlatego trzymał ją za włosy i nadawał
tempo i głębokość pieszczotom. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Tak, właśnie tak... –
stęknął, gdy zaczęła umiejętnie ssać końcówkę penisa. Co jakiś czas
przejeżdżała po nim zębami, uważając, żeby nie sprawić bólu Karimowi. – Jeszcze
trochę... – wychrypiał, czując nadciągającą falę spełnienia. – Tak...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Szybko zasnął po drugim
orgazmie, ale zbudził się nad ranem i trzeci raz tej nocy osiągnął szczyt,
będąc wprost ujeżdżanym przez nienasyconą Sandrine. Choć trwało to bardzo
długo, zdawała się być niezmordowana w tym wysiłku. Podnosiła się i opadała,
jej biodra falowały, a Karim patrzył na nią, na jej piersi połyskujące bielą w
półmroku sypialni i odpływał w świat marzeń i wspomnień. Zasnęli przytuleni,
niczym kochankowie, ale w jego sercu nadal próżno by szukać choć kropli czegoś,
co kiedyś je przepełniało. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">***<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Alija zatrzymała wózek
przed okienkiem windy i nacisnęła szóstkę, oznaczającą pokój Fabiany. Czekała
na odzew z kuchni, co rusz patrząc na różowe bolerko wiszące na klamce drzwi
sypialni Chana. Była dziewiąta rano, a Karim nadal z niej nie wyszedł. „Pewnie
odsypia, jak inni” – pomyślała, rozsuwając drzwiczki. Wyjęła przykryty półmisek
z jajecznicą na maśle i dwa większe ze smakołykami, które zostały z
wczorajszego przyjęcia, bo Sara i Avril zaserwowały tylko część jedzenia
przywiezionego przez catering. Słusznie uznały, że camembert zapiekany w
czosnkowym chlebku i sałatka z kaparów nie znajdą zainteresowania wśród
uczestników imprezy. Męska załoga rezydencji wolała proste, pożywne jedzenie,
więc takie im serwowała szefowa kuchni. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Dzień dobry! I
piękny! Słoneczko świeci, jest cudownie! – przywitała się, wjeżdżając wózkiem
do sypialni Fabiany. – Oj! – Nagle chwyciła się za usta, spostrzegłszy, że
obudziła swoją ukochaną Fabi. – Przepraszam – powiedziała. – Śpij, wrócę za
dwie godziny. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie... – jęknęła
Fabiana, gramoląc się na łóżku. Usiadła i popatrzyła na Aliję błędnym wzrokiem.
Nagle ziewnęła szeroko, aż z jej podpuchniętych oczu popłynęły łzy. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Widzę, że ledwie
żyjesz. – Alija zmarszczyła czoło. Domyśliła się, że Fabiana, choć nie brała
udziału w przyjęciu, musiała wszystko słyszeć, a może nawet i widzieć, bo
przecież Chan i jej szanowni koledzy zaanektowali ogród do zabawy, zostawiając
tam istne pandemonium. – Przyjadę później. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Zostań. Nie będziesz
biegać tam i z powrotem. Zaraz się ogarnę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Powlokła się do
łazienki, włócząc nogami, bo spała zaledwie trzy godziny. Biba skończyła się o
piątej, lecz co z tego, skoro Fabiana nie mogła zasnąć, ciągle mając przed
oczami Karima i tę blond panienkę w jego ramionach. Miała ogromną ochotę pójść
do Kasymowa i powiedzieć mu, że nie życzy sobie burdelu w domu, w którym
mieszka, ale czuła że to ryzykowny pomysł. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Umyła zęby, narzuciła
na siebie szlafrok i wyszczerzyła się do swojego odbicia w lustrze. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Wyglądasz jak
topielica – wymamrotała, postanawiając, że musi coś z tym zrobić. – Co dobrego?
– zapytała Aliję, gdy wróciła do pokoju. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Jajecznica, choć już
trochę wystygła, do tego pyszny chlebek z zapiekanym serem, sałatka z kaparami,
a na osłodę cytrynowa tarta. – Alija podsunęła jej talerz.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Pyszny ten ser –
pochwaliła Fabi parę minut później. – Coś oryginalnego. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– To catering. Sara
rzadko porywa się na takie wymyślne potrawy – wyjaśniła Alija. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Z wczoraj? To mi się
dostało. Okruchy z pańskiego stołu? – zażartowała, ale w jej głosie
pobrzmiewały jeszcze inne nutki. „Dostałam resztki” – pomyślała, nagle
stwierdzając, że ten chlebek z serem nie smakuje już tak dobrze, jak przed
chwilą. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Żadne okruchy. Sara
połowę jedzenia od razu schowała, albo zamroziła, bo by się zmarnowało. – Alija
wzruszyła ramionami. – Chlebek dzisiaj podpiekła w piecu, żeby był chrupiący, a
Avril doprawiła sałatkę, bo jakoś tak...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Wiadomo – potaknęła
Fabi. – Nic nie zastąpi domowego jedzenia. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– No właśnie. – Alija
od razu się uśmiechnęła. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Mam nadzieję, że
dzisiaj w nocy będzie spokojnie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Na pewno. Karim
jeszcze śpi, Rachat chyba też. Avril i Emil pomagają biednemu Gastonowi
uprzątnąć ogród – zaczęła opowiadać Alija. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Mógł poprosić o pomoc
te ślicznotki z agencji. – Fabiana parsknęła pod nosem. – Chyba, że już sobie
poszły? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Jedna została.
Widziałam jej sweterek w korytarzu – zdradziła niefrasobliwie Alija. Oczywiście
prawie natychmiast ugryzła się w język, ale mleko już się wylało. „Chan urwie
mi głowę” – pomyślała, zerkając w róg pomieszczenia, gdzie wisiał maleńki
mikrofon. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Naprawdę? No cóż,
Karim ma świetny gust. Widziałam ich wczoraj, urocza parka... – Fabi zacisnęła
zęby, żeby głośno nie przekląć. „Prostak. I dziwkarz!” – uznała w duchu,
zniesmaczona i zła. Odłożyła sztućce, bo nagle wszystko stanęło jej w gardle.
Sięgnęła po szklankę i nalała sobie wody. – Dziwne standardy panują w tym domu.
Gdy jedyny gość odmawia uczestnictwa w jakichś prostackich zabawach, gospodarz
zaprasza dziwki – westchnęła z przekąsem. – Wybacz, ale straciłam apetyt. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Zła na siebie Alija
zabrała wózek i wyszła z pokoju Fabiany, modląc się, żeby Chan nie miał okazji
wysłuchać tej pogawędki. Za to Fabiana nie cofnęłaby ani jednego słowa. Wręcz
przeciwnie, żałowała, że była powściągliwa i zabrakło jej odwagi by powiedzieć,
co myśli o takim zachowaniu. Wyjrzała na korytarz, chcąc sprawdzić, czy Alija
nie opowiada jakichś bzdur, bo nie mogła sobie wyobrazić Karima spędzającego
całą noc z prostytutką i to właściwie pod jej nosem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Co za prościuch... –
jęknęła, patrząc na widoczne już z daleka, różowiutkie bolerko Sandrine. Wyszła
na korytarz, dotarła pod drzwi sypialni Karima i z niedowierzaniem dotknęła
miękkiej angory. – Już ja cię nauczę kultury, bucu – syknęła. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Bezszelestnie zdjęła
bolerko, jeden rękaw przywiązała do klamki, a drugi do barierki wewnętrznej
loggii, biegnącej wzdłuż korytarza. „I po bolerku” – pomyślała, wracając na
paluszkach do pokoju. Znała siłę Karima i wiedziała, że gdy mocno szarpnie za
klamkę i pociągnie drzwi do siebie, rozerwie je na strzępy, ale to jej nie
wystarczyło. Weszła do pokoju i z satysfakcją zaczęła wprowadzać w życie swój
mały plan. Z apteczki wyjęła rolkę plastra, a z szuflady z bielizną pierwsze z
brzegu majtki. Nie miała telefonu, a lubiła słuchać muzyki, więc jakiś czas
temu poprosiła Aliję o jakieś radyjko i dostała takowe, małe, zgrabne,
działające na prąd i na baterie. Odszukała stację Vitamine i z trumfem
uśmiechnęła do siebie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Trochę się zasapała,
przesuwając stół w róg sypialni. Ustawiła na nim jedno z tarasowych krzeseł i ostrożnie
nań wlazła, trochę się martwiąc, czy sięgnie do kamery. Na szczęście ostatnie
piętro rezydencji dobudowano później, więc sypialnie nie były aż tak wysokie
jak pomieszczenia na parterze. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Już ja wam dam
witaminkę... – cedziła przez zęby, owijając kamerę bielizną. Włączyła radio,
zgłośniła na pełny regulator i przystawiła do mikrofonu. Całość owinęła
plastrem i z dumą popatrzyła na swoją instalację. – Teraz możecie do woli
słuchać tej muzyki i patrzeć w babskie majtki. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Rozważała przesunięcie
komody pod drzwi, żeby przynajmniej na jakiś czas zablokować wejście do pokoju,
ale szybko uznała to za dziecinadę. Poza tym nie miała już siły na kolejne
ćwiczenia w przesuwaniu ciężkich mebli. Musiała przyznać, że jest ciekawa jak szybko
ktoś zareaguje. Mimo to nie zamierzała na czekać na odzew i w znacznie lepszym
humorze poszła do łazienki, żeby wziąć relaksującą kąpiel. Przygotowała sól,
specjalne olejki i z błogością zanurzyła się w pachnącej wodzie, nieświadoma
tego, że dyżurujący przy monitorach Radik, bardzo szybko zauważył, że nie ma
obrazu z kamery spod szóstki, a wszelkie dźwięki zagłusza muzyka z radia. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Głupia polska suka! –
warknął do siebie. Mógł pobiec do pokoju Fabiany, ale wtedy monitory zostałyby
bez nadzoru. Natychmiast zadzwonił do Chana, modląc się, żeby ten miał włączoną
komórkę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Co mówisz? – spytał
półprzytomny Karim.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nasza królewna
owinęła czymś kamerę i zagłuszyła. Nic nie widać i nie słychać! – powtórzył
szybko, klnąc na siebie w duchu, bo najzwyczajniej w świecie przysnęło mu się
przed monitorami i dopiero ryk muzyki go obudził, na dodatek nie od razu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Co?! – Karim
natychmiast otrzeźwiał. Kliknął głośnik, żeby mieć wolne ręce i rozejrzał się
wokół, żeby zlokalizować cokolwiek, czym mógłby się owinąć, bo jak na złość
jego bokserki gdzieś zaginęły. – Czemu tam jeszcze nie jesteś?! – wrzasnął,
próbując wyszarpać prześcieradło spod śpiącej w najlepsze, Sandrine. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– A kto zostanie
tutaj?! Wszyscy śpią, a poranna zmiana za niecałe półgodziny! – Radik nie był
mu dłużny. Wkurzył się, bo jako jedyny nie poszedł walnąć w kimę, tylko od razu
o szóstej poszedł do stróżówki, żeby zastąpić kompletnie nieprzytomnego
Rachata. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– A tak, zapomniałem –
powiedział Karim, zakładając spodnie na goły tyłek, bo to było zdecydowanie lepsze,
niż bieganie w prześcieradle. – Lecę tam, patrz na wszystko, na zewnętrzne
kamery też i zadzwoń po kogoś, nawet po Gastona, niech obudzi chłopaków –
polecił, biorąc telefon. – I nie rozłączaj się! – warknął, przełączając na normalny
tryb. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Chan! – krzyknął
Radik, chcąc go ostrzec, bo właśnie zauważył coś dziwnego przywiązane do klamki
drzwi, ale było już za późno. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Co u licha! – Karim
szarpnął drzwiami tak mocno, że bolerko poległo od razu. – Co ona wyprawia?! –
Rzucił szybko okiem na strzępy sweterka i pobiegł do sypialni Fabiany. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Nie bawił się w żadne
ceregiele, nacisnął klamkę i kopnął drzwi, a po sekundzie wpadł do środka i
czujnie się rozejrzał. Spod sufitu dochodziły ostatnie dźwięki radia Vitamine.
W końcu radyjko zacharczało i ucichło. Karim obleciał wzrokiem cały pokój,
obrócił się w tył, schylił, żeby zajrzeć pod łóżko, błyskawicznie zrewidował
taras, żeby stwierdzić, że nikogo tam nie ma. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Chyba jest w łazience
– przekazał podwładnemu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Zdążyłem przejrzeć
nagranie i na pewno nie wychodziła z pokoju – odpowiedział Radik. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Okej. – Karim
podszedł do drzwi łazienki, ale te były zamknięte od środka. Zastukał. – Wyłaź
natychmiast! Koniec tych wygłupów! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Odpowiedziała mu cisza.
Fabiana zastygła w wannie, ucieszona, że wywinęła niezły numer, a co najlepsze,
musiała przyznać, że schlebiał jej ton głosu Karima. Nawet przez drzwi
słyszała, że jest zdenerwowany. Z satysfakcją szepnęła bezgłośnie: „Dobrze ci
tak”. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Masz dwie sekundy! –
zagroził. – Raz... dwa... – odliczył, wziął mały rozbieg i z impetem walnął w
drzwi całym swoim ciężarem. Zatrzeszczały, ale nadal tkwiły w futrynie. –
Ostatnia szansa! – ryknął, masując stłuczone ramię. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Już! – pisnęło z
wnętrza łazienki. – Muszę się ubrać! – Fabiana wyskoczyła z wody jak oparzona,
czując, że żarty właśnie się skończyły. Strwożona rzuciła okiem na pękniętą
glazurę przy futrynie. W najśmielszych snach nie sądziła, że ktoś jest w stanie
sforsować tak solidne drzwi, jak te. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Otwieraj! –
odpowiedział Karim prawie natychmiast. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Jestem naga!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Otwieraj!!!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Jak chcesz, ty chamie
jeden! – wrzasnęła z nerwów po polsku i przekręciła kluczyk. – Czym sobie
zasłużyłam na tę nagłą wizytę?! – wypaliła, zapobiegawczo się odsuwając, bo
Karim ją staranował, ledwie zgrzytnął zamek. Niewiele brakowało, a dostałaby w
nos drzwiami. – Dziwka już sobie poszła i potrzebujesz nowej?! – Wkurzona do
granic, podparła się pod boki, czując, jak oleista woda z kąpieli zaczyna mieszać
się z jej własnym potem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Co ty odpierdalasz,
dziewczyno?! – krzyknął, starając się patrzeć wyłącznie na jej twarz i biały
turban zrobiony z ręcznika. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Kąpałam się? –
fuknęła. – Od dzisiaj nie wolno? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Zaraz mnie... – Karim
złapał się za skronie i ścisnął głowę, bo miał wrażenie, że jeszcze chwila i
coś zrobi tej koszmarnie nieposłusznej pannie. – Jeszcze jeden taki numer... –
wysyczał.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– I co? – Fabi
postąpiła krok do przodu. Jej oczy podobnie jak jego, ciskały gromy. – Zabijesz
mnie? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Załóż coś – polecił.
Rozejrzał się, wziął z blatu szafki szlafrok i narzucił na jej ramię. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie. – Fabiana
cisnęła nim na posadzkę. – Będę chodziła nago, cały czas, dopóki nie usuniesz
tego gówna z mojej sypialni. Dość monitoringu, nagrywania i pilnowania mnie jak
jakiegoś bandyty – oświadczyła stanowczo i założyła ręce na piersiach, ale
szybko je opuściła i dla wzmocnienia efektu jaki wywierała jej nagość, usiadła
na brzegu wanny i rozchyliła nogi. – To jak? – zapytała, przechylając głowę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Karima niewiele
dzieliło od detonacji, jak to czasami określali jego żołnierze. Podszedł do
Fabiany z zamiarem... No właśnie! Sam nie wiedział, co zaraz zrobi. Gniew podsycony
falą adrenaliny, zupełnie odebrał mu zdolność logicznego myślenia. Spojrzał na
nagą Fabianę, tym razem nie ograniczając się wyłącznie do jej twarzy. Gdy
ujrzał złocistorude kędziorki połyskujące na jej łonie, natychmiast poczuł
wzbierającą krew. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Jeszcze chwila i... –
wychrypiał, nie odrywając wzroku od tego miejsca na jej ciele. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– I?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Dziewczyno, igrasz z
ogniem... – zbliżył się, ale na szczęście dla nich obojga, ktoś mu przerwał. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Halo? – z pokoju
dobiegł cichy głosik Sandrine. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Obudziła się,
stwierdziła, że jest sama, założyła ocalałą spódniczkę i wyszła półnaga z
sypialni, by z żalem odkryć, że jej ulubiony sweterek uległ zniszczeniu, więc zastąpiła
go koszulką Karima i poszła go poszukać. Trop wiódł do otwartych drzwi na końcu
korytarza. Słyszała wyraźnie jakieś pokrzykiwania i rozpoznała dosyć szybko ten
męski i niski baryton, doprowadzający ją do drżenia. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Halo... – powtórzyła,
idąc powoli w stronę łazienki. – To ja, Sandrine. Jest tu ktoś? – Cicho
zakasłała, chcąc ujawnić swoją obecność. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Trójkącik?! – Fabi
wybuchnęła śmiechem, gdy zobaczyła dziewczynę stającą nieśmiało w drzwiach. –
Zapraszam. Może zagramy w rozbieranego pokera? Daję wam fory. – Zachichotała,
przeciągając się niczym kotka. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Zamknij się – warknął
Karim do Fabiany. – A ty? Co tu robisz?! Wracaj do łóżka, najlepiej do własnego.
– Popatrzył na Sandrine bykiem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Ho ho... Jaki
uprzejmy. – Fabiana wydęła usta. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– A moje ciuchy? –
Sandrine zacisnęła wargi, bo uraziło ją zachowanie Karima. W nocy było inaczej,
a teraz poczuła się jak zwykła, tania dziwka. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Zapłacę twojej
szefowej. Już stąd znikaj. Poproś strażnika przy bramie, wezwie ci taksówkę.
Koszulka gratis – dodał ironicznie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Poczekaj. – Fabiana
nie wytrzymała. Wstała i założyła szlafrok, przeszła obok Karima omijając go
szerokim łukiem, jakby był trędowaty. – Dam ci jakieś ciuchy – powiedziała,
biorąc ją za łokieć. Powiodła Sandrine pod wielką, rozsuwaną szafę. – Wybierz
coś, bielizna jest tutaj. – Wskazała na rząd szuflad. – Nosimy podobny rozmiar,
powinno pasować. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Bardzo ci dziękuję,
jesteś naprawdę miła. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Karim wyszedł z
łazienki, oparł się o ścianę i spod oka patrzył na dwie kobiety. Już dawno nie
czuł takiego rozdygotania. Nerwy spinały się jak postronki, a on nie mógł nad
sobą zapanować. To było bardzo deprymujące uczucie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Naprawdę mogę wziąć
te rzeczy? – zapytała Sandrine, zerkając to na Fabianę, to na Karima. Bała się,
że za chwilę znów usłyszy jakąś przykrą uwagę i naprawdę nie wytrzyma i coś
powie temu człowiekowi o dwóch twarzach, a wtedy madame Yvette wyrzuci ją z
pracy. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Wszystko w tym domu
jest moje, te szmaty też – burknął Karim, chcąc dać jej do zrozumienia, że może
zabrać ciuchy. – Idź się przebierz. – Kiwnął głową w stronę łazienki. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Wszystko jest twoje,
ale nie wszyscy – odpowiedziała natychmiast Fabiana. – Nie da się mieć
człowieka na własność. Nawet, gdy zapłacisz mu za czas, który z tobą spędził. –
Popatrzyła znacząco na Karima, by z satysfakcją dostrzec drgający mięsień na
dole policzka i podskakującą grdykę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Zaraz ktoś przyjdzie
zdemontować monitoring – oznajmił Karim i wyszedł, bezsilnie zaciskając pięści.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Przepraszam, że tak
cię potraktował. On nie jest taki zły. Chyba nie jest. – Fabiana wzruszyła
ramionami. – Nie wiem, co o nim myśleć. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– To ja idę się
przebrać... – Sandrine zagryzła kącik ust i szybko schroniła się w łazience,
myśląc, że już nigdy się nie zgodzi na przyjazd do rezydencji Kasymowa. „Co to,
to nie. Żeby tak mnie potraktować?!” – oburzała się, zakładając stanik. „I ta
dziewczyna. Kim ona jest?” – zastanawiała się, bo sytuacja rzeczywiście była
dziwna. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Parę minut później
schodziła na parter, uprzednio zabrawszy z sypialni Karima swoją malutką
torebeczkę. Taksówka już czekała na zewnątrz posesji. Wsiadła i ostatni raz
spojrzała na wielkie stalowe wrota. „Wyglądają jak więzienna brama” –
skonstatowała i aż się wzdrygnęła na myśl, że miałaby żyć w takim miejscu, jak
ta miła blondynka, nazywana przez nią Julią. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Też mi Romeo... –
prychnęła do siebie. – I ja chciałam wyjść za takiego... <o:p></o:p></span></div>
Beata Majewskahttp://www.blogger.com/profile/13578651403240463719noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4049069957447118422.post-18230232794846132612017-02-24T15:09:00.002-08:002017-02-24T15:09:19.319-08:00Kryształowe serca - rozdział 6<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"></span></div>
<h2>
<a href="https://www.blogger.com/null" name="_Toc469349238">Rozdział 6</a></h2>
<div>
<a href="https://www.blogger.com/null" name="_Toc469349238"><br /></a></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Zaaferowani tym, że
Fabiana rozwierzgała się jak dzikie źrebię, Adil i Raad nie zauważyli, że od
jakiegoś czasu ktoś bacznie ich obserwuje. Zresztą jak mieli spostrzec tych
dwóch mężczyzn? Ci, ubrani na czarno, w skórzanych rękawicach i kominiarkach
naciągniętych na twarze, przyczajeni za niewysokim murkiem biegnącym wzdłuż
chodnika, widzieli każdy ich ruch i słyszeli każde słowo, z trudem
powstrzymując się od reakcji. Radik usłyszał niekontrolowany zgrzyt zębów
Karima, gdy uciekinierka błagała ciemnoskórych gnojów, żeby ją puścili. „Co do
cholery ma w sobie ta durna baba, że co chwilę pakuje się w jakieś gówno? Jak
nie ten idiota z Polski, to te dwa barany...” – rozważał, skądinąd całkiem sensownie,
choć zupełnie ignorował fakt, że i jego szef mógł śmiało dołączyć do grona
prześladowców Fabiany. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Karim znów dotknął
dłoni Radika, dając mu znak, że jeszcze nie pora się ujawnić. Schyleni,
podbiegali i co parę metrów wychylali się ostrożnie, żeby zobaczyć jak rozwija
się sytuacja. Radik wiedział, dlaczego Chan tak przeciąga ten moment. Słusznie
przewidział, że napastnicy, którzy na zmianę to wlekli, to nieśli omdlałą ze
strachu Fabianę, będą starali się znaleźć odpowiednio ustronne miejsce, żeby
tam uskutecznić swoje plany. Wkrótce cała grupka miała dotrzeć do celu. Barak
stał na skraju sporego placu, który od kilku lat nie był w żaden sposób
zagospodarowany, lecz niski murek stanowiący tymczasową kryjówkę Karima i
Radika kończył się jakieś dwadzieścia metrów wcześniej. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Już czas – szepnął
prawie bezgłośnie Karim. – Wracacie autem Avril – dodał zupełnie niepotrzebnie,
bo Radik doskonale wiedział, kto wymierzy sprawiedliwość pechowcom. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Podbiegli
bezszelestnie, niczym duchy. Pierwszy upadł Raad. Zwalił się na ziemię z
głuchym stęknięciem. Nóż przeszył jego plecy w miejscu, gdzie głęboko pod skórą
tkwiła prawa nerka. Leżał, krztusząc się pianą zabarwioną krwią. Karim wskazał
brodą na Adila. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Postaw ją –
powiedział. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Daruj mi życie –
wychrypiał ten przez zaciśnięte zwierzęcym strachem gardło. Klęknął i podniósł
ręce, przeklinając chwilę, w której ujrzeli z Raadem tę francuską dziwkę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Podaruję ci szansę –
odrzekł Karim, nie spuszczając z niego wzroku. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Cała i zdrowa –
oznajmił Radik, który przejął Fabianę i pobieżnie sprawdził, czy nic jej nie
dolega. Poza tym, że trzęsła się niczym osika i co chwilę uginały się pod nią
nogi, nie zarejestrował niczego niepokojącego, więc przerzucił ją przez ramię i
z tym prawie niewyczuwalnym dla niego balastem, przykucnął na moment, żeby
wyjąć pilota fiata z kieszeni spodni Raada. – To ja spadam. Miłej zabawy, Chan –
powiedział wesołym tonem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Gwarantuję, że taka
będzie – dobiegło go zza pleców. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Obejrzał się kilka razy
za siebie, żeby sprawdzić, czy Karim już zaczął, ale nic się nie zmieniło. Adil
nadal klęczał przed Chanem, a ten stał nad nim, trzymając w dłoni myśliwski
nóż. Oddalający się Radik nie mógł już dostrzec jak z ostrza coraz wolniej
skapują krople krwi Raada i usłyszeć jak jego tlące się jeszcze życie uchodzi
przy akompaniamencie coraz cichszych jęków, lecz wiedział, że dla tych dwóch Marokańczyków
dzisiejszy wieczór jest tym ostatnim, spędzonym tu na ziemi. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Ech... – stęknął,
podrzucając Fabianę, bo zaczęła się zsuwać. – I po co ci to było? – zapytał
retorycznie. – Tobie, tym dwóm i nam wszystkim? Ech, ty durna... <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Dotarł szybko do samochodu
Avril, myśląc, że jutro wszyscy, jak jeden mąż wylądują na dywaniku i to będzie
bardzo nieprzyjemne spotkanie. Ofiar śmiertelnych nie przewidywał, ale pewnie
solidnie im się dostanie: od Aliji począwszy, poprzez Avril zostawiającą
otwarty wóz, portfel i klucze, Rachata, który zamiast pilnować bramy polazł
pomóc Gastonowi przy tych pieprzonych figowcach, jemu, bo też był przy tym i
jeszcze paru innym nieszczęśnikom, pełniącym dzisiaj dyżur w rezydencji,
włącznie z pokojówkami i grubą Sarą. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Właź – polecił
Fabianie, która już trochę doszła do siebie, choć nadal dygotała i z zimna i ze
strachu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Gdzie Karim? –
wymamrotała cicho. – Chcę mu coś powiedzieć. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Sprząta po tobie –
wyjaśnił, zapinając ją w pasy. Zdjął wreszcie kominiarkę i rzucił do tyłu. –
Jutro sobie pogadacie, o ile kiedykolwiek zamieni z tobą choć słowo. Wiesz, co
narobiłaś? – Pokręcił głową. – Durna Polka...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Przepraszam. –
Zasłoniła twarz dłońmi. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Ech... – fuknął pod
nosem Radik. – Jedźmy. Nic tu po nas. <o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center; text-indent: 35.45pt;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">***<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Głowę i serce Karima
przepełniał gniew. Rozsadzał czaszkę i dławił w piersiach. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Wstań – powiedział do
klęczącego przed nim mężczyzny. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Daruj mi życie,
bracie – wybełkotał Adil. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie jesteś moim
bratem! – warknął. Od razu ujrzał przed oczami twarz Seryka i poczuł jak
ogarnia go jeszcze silniejsza wściekłość. – Wstawaj tchórzu! – ryknął. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Adil posłusznie
podniósł się z kolan. Opuścił ręce, żeby prawie natychmiast podnieść je z
powrotem i potrzeć zdrętwiałą ze strachu twarz. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie chcę z tobą
walczyć. – Odważył się powiedzieć prawdę. Nie uważał się za słabeusza i
mięczaka, i pierwszy rwał do bijatyki, gdy ktoś zalazł mu za skórę, ale nie
dzisiaj, nie z tym zamaskowanym człowiekiem. – Nie mam równych szans. –
Spojrzał na nóż. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Już masz – odparł
Karim, odrzuciwszy broń gdzieś za siebie. Nie spuszczając oka z Marokańczyka,
szybkim ruchem zdjął kominiarkę. – Nazywam się Karim Kasymow, jestem Kazachem,
a ty, tchórzu?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Adil – wyjąkał,
wytrzeszczając oczy na niespodziewanego obrońcę Francuzeczki. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Księżyc wyszedł zza
chmury i oblał twarz Karima nieludzką, lodowo–błękitną poświatą, jeszcze
mocniej uwidaczniając bliznę biegnącą przez twarz i środek odsłoniętej powieki.
Dzisiaj, jadąc tutaj z Radikiem prosto z nicejskiego lotniska, zdjął przepaskę.
Przeszkadzałaby pod kominiarką, uznał Karim. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Adil? Nie masz
nazwiska? – Zmarszczył czoło i prawie od razu machnął ręką. Jakież to miało
znaczenie, skoro za chwilę miał zabić tego człowieka. Nie dopuszczał innej
możliwości. – Walcz! – wykrzyknął.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Daruj... – jęknął
Adil. – Daruj bracie w wierze...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Już za chwilę
podaruję ci basmalę<a href="file:///C:/Users/Beata/Jednooki.docx#_ftn1" name="_ftnref1" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">[1]</span></span><!--[endif]--></span></a>,
na to możesz liczyć – parsknął pod nosem Karim. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Nagle Adil skoczył na
niego z impetem. Upadli. Zwarci niczym wściekłe psy, kotłowali się, wzbijając
tumany kurzu z ubitej powierzchni placu. Marokańczyk zaatakował pierwszy, chcąc
wykorzystać zaskoczenie, lecz na niewiele się to zdało. Wymierzył cios w głowę
Karima i usłyszał jak chrupnęły kostki w jego dłoni, którą prawie natychmiast
przeszył paraliżujący ból. Przez ułamek sekundy pomyślał, że ten człowiek ma
głowę twardszą od betonu. To zbiło go z tropu i odebrało i tak niewielką szansę
na wygraną. Karim dysponował podobną siłą, lecz potrafił znacznie lepiej ją
wykorzystać. Znał się na walkach wręcz, zarówno tych bez użycia broni, jak i z
nią. Błyskawicznie uzyskał miażdżącą przewagę. Niemalże siedział na klatce
piersiowej Adila i raz po raz uderzał pięścią w jego coraz mocniej
pokiereszowaną twarz, aż ten w końcu przestał się bronić. Karim oburącz chwycił
jego głowę. Ściskał ją, powodując kolejne obrażenia. Z ust, nosa i uszu jego
ofiary coraz obficiej wyciekała krew. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Powiedz, ona nie była
pierwsza. Prawda? – wycedził przez zaciśnięte zęby. Adil nie był w stanie mu
odpowiedzieć, jego wzrok co rusz zachodził mgłą. – Powiedz, że żałujesz. Daj mi
znak, że tak jest. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Nie otrzymał
jednoznacznej i jasnej odpowiedzi, uznał jednak, że przymknięcie oczu jest tym
potwierdzeniem. Zdawał sobie sprawę, że zostawiając tutaj Adila, skazuje go na
długie konanie, więc chwycił jego masywną szczękę, drugą rękę przyłożył do
potylicy, i jednym gwałtownym ruchem przekręcił mu głowę. Trzasnęły kości
karku. Karim jeszcze przez chwilę tkwił w bezruchu. W końcu przystawił dwa
palce do szyi Adila. Wstał i szybko doprowadził się do porządku: otrzepał z
pyłu spodnie i bluzę, zdjął rękawice i schował do jednej z kieszeni bojówek. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Stanął nad ciałami
swoich ofiar i wyrzekł:</span> <i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Bi–smi
l–Lahi r–rahmani r–rahim<a href="file:///C:/Users/Beata/Jednooki.docx#_ftn2" name="_ftnref2" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><b><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">[2]</span></b></span><!--[endif]--></span></a>,
</span></i><span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">a
potem ułożył oba, by leżały obrócone twarzami w stronę Mekki. Szybko odmówił
pierwszą surę, potem kolejną. Modlił się za swoje ofiary, jednocześnie prosząc
Boga, żeby i jemu wybaczył: „Jeśli czynili dobro, obdarz ich dobrem, a jeśli
czynili zło, bądź ponad zło, które było ich udziałem. O to samo proszę dla
siebie w chwili mojej śmierci”</span>. <span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Zakończył modlitwę i z
powrotem rozsunął ciała tak, jak leżały wcześniej. Podniósł nóż, starannie wytarł
ostrze o rękaw wiatrówki Raada i wsunął do schowka w bucie. Spojrzał na barak.
Stał niedaleko. Po szybkim namyśle Karim postanowił zaciągnąć tam ciała.
Kopniakiem otworzył zbutwiałe drzwi, ułożył Adila pod ścianą z małym okienkiem,
a Raada z tyłu pomieszczenia. Ostatni raz rzucił wzrokiem, czy czegoś nie
zostawił, na wszelki wypadek założył z powrotem kominiarkę i szybko pobiegł do
hummera. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Musiał pilnie
zadzwonić. Wybrał numer do Hjalmara Undena, Szweda, który pomagał mu w takich
sytuacjach. Choć żądał wysokich stawek za swoje usługi, był nieoceniony. Nie
tylko sam doskonale znał struktury VICLAS<a href="file:///C:/Users/Beata/Jednooki.docx#_ftn3" name="_ftnref3" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">[3]</span></span><!--[endif]--></span></a>,
miał też kilku pomagierów, młodych ludzi, których prawie nikt nie znał,
rozsianych po całej Europie, hakerów i specjalistów od usuwania niepotrzebnych
informacji, i takich dowodów. Gdy pierwszy raz się spotkali, Unden powiedział,
że nie istnieje zbrodnia doskonała, za to istnieją skorumpowani policjanci i
doskonali hakerzy. I ci, i ci są łasi na pieniądze, podobnie jak niektórzy
świadkowie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Karim miał pieniądze i
kupował u Hjalmara w jednym pakiecie: brak motywu, brak dowodów i ewentualnie
doskonałe alibi. Czasami potrzebował jego usług dla siebie, częściej dla swoich
żołnierzy. Podał Hjalmarowi dane geograficzne baraku, przekazał co jego ludzie znajdą
w środku i zreferował pokrótce sytuację.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nikogo nie mam w tej
okolicy – odparł Szwed. – Jutro w nocy tym się zajmiemy, a na razie załatwimy
monitoring. Trochę kiepsko, że cię poniosło z tym drugim. Kości kręgosłupa
potrafią przetrwać nawet najgorszy pożar, a tam ciężko będzie osiągnąć wysoką
temperaturę. Coś wykombinujemy – dodał po chwili. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Choć Karim opuszczał
Savonę prawie godzinę po Radiku i Fabianie, i tak ich prześcignął. Wyprzedził
fiata, kilka razy mrugnął światłami i pojechał dalej. Rachat czekał na niego
przy bramie, ale Karim nie zamierzał teraz z nikim rozmawiać. Wysiadł, rzucił
mu kluczyki i poszedł tam, gdzie miał nadzieję odnaleźć ciszę i spokój.
Drewniane drzwi jurty cicho skrzypnęły, gdy schylony wchodził do środka.
Zapalił małą naftową lampę i ułożył się na kobiercach tuż przy miejscu, gdzie
czasami rozpalali z Viv ognisko. Spojrzał w górę. Gwiazdy wisiały na czystym
granacie nieboskłonu, niczym świetliki. Niektóre migotały, a inne świeciły
jasno i nieprzerwanie. Czerwone pulsujące punkty lecącego samolotu przesuwały
się leniwie, a Karim myślał o tym, że niewiele brakowało, a straciłby dzisiaj Fabianę,
to bardzo krnąbrne i kapryśne słońce, które od paru tygodni rozświetlało mrok
jego domu i duszy. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">To był impuls. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Tym razem podróżował
lotami rejsowymi, bo ten wyjazd miał trwać co najmniej tydzień. Był wtedy we
Frankfurcie. Czekali z Rusłanem w hali odlotów na samolot do Moskwy, gdy nagle
coś ścisnęło mu trzewia, zabolało aż brakło mu tchu. W pierwszym momencie pomyślał,
że to zawał, ale ból szybko ustąpił. I wtedy usłyszał w głowie głos Viv: „Wróć
do domu”. Ileż razy słyszał, jak prosiła przez telefon, żeby w końcu wrócił.
Poczuł coś irracjonalnego, coś co kazało mu natychmiast pobiec, żeby sprawdzić,
kiedy mają najbliższy lot do Nicei. Miał szczęście, już dwa kwadranse później,
on i jego przyboczny siedzieli w samolocie zmierzającym na południe. Podróżowali
w klasie biznes, więc Karim nie wyłączał komórki. W połowie drogi przyszedł SMS
od Radika. Karima aż zatchnęło, gdy przeczytał co się stało. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Bądź za czterdzieści
pięć minut na NCE. Przyjedź hummerem. Zabierz wszystko.” – odpisał. Radik
natychmiast zapytał: „Co robisz na NCE?”. Odpowiedział: „Później ci wyjaśnię”. Ale
nie wyjaśnił. Prawie wcale się nie odzywał. Przebrał się na parkingu przy
lotnisku, usiadł za kierownicą i ruszyli z Radikiem i Rusłanem w kierunku Cap
Martin. Po drodze wysadzili Rusłana, a potem wjechali na autostradę A8. Gnali,
ile tylko mógł znieść podrasowany hummer Radika. Jedyne słowa jakie padały, to
informacje przekazywane telefonicznie przez Rachata, który siedząc w rezydencji
monitorował trasę przejazdu samochodu Avril. Jak wszystkie auta pracowników
Karima, nawet te prywatne, i to posiadało nadajnik GPS. Sygnał docierał wprost
do komputera strażników. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Zatrzymała się w
Savonie. Zaraz podam wam współrzędne – zakomunikował Radikowi, który przekazał
to Karimowi i ustawił dane w nawigacji. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nic jej nie będzie, Chan
– uspokoił Radik, czując jak auto przyspiesza do granic możliwości. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Wiem – odparł Karim,
bezwiednie zaciskając palce na kierownicy. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Zdążyli w ostatniej
chwili, taka była prawda. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Karim głośno westchnął.
Nikogo nie mógł winić za eskapadę Fabiany. Nikogo, prócz siebie. To on nie
pomyślał, żeby zmienić ustawienia bezpieczeństwa w rezydencji. Nie mógł pojąć
jak to się stało, że zapomniał o tak ważnej sprawie. Nie przewidział, że kamera
skanująca twarze i otwierająca bramę wjazdową na podstawie zarejestrowanego
obrazu, uzna Fabianę za Viv. A przecież to było oczywiste! Ich twarze były
identyczne, właśnie dlatego brama stanęła otworem, a Fabiana mogła bez
najmniejszego problemu opuścić posesję. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Aż usiadł ze złości na
samego siebie i bezradnie uderzył pięścią. Miękkie kobierce ugięły się pod jej
ciężarem i stłumiły impet uderzenia. Karim wyjął z kieszeni przepaskę i założył
na oko. Wstał, wiedząc że jeszcze czeka go przykry obowiązek, który sam sobie kiedyś
narzucił. Wyjął nóż i podszedł do żerdzi, tuż po lewej stronie drzwi jurty.
Naciął iyk dwukrotnie. Dwa niezbyt szerokie karby odcinały się od ciemnej
powierzchni drewna. Raziły swoją bielą, niczym wyrzuty sumienia kładące się
ciemną plamą na człowieczej duszy. Ten bezpośrednio pod nimi już trochę
zrudział, a pięć pozostałych prawie zlało się z kolorem żerdzi. Razem osiem. Osiem
nacięć, każde symbolizujące jedno ludzkie istnienie, które zakończyła ręka
Karima. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Z jego gardła wydobył
się stłumiony odgłos. Zaskowyczał, niczym pies, przepełniony żalem i bólem, że
znów musiał zdobyć się na ostateczne rozwiązanie. Choć intuicyjnie przeczuwał,
że ci dwaj, których zabił, byli łotrami i wiedział, że musiał dokonać wyboru: albo
oni, albo Fabiana i inne potencjalne ofiary, i tak nie mógł znieść
odpowiedzialności za odebranie im życia. Schował nóż, zdmuchnął płomień lampki
i opuścił jurtę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Jego serce przygniatał
nieznośny ciężar. <o:p></o:p></span></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center; text-indent: 35.45pt;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">***<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Fabiana spodziewała się
wszystkiego, ale nie tego co nastąpiło po jej powrocie z Savony. Oczekiwała, że
Karim wezwie ją na rozmowę, albo wpadnie do sypialni i urządzi karczemną
awanturę. Była prawie pewna, że jej wolność i swoboda zostaną poważnie
ograniczone. Nie zdziwiłby ją zamek w drzwiach i jakaś nowa osoba w zastępstwie
Aliji. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ku jej ogromnemu
zdumieniu nie zmieniło się nic. Kompletnie nic. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Jakby to wszystko się
nie wydarzyło. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Wróciła z Radikiem, ten
kazał jej iść spać, a nazajutrz rano Alija przywiozła wózek ze śniadaniem.
Fabiana nie poruszyła tematu, bojąc się usłyszeć, jakie sankcje spotkały
personel rezydencji, z kolei jej pomocnica nie bąknęła ani słowa o całym
zajściu. Jedynie zaproponowała, że przyniesie Fabianie kubek naparu ze świeżej
melisy. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Sama zebrałam w
ogrodzie, powinna ci smakować. Dobrze się śpi po takiej herbacie. Bez koszmarów
– powiedziała, ustawiając kubek na nocnej szafce przy łóżku. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Dziękuję – odpowiedziała
Fabiana. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Kolejny dzień spędziła
w ogrodzie. Siedziała na ławeczce i próbowała czytać. Niestety ani jedno zdanie
nie chciało pozostać w jej głowie. Wpadały i wypadały, przesuwając się niczym
pasek z pilnymi wiadomościami, wyświetlany na dole ekranu w jakimś programie
informacyjnym. Nie zapamiętała żadnego. Próbowała dociec, czy Avril spotkały
jakieś nieprzyjemności, więc zaszła do kuchni. Powiedziała, że boli ją głowa i
poprosiła o tabletkę przeciwbólową. Sara wyszperała w apteczce opakowanie paracetamolu,
a Avril przygotowała dla niej filiżankę z mocną herbatą. Błysnęła aparatem
ortodontycznym, gdy postawiła ją przed Fabianą. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Mocna. Mnie zawsze
pomaga na ból głowy. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Do cholery! – miała
ochotę wrzasnąć Fabi. – Co jest z wami?! Uciekłam z tego pieprzonego więzienia,
a wy nic?!”, ale nie rzekła słowa. Wypiła herbatę, połknęła bladoróżową
tabletkę i opuściła kuchnię. Noga za nogą wspinała się po schodach. Dotarła na
najwyższe piętro, lecz zamiast skręcić w prawo, do swojego skrzydła, poszła w
przeciwną stronę. Stanęła pod drzwiami gabinetu Karima i zastygła niczym
woskowa figura. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Nie widziała go od
dramatycznych chwil w porcie. Chciała go zobaczyć, podziękować i przeprosić.
Choć uprowadził ją siłą w to miejsce i udaremnił jej ucieczkę, wiedziała, że bez
jego interwencji... Aż złapała się za usta. Ciągle nie mogła zapomnieć tego, co
czuła gdy dwóch oprawców wlekło ją, żeby zrobić z nią to, na co mieli ochotę. Strach
tak mocno ją sparaliżował, że całkowicie się poddała. Nie walczyła, uznawszy że
to nie ma sensu, a prawdopodobnie narazi ją tylko na dodatkowe cierpienia i
ból. Ból przed końcem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Nagle usłyszała kroki
za drzwiami i zanim zdążyła dyskretnie się oddalić, Karim stanął w progu
swojego gabinetu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Czego chcesz? –
zapytał bardzo nieprzyjaznym tonem. Nawet nie silił się, żeby brzmiał chociażby
obojętnie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Ja... – zająknęła się
Fabiana. – Chciałam z tobą porozmawiać. – Przełknęła ślinę, żeby choć trochę
zwilżyć gardło. – Podziękować. Gdyby nie ty i Radik... – Zagryzła kącik ust. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Karim nie odpowiedział.
Odsunął się, żeby mogła wejść do środka i zamknął za nią drzwi. Podszedł do
biurka i usiadł na fotelu. Rozważał, czy nie powiedzieć Fabianie, żeby wzięła
jedno z krzeseł stojących przy stole, przy którym kiedyś jedli śniadanie, i też
usiadła, ale szybko uznał, że to zbędna grzeczność. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Słucham – powiedział,
wspierając głowę o miękki, obleczony skórą zagłówek fotela. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Jak mówiłam... –
Fabiana podeszła bliżej. Bezwiednie objęła się ramionami i wzięła kilka
głębokich wdechów. – Chciałam podziękować. Ocaliliście mi życie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– W porządku – odparł
Karim. – Coś jeszcze?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Zacisnęła wargi. Nie
chciała go przepraszać, uważała, że jest zwolniona ze skruchy wobec człowieka,
który ją porwał i zniewolił. Mimo to wykrztusiła z siebie słowo „przepraszam”. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Za co? – Karim przekrzywił
głowę. Jego czoło zachmurzyło się, a oko zerkało spod prawie całkiem
przymrużonej powieki. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Narażaliście własne
życie. Zwłaszcza ty. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– To wszystko? Jeśli
tak, możesz odejść. Mam dużo pracy. – Nachylił się nad biurkiem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Tak. To wszystko. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Fabiana odwróciła się
na pięcie i wyszła z gabinetu Karima jak niepyszna. Prawie tam zamarzła pod
wpływem lodowatego tonu głosu Kasymowa i równie nieprzyjaznego spojrzenia. Wpadła
do sypialni i rzuciła się na łóżko. Jej ciałem wstrząsał niepowstrzymany
szloch. Wiedziała, że Karim może to usłyszeć, bo Alija już dawno powiedziała
jej o kamerze, a dokładnie urządzeniu rejestrującym dźwięk, a czasami również
obraz, ale nie obchodziło ją to zupełnie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Już nie dbała o własną godność.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Mam prawo do
słabości! Tak samo jak mam cholerne prawo stąd uciec! – krzyknęła za siebie,
nie zauważając Karima, który przyszedł za nią, a teraz stał przy otwartych na
oścież drzwiach. – Znowu ucieknę! Jestem tylko człowiekiem!!! Nie zniosę tego
dłużej!!! – zawodziła, uderzając pięścią w coraz bardziej mokrą od łez
poduszkę. – Wszystko słyszałam. Wiem, że już po Tymku! Zabiliście go, a teraz
zabijecie mnie?! Po co mnie ratowaliście?!!! Jesteś gorszy od tych dwóch z portu!
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Karim nie wytrzymał,
zwłaszcza nie mógł słuchać bezpodstawnych oskarżeń rzucanych przez Fabianę.
Wrócił do gabinetu i za moment znów się pojawił, trzymając zwiniętą w rulon
gazetę. To był lokalny włoski dziennik, obejmujący tereny miast San Remo,
Savona i nie tylko. Karim spojrzał w stronę kamery. Zielone światełko od razu
zgasło. Mógł czuć się swobodnie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Uspokój się –
powiedział, zamykając za sobą drzwi. Fabiana nie reagowała. Drgnęła wyraźnie,
usłyszawszy jego głos, ale nie miała siły, żeby wstać i ponownie skonfrontować
się z nim twarzą w twarz. – Twojemu przyjacielowi nic nie dolega – oznajmił
Karim, siadając na brzegu materaca. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Fabiana nadal milczała.
Pochlipywała żałośnie i co jakiś czas ocierała twarz w przemoczoną poszewkę
poduszki. Nie wiedziała, czy może mu wierzyć. Co jeśli to tylko czcza
obietnica? Po co miała się rozczarować? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Mieszka u Natalia
Chcz... – zająknął się Karim. Wymówienie nazwiska kobiety, u której zatrzymał
się przyjaciel Fabiany sprawiało mu problem. Jak wszystkim. – Natalia Chczącz? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Chrząszcz? – wymamrotała
cicho Fabi. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Tak. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Tymon jest u Natalii?
– Usiadła i popatrzyła na Karima. Ten natychmiast potaknął. – Mieszka z nią od
początku?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Tak. – Spoglądał na
nią, wykrzywiając usta w dziwnym grymasie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Pomyślała, że musi
wyglądać jak potwór: czerwona, z popuchniętymi oczami i włosami w nieładzie.
Nie zdawała sobie sprawy, że źle zinterpretowała jego minę. Coś ukłuło go w
piersi, gdy spostrzegł, jak bardzo zmieniła się na twarzy na wieść o Tymonie. Malowały
się na niej jednocześnie i ulga i ból. Nie miał pojęcia, czy to zazdrość, a
może raczej litość dźgnęła jego serce, bo musiał przyznać, że jak na młodą i
niedoświadczoną życiem kobietę, Fabiana całkiem nieźle się trzyma. Czasami czuł
wobec niej coś na kształt podziwu, gdy widział jak bardzo jest twarda. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Kim jest ta kobieta? –
zapytał. – Znasz ją?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Tak. To jego była
dziewczyna. Spotykał się z nią, zanim... – Zamrugała szybko, czując kolejny
napór łez pod powiekami. – Dlaczego mnie okłamałeś, że jego też...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie okłamałem –
zaoponował, nie pozwalając jej skończyć. Przecież miał na niego oko, a
dokładnie jego ludzie, ale nic poza tym. – Przestaliśmy go pilnować. To
wszystko. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Wiem, co słyszałam.
Mówiłeś, że macie go z głowy. – Fabiana otarła łzę, która załaskotała ją w
policzek. – Że zamknąłeś temat. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Podsłuchiwałaś nas? –
Z niedowierzaniem pokręcił głową, bo tego też nie przewidział. Pomyślał, że jej
nie docenił. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Usłyszałam
przypadkiem – sprostowała.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nieważne. – Machnął
ręką, bo jakie to miało znaczenie. – Odwołałem chłopaków. Już nie obserwują
Tymona. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Ach tak... –
powiedziała cicho Fabiana. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Naprawdę pomyślałaś,
że coś mu zrobiliśmy? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Widziałam, co
spotkało tego... – Ponownie przełknęła ślinę. Nie pamiętała zbyt wiele, bo jej
mózg uruchomił chyba jakiś zawór bezpieczeństwa i po prostu częściowo się
wyłączył, ale błysku noża i jęku umierającego Raada miała nigdy nie zapomnieć. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nic nie widziałaś – powiedział
Karim. – Rozumiesz?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Zabrał ze sobą gazetę,
żeby pokazać Fabianie notkę o tajemniczym zabójstwie dwóch Marokańczyków i o
spekulacjach, że były to jakieś porachunki gangów, ale teraz zrezygnował z tego
pomysłu. Uznał, że ta wiedza jest jej niepotrzebna. Zwłaszcza o tym, że jego
podejrzenia okazały się słuszne. Dziennikarz zamieścił fragment rozmowy z
anonimowym informatorem, współpracownikiem ofiar, który zdradził kilka
ciekawych detali o Adilu i Raadzie. Między innymi to, że kilka tygodni
wcześniej przechwalali się miłosnym podbojem, jeśli tak można było określić
gwałt, którego dopuścili się wobec siedemnastoletniej obywatelki Włoch. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Zdumiewasz mnie. –
Zaśmiał się cicho. – Naprawdę sądziłaś, że uda ci się uciec? Niewiarygodne.
Podsłuchujesz, wściubiasz nos w nieswoje sprawy – wymienił. – Na dodatek jesteś
bezczelna i harda. Czemu się nie poddasz? Wszystkim byłoby łatwiej. – W jego
głosie wybrzmiewały protekcjonalne nutki. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Jestem jaka jestem –
odpowiedziała po chwili. – Nie zamierzam nosić kagańca i ważyć każdego słowa. I
tak, naprawdę myślałam, że mi się uda. – Zacisnęła zęby i odważnie popatrzyła
mu w twarz. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nadal tak myślisz?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nadal. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– To bardzo źle. – Wydął
mięsiste usta i uśmiechnął się do niej niczym ojciec do krnąbrnej pociechy. –
Dobrze, że zachowałaś chociaż tyle rozumu, żeby nie szukać pomocy u francuskich
żandarmów. Są mało skuteczni. Choć trzeba przyznać, że czasami bardzo zabawni –
dodał. Wstał i przez chwilę rozglądał wokół. – Kiedyś bardzo lubiłem ten pokój –
wyznał. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Kiedyś?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Tak, kiedyś. Dawno,
dawno temu – rzekł bardziej do siebie niż do niej i wyszedł. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Opadła na poduszkę i
znów zaniosła się płaczem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<br /></div>
<br />
<div>
<!--[if !supportFootnotes]--><br clear="all" />
<hr align="left" size="1" width="33%" />
<!--[endif]-->
<div id="ftn1">
<div class="MsoFootnoteText">
<a href="file:///C:/Users/Beata/Jednooki.docx#_ftnref1" name="_ftn1" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">[1]</span></span><!--[endif]--></span></a> Islam.
Krótka formuła modlitewna wypowiadana po czyjejś śmierci. </div>
</div>
<div id="ftn2">
<div class="MsoFootnoteText">
<a href="file:///C:/Users/Beata/Jednooki.docx#_ftnref2" name="_ftn2" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">[2]</span></span><!--[endif]--></span></a> „W imię
Boga miłosiernego i litościwego”</div>
</div>
<div id="ftn3">
<div class="MsoFootnoteText">
<a href="file:///C:/Users/Beata/Jednooki.docx#_ftnref3" name="_ftn3" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">[3]</span></span><!--[endif]--></span></a> System
służący wykrywaniu powiązań przestępczych</div>
</div>
</div>
Beata Majewskahttp://www.blogger.com/profile/13578651403240463719noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4049069957447118422.post-36521703564476285702017-02-22T15:02:00.000-08:002017-02-22T15:02:23.408-08:00Kryształowe serca - rozdział 5<h2>
<a href="https://www.blogger.com/null" name="_Toc469349236">Rozdział 5</a></h2>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center; text-indent: 35.45pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Mogła śmiało
powiedzieć, że dosyć dobrze poznała rezydencję. Spacerowała, zaglądając to tu,
to tam. Kiedyś chciała policzyć sypialnie, ale jaki to miało sens? Żaden.
Połowa pokoi stała pusta, mimo to codziennie w nich sprzątano, ścierano kurze i
wietrzono. Czasami Fabiana zachodziła do biblioteki, żeby przynieść sobie
stamtąd jakieś książki. Nikt nie oponował, więc uznała że jej wolno. Często
słyszała rozmowy dobiegające z gabinetu Karima. Niestety najczęściej rozmawiał
po rosyjsku, zwłaszcza przez telefon, a stłumione dźwięki docierały do niej jak
przez mgłę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Postanowiła to zmienić.
Zakradła się do niewielkiego pokoju, z jednej strony graniczącego ścianą z
biblioteką, a z drugiej z gabinetem. Przystawiła ucho do ściany i przestała
oddychać, żeby niczym nie zagłuszać dźwięków z gabinetu. To też się nie
sprawdziło, podobnie jak przystawienie wazoniku, żeby wzmocnić głośność
„przekazu”.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Bardzo ją to
zniechęciło, zwłaszcza, że zastała ją tam jedna z pokojówek. Wyraźnie się
speszyła, wyszła bez słowa, a nazajutrz ktoś zamknął ten pokój na klucz. Ale
Fabiana się nie poddawała. Rozważała nawet tak szalony pomysł, jak zakradnięcie
się bezpośrednio do gabinetu i ukrycie za grubymi zasłonami lub w jednej z
wielkich szaf, ale gdy pomyślała o realizacji tego planu i ewentualnych
konsekwencjach w razie wpadki, od razu jej przechodziło. Mimo to, węszyła,
podsłuchiwała i cały czas podsycała nadzieję, że kiedyś stąd ucieknie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Dlatego prawie oszalała
ze szczęścia, gdy któregoś dnia kapryśny los pozwolił na wniknięcie w prywatny
świat Karima. Siedziała na małej ławeczce, tuż pod oknami biblioteki i enty raz
czytała „Mistrza i Małgorzatę”, gdy do jej uszu dotarły dwa męskie, nisko
brzmiące głosy. Od razu poznała Karima i Radika. Nastawiła czujnie słuch,
odwróciła się, żeby zlokalizować, skąd dochodzi rozmowa i... <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Bingo.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ktoś zostawił uchylone
okno w gabinecie. Fabiana zamknęła książkę i zbliżyła się do okna tak, żeby
nikt z wnętrza rezydencji nie mógł jej zauważyć. Nie zraziły ją nawet pnące
róże, które zarosły prawie całkiem wolną przestrzeń przy ścianie. „Zawsze mogę
powiedzieć, że chciałam zerwać kilka, bo tak pięknie pachną” – przygotowała w
myślach wymówkę. Stała i wytężała słuch, zamknąwszy uprzednio oczy, żeby
jeszcze lepiej skupić się na rozmowie. Intuicyjnie czuła, że to będzie coś
ważnego, co dotyczy właśnie jej. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Na początku nie mogła
zrozumieć o czym gadają Karim i Radik, ale wtedy usłyszała, jak „przydupas”
Karima, jak określała Radika, wyraźnie powiedział: Kapela. Aż ją zatchnęło z
wrażenia. Czuła, że chwila i pękną jej bębenki w uszach, tak długo
powstrzymywała oddech. Cichuteńko wypuściła powietrze i znów: chłonęła każde
słowo, dziękując Bogu i wszystkim, że rosyjski jest tak bardzo podobny do
polskiego. Nie znała znaczeń pojedynczych słów, ale główny sens rozmowy
docierał do niej bez trudu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Nie zwracała uwagi na
to, że materiał jej sukienki z sekundy na sekundę ciemnieje pod pachami, a z
czoła na dekolt kapie pot. Podobnie zignorowała fakt, że ktoś może ją w końcu
zauważyć. W ostatniej chwili usłyszała kroki ogrodnika na wyżwirowanej ścieżce.
Było za późno na ucieczkę, więc zanurkowała w róże, kalecząc się kolcami i
zeschniętymi gałązkami i modląc o to, żeby nie zerknął w jej stronę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Dzięki... – Wzniosła
oczy do nieba, gdy stary Gaston minął ją, pogwizdując pod nosem jakąś francuską
piosenkę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Odczekała chwilę, żeby
oddalił się na bezpieczną odległość i postanowiła wymknąć się z kryjówki. Nie
miała już po co w niej tkwić, zwłaszcza że Radik i Karim skończyli rozmowę. Zachowała
na tyle rozumu, żeby w jakiś sposób uzasadnić swój wygląd. Wylazła spomiędzy
krzewów, podbiegła pod murem na drugi koniec budynku. Akurat tutaj nie rosły
róże, ale za to pysznił się w słońcu gigantyczny aloes drzewiasty, wysoki na dwa
metry, albo i więcej. Brzegi długich niczym szable, częściowo zdrewniałych u
nasady liści, pokrywały rzędy kolców. „Trudno, przeżyję” – uznała, bojąc się,
że w innym miejscu może ją uchwycić któraś z kamer wiszących na budynku
rezydencji i wycelowanych na ogród. Spektakularnie „potknęła” się na
wypielęgnowanym i gładkim niczym stadionowa murawa, trawniku i wpadła w środek kolczastej
korony. Zamierzała głośno krzyknąć, żeby kręcący się niedaleko Gaston mógł ją
usłyszeć, ale akurat tego nie musiała planować. Wrzasnęła jak oparzona. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Jak to się stało? –
ubolewał, pomagając jej wydostać się spomiędzy połamanych pędów krzewu. –
Panienko, a cóż to panienka robiła? Tak się wywrócić? – Załamywał ręce, widząc
podrapane do krwi nogi Fabiany i nie mogąc zrozumieć, dlaczego dziewczyna
wygląda, jakby godzinę tarzała się w krzakach. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Och, nie wiem. –
Fabiana schyliła się, żeby otrzepać sukienkę z powbijanych kolców i innych
paprochów. Otarła kolana i zerknęła z uśmiechem na Gastona. – Nic się nie
stało, zaraz to sobie opatrzę. Zauważyłam... – zacięła się, bo chciała
powiedzieć, że to piękny motyl przysiadł na jednym z czerwonych kwiatostanów
aloesu, ale ugryzła się w język. Nie miała pojęcia, czy motyle lecą do tych
kwiatów. – Zobaczyłam jaszczurkę, siedziała na aloesie, była taka wielka,
chciałam podbiec, żeby ją lepiej zobaczyć no i bęc. – Uśmiechnęła się
niefrasobliwie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Bęc? – zapytał
Gaston. Zbliżył się do Fabiany i spomiędzy jej włosów wyjął mały różowy płatek.
– A to? – Pokazał jej znalezisko. Nie dowidział zbyt dobrze na słońcu, bo od
paru lat zmagał się z jaskrą. Tylko dlatego nie dostrzegł, jak Fabiana
natychmiast oblała się rumieńcem, takim od cebulek włosów aż do palców u stóp. –
Że też z panienki taki dzikus. Wskakiwać w kaktusy? Chan powinien zabrać
panienkę do dżungli amazońskiej – zażartował. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Tam nikt nie dba o
rośliny. – Zaśmiała się nieco sztucznie. – Okropnie go połamałam – stwierdziła,
patrząc na aloes. Przedstawiał obraz nędzy i rozpaczy. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Niepodobna... –
westchnął Gaston. – Aloes odrośnie, zadrapania zejdą, ale na przyszłość radzę
uważać – mruknął, czując, że coś mu nie pasuje w tej całej sytuacji. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Przepraszam. – Fabi
na wszelki wypadek potrzepała głową, jeszcze raz przeprosiła starego ogrodnika
za zamieszanie i popędziła do rezydencji. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Na paluszkach minęła
drzwi gabinetu Karima, modląc się, żeby w tym momencie nikt z niego nie
wyszedł. Uspokoiła się nieco dopiero pod chłodnym prysznicem. Umyła włosy, a na
kolano nakleiła mały plaster znaleziony w apteczce pod umywalką. Na wszelki
wypadek założyła długie spodnie i bluzkę z rękawami do łokci. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Pięknie –
wymamrotała, zerkając do lustra. Policzki płonęły żywym ogniem, więc
zamaskowała czerwień korektorem i solidnie przypudrowała, bo za chwilę miała
się zjawić Alija z lunchem. – Pomyślisz o tym później – warknęła do siebie. –
Później. Rozumiesz? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Łatwiej powiedzieć niż
zrobić. Zachowała na tyle trzeźwości umysłu, żeby skrupulatnie wyjąć z sukienki
każdy nawet najmniejszy ślad po bliskim spotkaniu z różami. Wszystkie
kawałeczki gałązek, listki i kolce zgarnęła do ręki i owinięte papierem
toaletowym, wrzuciła do ubikacji. Dopiero teraz sukienka nadawała się do
wylądowania w koszu z brudną bielizną, codziennie opróżnianym przez jedną z
pokojówek. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Wywróciłam się na
trawniku i wpadłam w sam środek tego wielkiego aloesu. Wyobrażasz sobie? –
mówiła do Aliji, czując jak na jej szyję wypełza zdradziecki rumieniec. Na
szczęście ją też wysmarowała obficie korektorem. – I to wszystko przez głupią
jaszczurkę. Ech... – Kręciła głową. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Alija powiedziała, że
powinna bardziej uważać, a potem Fabianie udało się sprowadzić rozmowę na
dobrze utartą ścieżkę, czyli gadki szmatki o celebrytach. Wkrótce, w pobliskim
Cannes miał się rozpocząć festiwal filmowy i Alija planowała, jak co roku, udać
się tam i złowić choć kilka autografów. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Marzy mi się fotka i
podpis Leo Blacka<a href="file:///C:/Users/Beata/Jednooki.docx#_ftn1" name="_ftnref1" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">[1]</span></span><!--[endif]--></span></a>.
I oczywiście selfie z nim. Znasz go? – pytała zaaferowana, patrząc na Fabianę,
która bez większego zaangażowania grzebała łyżką w zupie minestrone. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Kojarzę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Uwielbiam go. – Alija
przyłożyła skrzyżowane dłonie do piersi. – Niestety, ma dziewczynę. Wiesz, że
to Polka? Jak ty? – uraczyła ją ciekawostką, która niezauważona wpadła do uszu
Fabiany i równie szybko zeń wypadła. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Ciekawe, naprawdę? –
potaknęła, będąc myślami zupełnie gdzie indziej. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Tak, ta dziewczyna
jest nawet ładna, ale w porównaniu do poprzedniej dziewczyny Blacka, wypada
dosyć słabo... – Alija ucieszona, że wreszcie znalazła słuchaczkę, zaczęła wykład
o brytyjskim aktorze i jego miłosnych podbojach. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Fabiana potakiwała, co
jakiś czas zadała pytanie i dziękując Bogu za gadulstwo Aliji, skończyła zupę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Położę się –
powiedziała. – Po tym upadku wszystko mnie boli. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Jasne. – Alija
pogłaskała ją po głowie i wyszła, zabrawszy naczynia. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Pomyślisz o tym
później – oświadczyła prawie bezgłośnie Fabiana, gdy została sama. – Później...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">***<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Próbowała zapomnieć o
tym, co usłyszała, a raczej podsłuchała, bo przecież słowa, które padły z ust
Karima i Radika nie miały nigdy trafić do jej uszu. Wahała się, czy powinna o
tym wspomnieć Aliji, lecz cóż ona mogła wiedzieć? A nawet gdyby Karim, lub
bardziej prawdopodobnie Radik, zdradzili coś Aliji, czy ta podzieliłaby się z
nią taką wiedzą? Fabiana potrząsnęła głową. To nie miało sensu i mogło
spowodować, że Alija przekazałaby wszystko Karimowi, gdy ten wróci z kolejnej
podróży, którą odbywał tylko w sobie znanym celu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Lepiej udawać, że nic
nie wiem” – uznała. Mimo upływających dni i usilnych prób zapomnienia o
sprawie, nie była w stanie usunąć z pamięci obojętnego tonu głosu Karima, gdy
mówił: „Temat tego gnojka uznaję za zamknięty”. Jak mogła to interpretować? Gdy
wyobrażała sobie, co mogli mu zrobić, robiło się jej słabo. Pisk przeszywał
uszy, a ciało oblewał lodowaty pot. „A może po prostu go uwolnili? Wypuścili
skądś, gdzie dotychczas go przetrzymywali? Zapłacili za milczenie? Może Tymek
żyje teraz jak król, a ja niepotrzebnie się martwię?” – dociekała. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Próbowała
racjonalizować sobie, że Karim nie jest patologicznym sadystą i oprawcą, bo
przecież na razie nic na to nie wskazywało. Ledwie uspokoiła zbyt szybko
tętniące serce, by po chwili gdzieś w tyle głowy usłyszeć uwagę Aliji: „Karim
nigdy nie skrzywdziłby żadnej kobiety i dziecka”. Więc jak to z nim jest? Kto
mógł czuć się bezpiecznie? Tylko kobiety i dzieci? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Snuła się po ogrodzie. Pozornie
wyglądało jakby podziwiała jego urok, ale zamiast cieszyć oczy coraz bujniejszą
roślinnością, Fabiana intensywnie rozmyślała. W jej głowie szalała prawdziwa burza.
Sprzeczne ze sobą wnioski doprowadzały ją do szaleństwa i odbierały tę nędzną
namiastkę spokoju i rutyny, którą wypracowała przez sześć tygodni przymusowego
pobytu w rezydencji na Cap Martin. Coraz częściej żałowała, że los pozwolił jej
poznać nowe fakty w sprawie Tymona. „Ech, mogłam tego nie słuchać. I tak nic
nie mogę zrobić” – frustrowała się bez końca. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Bezmyślnie poruszające
się stopy zawiodły ją do miejsca, gdzie parkowali przyjezdni pracownicy
rezydencji. Rzuciła wzrokiem na kilka samochodów i jej uwagę przykuł mały
fiacik 500. Stał na końcu parkingu i wesoło połyskiwał czerwienią dachu.
Fabiana podeszła bliżej i nagle zauważyła coś, co natychmiast spowodowało
szybsze bicie jej serca. Dyskretnie zajrzała do wnętrza auta przez opuszczoną
do połowy szybę. Na siedzeniu kierowcy leżał pęk kluczy. Od razu rozpoznała
pilota do samochodu i jeszcze drugie, podobne urządzenie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Czyżby to do bramy
wjazdowej?” – pomyślała, bezwiednie zagryzając do krwi dolną wargę. Rozejrzała
się wokół. Nikogo nie było w pobliżu, gdzieś zza tyłów rezydencji dobiegał ją
warkot piły spalinowej i stłumione pokrzykiwania. Przypomniała sobie, że Radik
wspominał jej i Aliji o przycinaniu kilku figowych drzew rosnących przy
zachodnim skrzydle rezydencji. „Będzie hałas” – uprzedził. Pewnie poszedł pomóc
Gastonowi, wszak ten był już emerytem i nie dysponował wystarczającą siłą i
energią. Wzięła głęboki wdech i odeszła od samochodu, który najpewniej należał
do Avril. Sugerowała to nie tylko marka i rozmiar auta, ale i kolorowa apaszka
leżąca na podszybiu. Fabiana była pewna, że kiedyś widziała ją na szyi
dziewczyny. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Powoli, spacerowym
krokiem dotarła w okolice bramy wjazdowej, żeby skonstatować, że nikogo nie ma
w małej budce strażniczej. Zacisnęła kciuki w duchu i znów „przypadkiem”
zawiodło ją na parking. Chwilę pokrążyła, czekając aż ślepy los postawi na jej
drodze kogoś, kto po prostu ją spłoszy i odwiedzie od pomysłu, który przed
chwilą nieśmiało zakiełkował w jej głowie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Teraz nie mogła już tak
powiedzieć. Z upływem każdej kolejnej sekundy plan przybierał coraz
wyraźniejszy kształt. Wtórował mu wielki, gigantyczny wręcz wybuch nadziei, że Fabiana
stąd ucieknie. Nie bez powodu udało się jej podsłuchać Karima. To musiał być
znak! Ostatni raz rozejrzała się wokół, zerknęła na zegarek, żeby stwierdzić,
że do podwieczorka brakuje jeszcze dwóch godzin i podeszła do samochodu Avril.
Na moment jej serce zastygło, gdy szarpnęła za klamkę oczekując wzbudzenia
alarmu, ale nic takiego się nie wydarzyło. Wsiadła, zapięła pasy i wzięła kilka
bardzo głębokich wdechów, bo z wrażenia kręciło się jej w głowie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Już dawno nie
prowadziła samochodu, ale nigdy nie sprawiało jej to problemów. Egzamin na
prawo jazdy zdała za pierwszym podejściem. Przeżegnała się i uruchomiła silnik.
Natychmiast zamknęła wszystkie okna. „Jeśli ktoś mnie zobaczy, łatwiej uzna, że
to Avril”. Miały dosyć podobny kolor włosów, ale na wszelki wypadek szybko
zwinęła je w coś podobnego do koczka noszonego przez pomocnicę Sary i wepchnęła
za kołnierz sweterka. Wycofała powoli, starając się zrobić to płynnie i pewnie.
Żwirek, którym wysypano podjazd, cicho trzeszczał pod kołami. Fabiana dotarła
pod bramę wjazdową. Nacisnęła guzik drugiego pilota i przez trzy, ciągnące się
niczym wieczność sekundy czekała, aż drgnie wielka kuta brama. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Jezu... dzięki! –
pisnęła, gdy jedno ze skrzydeł zaczęło skrywać się we wnętrzu muru. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Od razu przytknęła dłoń
do ust, myśląc, że jest kompletnie głupia. Z czego się cieszyła? Przecież to
nawet nie było przysłowiowe „B”. Gdy opuści posesję, wtedy może powiedzieć, że
uczyniła pierwszy krok do odzyskania wolności. Kwadrans później, nie wierząc we
własne szczęście, śmigała przez wąskie uliczki Cap Martin. Intuicyjnie
kierowała się na wschód, żeby dosyć szybko dotrzeć do drogi wiodącej do
Mentony. Stamtąd ruszyła dalej, do granicy z Włochami. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Boże, dopomóż –
szeptała, zaciskając palce na kierownicy. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Stanęła w kolejce do
przejścia przez granicę; sznur samochodów za nią, podobny przed i po obu
stronach. Kolejki powoli przesuwały się w stronę następnego etapu wolności.
Nagle tuż przy bocznej szybie zauważyła motocyklistę. Pojawił się niczym duch. Prawie
udławiła się własnym sercem, spostrzegając, że to żandarm. Gapił się na nią.
Wykrzywiła twarz w grymasie, który mógł przypominać beztroski uśmiech.
Mężczyzna odpowiedział tym samym, choć z pewnością jego uśmiech nie był równie
sztuczny i okupiony nadludzkim wysiłkiem, żeby wyglądał naturalnie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„A może to jakiś znak?
- pomyślała. - Może powinnam się zgłosić na policję? Gdy im wszystko opowiem,
na pewno mi pomogą. To nieważne, że ukradłam samochód, przecież to było w
samoobronie, wyższa konieczność, czy jak się to nazywa” - spekulowała
gorączkowo. Zdawała sobie sprawę, że bez kłopotów by się nie obyło. „Zatrzymają
mnie w areszcie zanim cała sytuacja się wyjaśni, ale ostatecznie odzyskam wolność”.
Kusiło ją, żeby dać znak żandarmowi, że chce z nim porozmawiać, lecz nic nie
zrobiła. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ruszyli. Ten incydent
kosztował ją tyle nerwów i zdrowia, że zatrzymała samochód na najbliższym zjeździe
i wysiadła, żeby choć na chwilę pooddychać świeżym powietrzem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">- Myśl, dziewczyno... -
mruknęła do siebie. „Macki tej mafii sięgają wszędzie. Czy Tymek żyje? A jeśli
skończę, jak on? Karim na pewno się zemści, gdy zgłoszę to policji. A co z
Aliją? Ona też będzie miała kłopoty - rozważała w duchu za i przeciw. - Może Karim
mi podaruje, gdy po prostu wrócę do Polski? Zapomni o mnie?” - Co robić? -
Uderzyła kilka razy pięścią w czoło. Rozum podpowiadał, żeby poszukać
najbliższego posterunku żandarmerii, ale intuicja mówiła inaczej. I jeszcze ten
cichuteńki głosik, gdzieś na dnie serca...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Nagle podjęła decyzję,
wsiadła z powrotem i zajrzała do schowka po prawej stronie. Nie mogła uwierzyć
we własne szczęście. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Bóg czuwa nade mną –
westchnęła z wdzięcznością, widząc wielki i wypchany po brzegi, damski portfel.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Szybko sprawdziła jego
zawartość. Niefrasobliwa Avril zostawiła jej niezłą sumkę. W głównej kieszonce
spoczywały banknoty o łącznej wartości czterystu euro, oprócz tego garść monet,
oczywiście dokumenty wozu, a nawet prawo jazdy. Do tego kilka kart kredytowych,
którymi przecież można płacić zbliżeniowo, choć akurat na to ostatnie Fabiana się
nie nastawiała. Była pewna, że natychmiast, gdy odkryją jej ucieczkę, Avril
zablokuje wszystkie karty, poza tym właśnie po nich mogli ją łatwo namierzyć. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Gnała tak szybko jak
pozwalały na to znaki, kierując się konsekwentnie na wschód i myśląc, co będzie
lepsze: czy jechać bez przystanków, czy może lepiej zmylić pościg i ukryć się
gdzieś na kilka dni? „Będą szukać samochodu!” – pomyślała, żeby za moment
rozważać: „A może jednak skierować się do najbliższego posterunku? Albo dotrzeć
do jakiegoś dużego miasta i tam poszukać pomocy?” Miała tyle możliwości. Za
dużo. W chaosie, który panował w jej głowie, próżno by szukać logicznych
wniosków. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Co chwilę zauważała
tablice z drogowskazami, które kusiły, żeby zjechać na główną trasę wiodącą do
Genuy. Nie miała pojęcia, gdzie leży to miasto. Zawsze była słaba z geografii,
zresztą co ją obchodziła jakaś Genua? Intuicyjnie uznała, że lepsza będzie droga
prowadząca przy linii morza. Widok połyskującej w słońcu wody działał kojąco. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Emocje już nieco opadły
i nagle Fabiana poczuła się bardzo zmęczona, na dodatek głód dał znać o sobie
głośnym burczeniem żołądka. Wiedziała, że nie powinna się zatrzymywać, ale co
gdy zasłabnie z głodu, zmęczenia i stresu? Niechętnie, ale wjechała do Savony,
pierwszego miasta, które nawinęło się pod koła. Parkując przy porcie myślała,
co dalej? Czy zatrzymać się tu na noc i przespać w samochodzie, a może wynająć
pokój w jakimś niedrogim hoteliku? Szkoda jej było pieniędzy, ale spać w aucie?
To też nie do końca jej odpowiadało. Nie ze względu na niewygodę, bała się, że
ktoś ją zauważy i narobi sobie problemów. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Fabiana zerknęła na
zegarek: dochodziła ósma. Żeby nie nosić przy sobie tylu rzeczy, odpięła od
kółka pilota od samochodu, a z portfela wyjęła pięćdziesiąt euro. Zamknęła wóz
i skierowała się do centrum. Szybko trafiła na jakąś restaurację i zamówiła
dwie pizze. Jedną zjadła od razu, a drugą zapobiegawczo zabrała ze sobą. Wolała
nie zatrzymywać się zbyt często, tylko wtedy gdy będzie to absolutnie
konieczne. Na szczęście co do tankowania, bak fiacika Avril jeszcze był pełny. Rzuciła
pudełko z pizzą na tylne siedzenie i odpaliła silnik. Nagle dotarło do niej, że
chyba nie da rady, musi choć na chwilę odpocząć, uciąć sobie drzemkę albo pójść
nad morze, ochlapać twarz wodą i dostarczyć spracowanemu mózgowi odrobinę
tlenu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Zamknęła samochód i
poszła na spacer. Szła na zachód, wzdłuż plaży i pocierała co jakiś czas
zziębnięte ramiona, bo zapadł zmierzch i zrobiło się znacznie chłodniej, niż było
przed kilkoma godzinami. Zerknęła za siebie, żeby skonstatować, że za bardzo
oddaliła się od parkingu, wiec poszukała wzrokiem jakiegoś miejsca, gdzie
mogłaby usiąść na chwilę i dać sobie kwadrans na wyciszenie. Przycupnęła na
ławeczce. Fale cicho pluskały o brzeg, gdzieś na horyzoncie migotały światełka
palące się na jachtach, a Fabiana czuła się samotna i słaba, jak nigdy
wcześniej. Starała się nie myśleć o tym, co zostawiła za sobą, o Aliji i innych
ludziach, którzy na pewno srogo zapłacą za to, że pozwolili jej uciec.
Żałowała, że Alija poniesie konsekwencje, ale czy miała jakiś wybór? Gdzieś
głęboko w sercu odzywał się głosik, mówiący: „Zbyt łatwo ci poszło, to się nie
uda”, usilnie próbowała go zignorować. Niestety wybrzmiewał coraz głośniej i
głośniej, sprawiając jej ból i powodując, że dłonie drżały, a w gardle rosła
klucha strachu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Boże, pomóż mi –
jęknęła płaczliwie. – Niech będzie tak, żeby było...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Zamilkła. Jak miało być
dobrze? Nie widziała takiej możliwości. Bała się przyszłości, obojętnie, czy
miała oznaczać dalszą niewolę u Karima, czy też powrót do Warszawy i zmierzenie
się z tym, co na nią czekało, a raczej nie czekało, bo przecież do starego
życia już wrócić nie mogła. Z niego pozostały jedynie przyjaciółki, którym nie potrafiłaby
zdradzić prawdy. A co z Tymonem? Nawet nie chciała o tym myśleć. Już chyba
przestała go kochać i zdumiewał ją ten fakt, bo oznaczał, że ich miłość i
związek nie były wiele warte. Tak szybko wypaliła się iskra uczucia. Błysła i
zgasła. Może zabrakło paliwa, a może od początku tylko Fabiana podsycała ogień
coraz słabiej tlący się w ich sercach?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Już za późno... –
westchnęła do siebie, myśląc, że ten czas, kiedy mieszkała, żyła i kochała Tymona,
już nigdy nie wróci, nawet (na co miała ogromną nadzieję) gdy Tymon żyje i jest
zupełnie zdrów. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Nagle usłyszała jakiś
nieokreślony dźwięk, ciche kroki i pomruk rozmowy. Dopiero po sekundzie
spostrzegła, że pochodzą od dwóch mężczyzn, idących w jej kierunku. Zmierzali
od strony parkingu, więc w pewnym sensie odcięli jej drogę odwrotu. Od razu jej
serce zerwało się do galopu, a żyły wypełniła adrenalina. Dwaj osobnicy
zbliżali się nieubłaganie, a z każdym metrem jej obawy, że nie spotka ją z ich
strony nic dobrego, rosły. Wstała i udając, że nie zwraca na nich uwagi wyszła
im naprzeciw. Odetchnęła z ulgą, gdy minęła czarnoskórych młodzieńców. W
dobiegającym z dala świetle portowych latarni zdążyła zauważyć, że mogli mieć
nie więcej lat niż ona i byli dosyć solidnie zbudowani i wysocy. Na szczęście
ich ciuchy nie wskazywały, że to jakieś szemrane postacie. Ot, dwójka facetów
spacerująca przez port późnym wieczorem.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Przestań w każdym
człowieku widzieć zboczeńca lub porywacza, bo oszalejesz – wymamrotała cicho do
siebie i jeszcze mocniej objęła się ramionami. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Nie uszła więcej niż
dziesięć metrów, gdy usłyszała wyraźnie, że ktoś za nią idzie. Odwróciła się i nagle
życie stanęło jej przed oczami. Nie zdawała sobie sprawy, że Adil i Raad, dwaj młodzi
Marokańczycy, którzy od paru miesięcy pracowali na jednej z budów w pobliskiej
miejscowości Varazze, postanowili jednak zaczepić tę piękną, jasnowłosą
dziewczynę, którą zauważyli już w restauracji. Samotnie przechadzała się po
plaży przy porcie, jakby na nich czekała... Zawrócili więc i poszli za nią,
starając się robić to na tyle cicho i szybko, żeby dogonić ją jeszcze z dala od
parkingu. I ludzi. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Dobry wieczór –
zagadnął Adil i zapobiegawczo stanął tak, żeby odciąć Fabianie jakąkolwiek
możliwość ucieczki. – Co taka piękna dziewczyna robi tutaj sama? – zapytał po
angielsku, prześlizgując się wzrokiem po jej ciele. Stwierdził, że na pewno nie
ma przy sobie żadnej torebki i raczej nie dysponuje telefonem komórkowym, bo
żadna z kieszeni dżinsów nie wskazywała na to. – Mówisz po angielsku? – dodał
po chwili. – A może po francusku, ślicznotko? – dociekał. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Mówię po francusku –
odparła w końcu w tym języku. – Przepraszam, ale się spieszę – powiedziała i ominąwszy
Adila, ruszyła w stronę parkingu, przeklinając w duchu swój los i głupotę, a
dokładnie kompletny brak ostrożności. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Hej, poczekaj! –
krzyknął Raad. Dogonił ją w dwie sekundy, złapał za rękę i uśmiechnął się
zawadiacko. – Co tak uciekasz? – zarżał. Zęby błysnęły oślepiającą bielą. –
Przecież cię nie zjemy. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Płochliwa jesteś –
skomentował Adil i wyciągnął dłoń, żeby odgarnąć niesforny kosmyk włosów z
twarzy Fabiany. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Puść mnie –
powiedziała, patrząc na długie palce Raada, obejmujące prawie całe jej ramię. –
Proszę, puść mnie...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Przecież cię nie
trzymam. – Zaśmiał się i wyprostował palce, ale co z tego, skoro od razu Adil
złapał ją za drugą rękę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Dajcie mi spokój.
Naprawdę się spieszę, mąż na mnie czeka. – Zmieniła ton z błagalnego na taki,
który z założenia miał brzmieć groźnie i stanowczo, ale zdradzały ją szczękanie
zębów i łzy, które zapiekły pod powiekami. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Mąż? – Raad
przekrzywił głowę. – Nie widzieliśmy nikogo w twoim czerwonym fiaciku, mała
Francuzeczko z dziwnym akcentem. Chyba, że to nie twój samochodzik. Sprawdźmy,
co masz w kieszonce... – mruknął lubieżnie i mrugnął porozumiewawczo do kumpla.
Ten od razu jedną ręką obłapił Fabianę w pół, a drugą przytknął do jej ust,
przewidując, że zacznie krzyczeć. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Co my tu mamy? –
powiedział Raad, wyciągając z kieszeni garść monet i pilota od samochodu. – A
jednak... – mruknął z satysfakcją. – Fiat pięćset na francuskich blachach.
Niestety, męża w nim brak – skwitował, machając pilotem przed oczami Fabiany. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– A może jest w
bagażniku? – zażartował Adil. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Pod warunkiem, że to jakiś
karzeł? – Raad aż się zgiął, tak go rozbawiła wymiana słów z kumplem. Tym
bardziej to było śmieszne, że słuchała jej absolutnie przerażona właścicielka
samochodu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– A może pójdziemy
gdzieś o tym pogadać? Co ty na to, Francuzeczko? – Adil na moment odsłonił usta
ofiary, ale prawie od razu z powrotem mocno docisnął dłoń, bo poczuł głęboki
wdech, który wzięła Fabiana. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Dobra, koniec tego
pieprzenia – oznajmił Raad. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Raczej początek... – odparł drugi Marokańczyk. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Jeszcze zanim
postanowili pójść za Fabianą, odkryli, że niedaleko stąd znajduje się porzucony
barak, z którego już dawno nikt nie korzystał. Tam zamierzali zawlec swoją
pannę do towarzystwa. Już kiedyś udała im się podobna akcja, ale wtedy
zgwałcili jakąś tutejszą dziewczynę. Darowali jej życie, bo gdy wyprowadzali ją
z nocnego klubu, była dosyć mocno pijana. Na dodatek dysponowali wtedy pigułką
gwałtu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Dzisiaj...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Dzisiaj stawką była ich
wolność versus życie tej małej rudoblond ślicznotki. Wynik rozgrywki? W nikim z
tej trójki nie budził nawet cienia wątpliwości... <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div>
<!--[if !supportFootnotes]--><br clear="all" />
<hr align="left" size="1" width="33%" />
<!--[endif]-->
<div id="ftn1">
<div class="MsoFootnoteText">
<a href="file:///C:/Users/Beata/Jednooki.docx#_ftnref1" name="_ftn1" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">[1]</span></span><!--[endif]--></span></a> Fikcyjna
postać. Główny bohater cyklu o Wędrowcach, autorstwa Augusty Docher. </div>
</div>
</div>
Beata Majewskahttp://www.blogger.com/profile/13578651403240463719noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4049069957447118422.post-70349754976611776102017-02-20T15:13:00.001-08:002017-02-20T15:13:30.328-08:00Kryształowe serca - rozdział 4<h2>
<a href="https://www.blogger.com/null" name="_Toc469349235">Rozdział 4</a></h2>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Rozmowa z Karimem
prawie niczego nie wyjaśniła, nie rozwiała wątpliwości i nie dała odpowiedzi na
pytania nadal kłębiące się w jej głowie. Wróciła do pokoju, gdzie czekał na nią
aparat telefoniczny. Domyślała się co w nim znajdzie. Karim na pewno zlecił zablokowanie
wszelkich rozmów, poza tymi do mamy. Ale najpierw musiała sprawdzić, co
znajduje się na jej poczcie mailowej. Uruchomiła Outlooka i ze zdumieniem
odczytała „swoje” wiadomości z soboty. Oczywiście, to nie ona je wysłała. Ktoś
musiał włamać się na konto i za nią je napisać. Złożył do dziekanatu wniosek o
roczny urlop, wypowiedział umowę mieszkania, a nawet, co ją kompletnie
zszokowało, skutecznie rozwiązał nieszczęsną umowę z Alkiem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Wśród maili, które
odebrała, był marcowy wyciąg z jej banku. Ludzie Karima wpłacili tam dwadzieścia
tysięcy złotych, a później tytułem półrocznego czynszu przelali część pieniędzy
na konto człowieka, który wynajmował Fabianie mieszkanie. Otrzymała
potwierdzenie z firmy zajmującej się przeprowadzkami. Informowali, że zabiorą
jej osobiste rzeczy w dniu czternastego kwietnia i będą je przechowywać w
swoich magazynach do końca bieżącego roku. Zgodnie z umową potwierdzili odbiór
kluczy, które mieli przekazać kurierem Fedex właścicielowi mieszkania. Ze łzami
w oczach czytała mail od Alka, dziękował jej za dotychczasową współpracę i
życzył powodzenia. „Nie spodziewałem się, że moja ukochana gwiazdka Fabi zabłyśnie
aż tak daleko” – pisał. Nie miała pojęcia o co mu chodzi, jedynie spekulowała,
że ktoś musiał sporo zapłacić za ten entuzjazm i przyjazne słowa. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Długo analizowała treść
wiadomości i doszła do wniosku, że w pewnym sensie Karim zlikwidował i zamknął
jej życie. Dotąd myślała, że to przez Tymona ją porwano. Teraz nie była już
tego taka pewna. Nawet gdyby miała stanowić „odszkodowanie” za jego ewentualne
długi, przecież nie mogły być aż tak duże, żeby przewyższyć sumę wydatków
poniesionych przy „amputacji” jej dotychczasowego życia. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Z tego wszystkiego
odechciało się jej zadzwonić do matki. Znów przypomniała sobie przykre i
gorzkie słowa, które wyrzekła: „Musisz wybrać, albo ja, albo ten twój Tymek.
Jeszcze kiedyś zapłaczesz przez niego, zobaczysz”. Okazały się prorocze, co
jeszcze mocniej ją dobiło. Po co miała się z nią kontaktować, skoro jak
słusznie zauważył Karim, już ponad rok nie rozmawiały ze sobą. Sprawdziła
jedynie, czy w telefonie zapisano numer jej komórki. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Nie opuściła pokoju do
wieczora. Błąkała się między tarasem a łóżkiem, trochę czytała, obejrzała jakiś
film, ale w głowie ciągle szalały myśli i przypuszczenia co do powodów jej
uprowadzenia z Polski. W końcu postanowiła twardo, że musi natychmiast przestać
o tym myśleć, bo oszaleje. Nazajutrz rano, zaraz po śniadaniu, spytała Aliję,
czy Karim jest w domu. Kiedyś powiedziała jej, że pan często wyjeżdża,
zdecydowanie więcej czasu spędza poza domem, więc miała nadzieję, że i tym
razem przyjechał tylko na moment. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Karim? Zostaje do
jutra – odpowiedziała. – A czemu pytasz?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Chciałam trochę
rozejrzeć się po domu, zobaczyć jak tu żyjecie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Chyba żyjemy –
podkreśliła ostatnią sylabę Alija. – Też tu mieszkasz. Możesz swobodnie
spacerować i zwiedzać, nikomu nie przeszkadzasz, zwłaszcza Karimowi –
zapewniła. – Jeśli chcesz, oprowadzę cię. Rezydencja jest duża, ma trzy poziomy
i naprawdę można się zgubić. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Wolę sama. Nie
gniewaj się – powiedziała Fabi. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Pamiętasz, że nie
wolno zbliżać się do jurty? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Czyli?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Dużego białego
namiotu w ogrodzie. To prywatna przestrzeń Karima. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– W porządku. Zresztą
nie wybieram się tam. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Później trochę
żałowała, że zrezygnowała z zaoferowanej pomocy. Wprawdzie nie zabłądziła, ale
byłoby milej zwiedzać wielkie domiszcze z kimś, kto znał domowników, a raczej
służbę, kręcącą się wszędzie. Fabi naliczyła osiem osób i dała sobie spokój. Rachat,
Azat, Digara a może Dariga, Jerżan, Rusłan? Każdy grzecznie się przedstawiał.
Lecz i tak nie pamiętała już imion tych wszystkich ludzi, którzy na jej widok
przystawali lub przerywali sobie pracę i gapili się na nią jak na kosmitę. To
było najbardziej deprymujące. Te ich dziwne spojrzenia i jakiś strach?
Przerażenie? Coś malowało się w ich oczach, choć wszyscy starali się nad tym zapanować.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Nie potrafiła sobie
tego w żaden sposób wytłumaczyć. W pierwszej chwili pomyślała, że może niezbyt
dokładnie zamaskowała siniec pod okiem, ale już prawie całkiem zniknął, więc
skąd taka reakcja? Dlaczego? Gubiła się wśród tych zagadek. Zeszła na parter,
skrzętnie ominęła kilka drzwi, bo za jednymi z nich znajdował się gabinet
Karima i przypadkiem trafiła do biblioteki. Pomieszczenie zachwycało swoim
przepychem, mahoniowy parkiet lśnił niczym lodowa tafla, a w idealnie czystych
szybkach witryn odbijały się obrazy zdobiące ściany. Od razu widać było, że raczej
nikt z niego nie korzysta. Stylizowana kanapa obita zielonym welurem wyglądała
jak nowa. Ani jeden włosek tkaniny nie mówił, że ktoś wygodnie się tu mościł,
żeby czytać jakąś książkę wybraną z setek woluminów. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Zajrzała również do
kuchni. Przynajmniej tutaj tętniło życie. Między białymi szafkami i
szafeczkami, wielkim murowanym piecem a wyspą z zamontowaną płytą indukcyjną,
kręciły się dwie urocze panie. Poznała Sarę, czyli główną kucharkę oraz Avril,
jej pomocnicę. Ta druga była rodowitą Francuzką, podobnie jak Gaston, czyli
ogrodnik i Emil, jeden z pokojowych, który również kelnerował, i jako jedyna
nie wybałuszyła oczu na jej widok. Fabiana przystała na propozycję Sary,
starszej, zażywnej kobiety, opasanej długim, błękitnym fartuchem, by została na
chwilę w kuchni, to dostanie coś pysznego do jedzenia. Miała spytać, gdzie jest
Alija, ale nie zdążyła, bo Avril podała jej półmisek z gorącymi pierogami. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Bardzo smaczne – pochwaliła,
siedząc przy ogromnym, długim stole i pałaszując pierogi. Zgłodniała, spacerując
już od trzech godzin. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Ze szpinakiem i
parmezanem – powiedziała Avril i uśmiechnęła się do niej, ukazując aparat
ortodontyczny, czym nieświadomie spowodowała nagły przypływ wspomnień u Fabiany.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Będę za nimi tęsknić –
pomyślała o swoich przyjaciółkach, o Zuzce, która odkąd sięgała jej pamięć, też
nosiła taki aparat na zębach. Szybko przełknęła kilka pierożków, które nagle
straciły swój wspaniały smak i bez żalu opuściła królestwo Sary i Avril. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Miałaś rację, ten
dom, to istny zamek – powitała Aliję, gdy przywiozła jej podwieczorek. – A tak
w ogóle, gdzie byłaś cały dzień? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Skorzystałam z
wolnego czasu i odwiedziłam fryzjera. Nie widać? – Potrząsnęła głową. Czarne,
idealnie wyprostowane pasma włosów rozsypały się na ramionach. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Szczerze? Nie
poznałam. Masz piękne włosy, zawsze i nieustająco – obdarzyła ją komplementem
Fabiana. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Chwilę porozmawiały o
rezydencji, Alija powiedziała, że razem z nią na stałe pracuje tu dwanaście
osób, część z nich mieszka w niewielkim budynku usytuowanym po zachodniej
stronie posesji, a część dojeżdża do pracy z centrum Cap Martin lub z Mentony,
małego miasteczka na wschód od półwyspu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Karim musi być
milionerem, skoro stać go na takie życie – stwierdziła Fabiana. – Jest
biznesmenem? W jakiej branży? – Zerknęła na Aliję, żeby wysondować jak
zareaguje na to, o co już dawno chciała spytać. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Jest biznesmenem –
potaknęła natychmiast Alija. – Nie znam się szczególnie dobrze na biznesie i nie
wiem czym dokładnie zajmuje się mój pan, ale to coś związane z paliwami – powiedziała, racząc Fabianę uprzednio
przygotowanym gładkim kłamstewkiem. – Energetyka, węgiel i tak dalej. Kaukaz
obfituje w złoża prawie wszystkich pierwiastków. Nasz rodzinny kraj to
prawdziwa tablica Mendelejewa, znajdziesz tam wszystko. Rodzina Karima posiada
spore obszary na południowym wschodzie Kaukazu. Stąd to bogactwo. – Uśmiechnęła
się i beztrosko rozejrzała po sypialni, ale Fabiana wyczuła w tym jakiś
fałsz. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Musiał być bardzo
zaradny i sprytny, żeby w tak młodym wieku dorobić się równie wielkiej fortuny –
powiedziała z ironią, a w głowie dodała: „i równie groźnych wrogów”. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Owszem. Jest bardzo
sprytny, ale też pracowity i wytrwały. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– A skąd tak dobrze zna
francuski? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Mieszka we Francji
od... od bardzo dawna – wybrnęła, żeby nie zdradzić zbyt wiele. – Poza tym ma
ucho do języków. Mówi po angielsku i włosku. I oczywiście po rosyjsku – dodała
z dumą. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– A może on ci się
podoba? – Zachichotała Fabiana i przekrzywiła głowę, żeby z rozbawieniem
podziwiać rumieńce, które nagle pojawiły się na policzkach Aliji. – Chyba jest
kawalerem, a ty panną, więc? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– To niedorzeczne –
skwitowała prawie natychmiast Alija, ale ją też ogarnęła ta niespodziewana
wesołość. – Karim gustuje w zupełnie innych kobietach. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Zważywszy na jego
wygląd, wystrój jego gabinetu i zaproszenie na konsumpcję baranich oczu, chyba
nie mam odwagi spytać w jakich. – Fabiana wydęła usta, a potem parsknęła
śmiechem, bo to wszystko, co działo się w jej życiu od ponad tygodnia już dawno
ją przerosło. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– A może napijemy się
kumysu?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– E... a co to? –
Fabiana zmarszczyła czoło, próbując usilnie odnaleźć w zakamarkach pamięci
słowo, które kiedyś na pewno słyszała. – To jakiś alkohol?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Tak, ale bardzo
słabiutki, kilka procent. Najwyżej osiem. To napój z kobylego mleka. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Z końskiego? Hm...
raczej się nie skuszę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Och, nie bądź taka
płochliwa. Przy okazji przyniosę coś na kolację. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Alija wróciła z wielką
misą pierożków i butelką pełną czegoś, co przypominało wizualnie maślankę. Rozlała
trochę do dwóch małych czarek i podniosła jedną. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Na zdrowie –
powiedziała czystą polszczyzną. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Znasz polski? –
spytała zaskoczona Fabiana. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Tylko kilka słów.
Pij, to bardzo smaczne i zdrowe. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Spróbuję – odparła
Fabi, wąchając zawartość czarki. Ostrożnie ją przechyliła i upiła mały łyczek
końskiej „maślanki”. – Nie chcę cię obrazić, ale... – Skrzywiła się i
otrzepała. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Dopij do końca. –
Mrugnęła wesoło Alija. – Kumys świetnie działa na żołądek, ma sporo witamin i
jest smaczny.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Polemizowałabym. Zdecydowanie
wolę nasz kefir z krowiego mleka. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Co ją bardzo
zaskoczyło, po pierwszej czarce poszło już jak z płatka. Opróżniły całą
butelkę, a potem długo rozmawiały o kaukaskiej kuchni i niektórych zwyczajach.
Alija opowiedziała pokrótce historię Kazachstanu, zwłaszcza z ostatnich stu
lat, a Fabiana słuchała z uwagą. Musiała przyznać, że Alija potrafi
interesująco opowiadać. Zainteresowała ją ta swoista mozaika z ze starych i
współczesnych zwyczajów, panujących wśród ludzi zamieszkujących Kazachstan i
tych, którzy od lat żyli w Europie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Karim to taki nasz
wódz, czasami określany słowem <i>kagan</i>
lub Chan. Tak właśnie na niego mówimy. Chan. Jego bezpośredni podwładni, na
przykład Radik, to <i>żabgu</i>, jego
pomocnicy w innych krajach to <i>tudunowie</i>,
a taka dziewczyna jak ja, służąca, to chyba <i>kara
budun</i>, czyli zwykły lud – zażartowała Alija. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– A niewolnicy? Byli na
dworze chana? – spytała Fabi i poprawiła poduszkę pod plecami. Już dawno
przeniosły się z Aliją z niezbyt wygodnych foteli na jej łóżko. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Niewolnicy? Byli.
Nazywali się <i>tatowie</i>. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– <i>Tatowie</i>? Dziwna nazwa. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– A <i>żabgu</i> nie jest dziwne? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Też dziwne. Niestety,
nie jestem <i>żabgu</i>. Jestem... – Fabiana
zmarszczyła czoło. – Tatową? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Jesteś gościem
Karima, nie niewolnicą – zaoponowała Alija. – Niewolnicy musieli pracować, a
ty...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– A ja nic nie robię. –
Parsknęła pod nosem Fabi. – Jeszcze trochę i zwariuję z nadmiaru wypoczynku. Powiedz,
jaki on jest? Długo się znacie? To twoja rodzina? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Karim? Przecież
widziałaś. To nie moja rodzina, nie mamy wspólnych przodków przynajmniej sześć
pokoleń wstecz, a znam Karima od dziecka. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Zbywasz mnie. –
Fabiana pokręciła głową. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nieprawda.
Odpowiedziałam na wszystkie twoje pytania. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– A co lubi? Ma jakieś
hobby? – zadawała pytania, pozornie nieistotne, ale przecież każda, nawet
najbardziej błaha informacja mogła jej dużo powiedzieć. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Hobby? – Alija wydęła
malinowe usta. – Co lubi Karim? Pasjonuje się jeździectwem, ma swoje konie, ale
nie tutaj, tylko w Kazachstanie, lubi polować z orłami przednimi i z
sokołami... – Zmarszczyła nos, myśląc co mogłaby jeszcze zdradzić Fabianie,
żeby nie narazić się na gniew Chana. – Lubi obserwować rajdy samochodowe. Gdy
zaczynają się mistrzostwa Formuły jeden, potrafi wyjechać do Monako i siedzieć
tam przez tydzień. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– A te wszystkie szable
i inne noże? Widziałam w jego gabinecie – wyjaśniła Fabi. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– E... to taka kolekcja.
Czasami Chan walczy z Radikiem albo Rachatem, ale to zwykłe wygłupy. –
Wzruszyła ramionami. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– A co stało się z jego
okiem? A ta okropna blizna?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie wiem dokładnie,
ale to pamiątka po jakiejś bójce. Ktoś napadł na Karima przed laty i zranił go
nożem, stąd szrama. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Twój <i>Chan</i> – podkreśliła z emfazą Fabi – nie
wygląda mi na takiego, który dałby się łatwo pociąć nożem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Pod warunkiem, że napastnik
był jeden, nie trzech – powiedziała Alija i prawie od razu poprawiła się
nerwowo na miejscu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Trzech? Napadło na
niego trzech nożowników? No tak, to bardzo często spotykana sytuacja w życiu
biznesmena zajmującego się handlem paliwami. I węglem – dodała z przekąsem
Fabiana. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Zmieńmy temat –
powiedziała Alija i zaniepokojona spojrzała dyskretnie w narożnik sypialni.
Zielone światełko zamrugało do niej ostrzegawczo. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Jasne – odparła
Fabiana. – Co proponujesz?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Jak dbasz o włosy? Są
takie piękne – zagaiła Alija.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Pogawędziły trochę o
kosmetykach, zdradzając sobie sekrety pielęgnacji, a potem nastała północ i
trzeba było iść spać. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Może nie będzie tu aż
tak źle... – powiedziała do siebie Fabiana, kładąc wypełnioną myślami głowę na
poduszce.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">***<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie możesz się z nią aż
tak spoufalać – oświadczył Karim, stojącej przed nim niemalże na baczność,
Aliji. – Chyba zapomniałaś o czym rozmawialiśmy tydzień temu? Szkoda, że masz
aż tak kiepską pamięć. – Zmarszczył czoło. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Przepraszam za ten
kumys. Nie sądziłam, że to będzie jakiś...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie chodzi mi o
kumys! – Karim walnął pięścią w blat biurka, aż wszystko nań podskoczyło, podobnie
jak jego pracownica, którą wezwał do siebie wczesnym rankiem, zaraz po
obejrzeniu nagrań z kamery usytuowanej w sypialni Fabiany. – Chcecie pić kumys,
to pijcie! Byle byście się nie pochorowały. Mówiłem wyraźnie: żadnych dyskusji
o mnie, o moich sprawach, o moich gustach, o tym co lubię, a czego nie, czym
się zajmuję i tak dalej. Masz to ucinać w zarodku, a nie pleść trzy po trzy.
Pojęłaś?! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Przepraszam –
powtórzyła Alija. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Jej twarz płonęła
ogniem, a ciało oblewały co chwilę fale potu. Czasami tak bardzo bała się
Karima, że odbierało jej rozum ze strachu. Gdyby mogła odejść i na zawsze o nim
zapomnieć, zrobiłaby to już dawno. Sęk w tym, że znajdowała się w niewiele lepszym
położeniu, niż jej podopieczna. Już dawno straciła wolność i nadzieję, że
kiedyś ją odzyska. Tak mogło stać się dopiero wtedy, gdy jej pan tego sobie
zażyczy. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie płacę ci za to,
żebyś mnie przepraszała – wycedził przez zaciśnięte zęby. – Wystarczy nie
popełniać błędów, wtedy przeprosiny są zbędne. Powtórzę raz jeszcze, Fabiana
nie jest twoją przyjaciółką. Masz być miła, sympatyczna, pomocna, ale przede
wszystkim musisz pamiętać, że pracujesz dla mnie. Dla mnie! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Rozumiem. – Alija
skłoniła głowę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie dopuść, żebym
zaczął żałować, że rok temu nie odesłałem cię z powrotem do kraju – powiedział,
mając na myśli zapadłą wioskę, skąd pochodziła Alija. – Twoi bracia na pewno
serdecznie by cię przywitali. – Przymrużył oko. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">I ona i on, dobrze wiedzieli,
że Alija nie miałaby tam życia. Straszył ją, lecz w głębi serca czuł, że nigdy
by tak nie postąpił. Alija była najmłodszym dzieckiem starego Czokana i jedyną
córką. Jego żona zmarła przy jej porodzie. Co dziwne, starzec kochał ją
znacznie bardziej niż trzech swoich synów. Gdy nie spłacał długów Karimowi, ten
zabrał mu dziecko, ale złożył obietnicę, że odda dziesięcioletnią ówcześnie dziewczynkę
po wyrównaniu rachunków. Umieścił Aliję w prywatnej szkole z internatem, żeby
pozbyć się problemu. W międzyczasie Czokan próbował uregulować ogromną sumę
pożyczki, którą zaciągnął jeszcze u ojca Karima. Niestety kolejne interesy okazały
się być chybione, a stary zmarł wkrótce potem. Dług przeszedł na braci Aliji.
Póki pracowała dla Karima, żyli spokojnie. Gdyby wróciła... <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Synowie Czokana
wiedzieli, jak żyje się w Europie. Najstarszy, Asan, głowa rodziny, już dawno zapowiedział,
że dla Aliji nie ma powrotu. Żaden porządny człowiek nie wziąłby jej za żonę,
na zwyczajową opłatę <i>kalym</i> też nie
mogli liczyć. Mogli ją sprzedać komuś, żeby służyła mu jako Tokal, druga żona, ale
tacy bogacze szukali dziewic, a jaką gwarancję mieli synowie Czokana, że ktoś
nie naruszył niewinności ich pięknej siostry? Poza tym mieszkała w domu obcego
mężczyzny. Odpowiadał im status quo i nie zamierzali go zmienić. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Czy mogę odejść? –
spytała. Zbierało się jej na płacz, a okazywania słabości Karim nienawidził
jeszcze mocniej niż niesubordynacji. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Idź. I pamiętaj, co
ci mówiłem – powiedział spokojnym tonem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Już mu przeszło. Karim łatwo
wybuchał, ale ogień gniewu gasł równie szybko jak się pojawiał. Zwłaszcza w
stosunku do kobiet starał się prędko go ugasić. Mawiał, że kobiece łzy potrafią
rozpuścić nawet najtwardszą skałę, a co dopiero ludzkie serce. Nawet gdy to
serce biło w piersi wojownika. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Spojrzał na ekran
monitora. Do wyjazdu zostało równe pięć godzin. Nagle poczuł dojmujący ciężar w
piersiach. Brakowało mu dotyku, ciepła ludzkiej skóry, zapachu rozgrzanego
ciała. Już od dwóch tygodni nie miał żadnej kobiety, a widok Fabiany jeszcze
bardziej pogłębił tę tęsknotę. Wezwał
Radika. Godzinę później do drzwi sypialni Karima zapukała cicho wysoka,
szczupła blondynka. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Przedstawiła się jako Sandrine,
ale Karim nie zwrócił na to uwagi. Nie musiał znać jej imienia, w zasadzie
mogła w ogóle się nie odzywać. Weszła do pomieszczenia, kołysząc lekko
biodrami. Znała upodobania stałego klienta madame Yvette, choć jeszcze nigdy
nie świadczyła dla niego usług. Pracowała u madame, która pod swoim dachem zgromadziła
najpiękniejsze dziewczyny w całym półświatku Cap Martin. Rekrutowała je przez
Internet, szukając pięknych, inteligentnych i wykształconych studentek w
krajach byłego bloku wschodniego. Czeszki, Polki, Białorusinki... – wszystkie
starannie wyselekcjonowane i traktowane bardzo dobrze. Niestety ich kariera u
madame Yvette nie trwała zbyt długo. Ot, dwa lata, góra trzy i opuszczały
rajski zakątek, a ich miejsce zajmowały kolejne dziewczęta. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Właśnie dlatego mimo
wygórowanych cen jej przybytek cieszył się sporą popularnością wśród
najbogatszych mieszkańców i bywalców Cap Martin. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Rozbieraj się –
wychrypiał Karim. – Szybko. – Nie spuszczał z niej oka, dopiero gdy zupełnie
naga położyła się obok niego, usiadł żeby zrzucić buty i rozpiąć suwak czarnych
bojówek. – Rozłóż nogi – polecił. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Przyklęknął między
nimi, zbliżył twarz do łona prostytutki i zaciągnął się mocno, niczym
narkotykiem. Bez skutku próbował odnaleźć właściwą nutę, tę wątłą nić znajomego
zapachu, którą czuł zawsze, gdy był z Viviane. Przeciągnął językiem po
starannie wydepilowanych płatkach waginy. Nie dbał o to, że nie powinien tak
robić. Przecież to była zwykła dziwka, kobieta, której nie znał i nie darzył
żadnym uczuciem. Była tylko ciałem. Pięknym i młodym ciałem. W jej oczach
próżno mógł dopatrywać się choć cienia fascynacji, jaką widział nieraz w
seledynowych tęczówkach Viviane. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Dziewczyna jęknęła, gdy
delikatnie zacisnął zęby na jednej z warg sromowych. Nie był brutalny, a jej
reakcję wywołał raczej krótki paroksyzm rozkoszy, niż ból. Jeszcze raz
przeciągnął językiem przez zaróżowioną szczelinę. Wtulił w nią nos i przez
chwilę oddychał ciepłym powietrzem bijącym od ciała Sandrine. Jego dłonie
leniwie przesuwały się po jej udach. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Jesteś taka piękna –
wyszeptał niemalże bezgłośnie. Starał się wyłączyć niepotrzebne w tej chwili
zmysły. Nie patrzył, nie słuchał. Dotykał, wciągał zapach kobiecego ciała i
smakował, pragnąc ponad wszystko natrafić na nutę wspomnienia, które pomogłoby
na chwilę wrócić do przeszłości. Niestety, znów poniósł porażkę. Viviane
zniknęła, a on zapomniał jak pachniały jej jasne, złocistorude loczki otulające
łono i jak smakowała jej bladoróżowa kobiecość. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Wyprostował się. Z
tylnej kieszeni spodni wyjął prezerwatywę. Założył ją wprawnym ruchem, starając
się nie patrzeć na twarz leżącej przed nim dziewczyny. Nie dostrzegał jej
urody, gdy mówił przed chwilą, że jest piękna. To nie dla niej przeznaczone
były te słowa. Opadł na Sandrine, wszedł w nią nie bacząc na to, czy jest
gotowa go przyjąć. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Obejmij mnie mocno – powiedział.
– Mocniej! Jakbyś chciała mnie udusić. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ścisnęła ręce wokół
jego głowy. Oplotła nogami ciało Karima, czując że jeszcze chwila i to ją udusi
ten wielki umięśniony i hojnie uposażony mężczyzna. Musiała przyznać, że mimo
widocznego kalectwa i szramy szpecącej twarz, jest bardzo atrakcyjny. Nie miała
okazji podziwiać jego muskulatury, bo nie zdjął niczego oprócz ciężkich,
wojskowych butów, ale kontakt z jego mocnym, twardym jak skała ciałem, w
zupełności wystarczał, żeby ją sobie wyobrazić. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Lędźwie Karima
poruszały się coraz szybciej, wbijał się w nią głębiej i głębiej. Rzadko
doznawała spełnienia z klientami, mogła na palcach jednej ręki policzyć te spotkania,
a dzisiaj właśnie tak się stało. I to ona była pierwsza. Aż straciła dech, gdy
fala gorącej krwi wypełniła całe jej jestestwo, a przez łono przetoczyły się
pierwsze, intensywne skurcze. Jeszcze mocnej docisnęła je do ciała Kasymowa.
Przylgnęła całą sobą, wygięta w łuk i wstrząsana spazmami spełnienia. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Leżeli obok siebie,
oddychając coraz spokojniej. Karim wysunął rękę, żeby zdjąć zużytą prezerwatywę
i rzucić ją gdzieś na podłogę przy łóżku. Wlepiając wzrok w sufit, zapiął zamek
spodni, poprawił koszulkę, a na koniec głośno ziewnął. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Byłeś świetny –
wyznała zgodnie z prawdą Sandrine. Tym razem nie musiała kłamać i udawać, że klient
doprowadził ją na skraj szaleństwa. Liczyła, że za chwilę przeżyje powtórkę,
ale spotkało ją rozczarowanie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Idź już – odparł,
nadal na nią nie patrząc. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Mamy jeszcze trochę
czasu – bąknęła nieśmiało. Nie uśmiechało się jej tak szybko wracać do agencji.
Madame Yvette lubiła, gdy klient domawiał kolejne godziny. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Mój kierowca zapłaci
ci za drugą godzinę. – Karim domyślił się, o co chodzi. – Idź już, Sandrine –
dodał, przypomniawszy sobie jej imię. Pierwszy i ostatni raz zwrócił się tak do
niej, bo poczuł nagle falę smutku i żalu, że ten szybki i krótki seks był
zaledwie namiastką tego, czym powinna być miłość między kobietą a mężczyzną. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Do widzenia –
pożegnała się dziewczyna. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Został sam. Jeszcze
bardziej pusty w środku i pozbawiony życia niż przedtem. <o:p></o:p></span></div>
Beata Majewskahttp://www.blogger.com/profile/13578651403240463719noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4049069957447118422.post-45954240996327144462017-02-18T16:13:00.001-08:002017-02-18T16:13:54.150-08:00Kryształowe serca - rozdział 3<h2>
<a href="https://www.blogger.com/null" name="_Toc469349234">Rozdział 3</a></h2>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Straciła poczucie
czasu. Gdy się obudziła, nie miała pojęcia, która może być godzina, za to
doskonale zdawała sobie sprawę, że nie jest u siebie w mieszkaniu na Bemowie. W
pokoju panował mrok, jedynym źródłem światła była maleńka zielona lampka w rogu
pomieszczenia, tuż pod sufitem. Choć słaba, wystarczyła, żeby móc dostrzec
umeblowanie pokoju. Fabiana usiadła na łóżku, a chwilę później zasłony
rozsunęły się z cichym szelestem jedwabiu sunącego po dywanie. Rolety powoli
podjechały w górę i za moment pokój zalały słoneczne promienie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Dopiero teraz mogła
ocenić w pełni jego piękno i prostotę. Widziała, że ktoś kto projektował tę
sypialnię, był artystą. Łóżko, a raczej szerokie łoże z czterema kolumnami i
czymś w rodzaju baldachimu z cienkiej szyfonowej tkaniny, komoda, okrągły
stolik oraz stojące przy nim dwa wygodne fotele z podłokietnikami, witryna z
książkami – wszystkie meble wykonano z bardzo jasnego drewna i polakierowano
tak naturalnie, żeby podkreślić dyskretnie odcinające się słoje. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Fabiana opuściła nogi
na miękki, kremowy dywan i przez chwilę wpatrywała się tępo w długie włókienka
uginające się pod najmniejszym naciskiem jej stóp. Nie wiedziała, co ma o tym
myśleć. I co zrobić. Podniosła głowę. Do jej nosa doleciał delikatny zapach
róż. Stały w kryształowym wazonie, a ich płatki o barwie kości słoniowej,
kołysały się lekko poruszane powietrzem z klimatyzacji. Tuż obok wazonu leżała
jej torebka, a na fotelu kożuszek i szal. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Odwróciła się, żeby
zobaczyć co znajduje się naprzeciw okien zajmujących prawie całą ścianę.
Zauważyła uchylone drzwi i od razu domyśliła się, że to łazienka. Wstała
ostrożnie, pełna obawy, że przeżycia z ostatniej doby osłabiły ją zbyt mocno i
zemdleje lub zasłabnie. Zarejestrowała, że łazienka w niczym nie ustępuje
szykowi sypialni, ale to nie miało dla niej większego znaczenia. „Uwięzili
mnie” – pomyślała, patrząc na swoje odbicie w lustrze. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Nadal na jej twarzy
widniały ślady uderzenia, a siniak pod okiem zaczął zmieniać kolor z
fioletowego na zielonkawy. Miała w torebce korektor, mogła to zamaskować, ale
po co? „Jakie to ma znaczenie, jak wyglądam?” – westchnęła żałośnie w duszy.
Obmyła twarz zimną wodą i wytarła do sucha miękkim ręcznikiem. Czuła się tak bardzo
zmęczona, że nie miała siły, żeby wziąć prysznic. Przysiadła na krawędzi
wielkiej, okrągłej wanny i powoli wędrowała spojrzeniem po wnętrzu. Ktoś
przygotował kosmetyki, szczoteczkę do zębów, jakieś myjki, jeszcze zafoliowane,
kilka ręczników, a nawet puszysty szlafrok. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Uwięzili mnie. Porwali
– powtórzyła w myślach. – Dlaczego właśnie ja?” – nie potrafiła uwierzyć, że to
co się wydarzyło, to nie senny koszmar. Długi i rzeczywisty jak jawa. Nagle jej
myśli poszybowały do Olecka, do mamy. W oczach zakręciły się łzy, gdy
przypomniała sobie, jak bardzo się posprzeczały i jak dawno jej nie widziała.
Minął ponad rok od ich kłótni. Poszło o wspólne mieszkanie z Tymkiem. Mama nie
chciała się na to zgodzić, a przecież jej ukochana Fabianka miała wtedy prawie
dwadzieścia lat. „Zadzwonię do niej, muszą mi pozwolić!” – postanowiła. Wyszła
z łazienki, niestety jej nadzieje, że telefon odebrany od Anki przez Radika w
jakiś magiczny sposób wrócił do torebki, prysły jak mydlana bańka. Za to
zauważyła walizkę. Stała za fotelem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ze zdumieniem odkryła,
że ta obca walizka wypełniona jest jej osobistymi rzeczami. Ciuchy, dwie pary
butów, kosmetyki, nawet leki, które trzymała w małym pudełku w szafce nad
umywalką – wszystko poukładane schludniej, niż sama by to zrobiła. Ale najbardziej
ucieszył ją laptop. Uruchomiła go, licząc że skorzysta z internetu zanim ktoś
zjawi się w sypialni. Sieć Wifi pokazała się prawie natychmiast, niestety
dostęp zabezpieczono hasłem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Gówno, gówno, gówno! –
powtórzyła, wkurzona niepowodzeniami nawiązania jakiegokolwiek kontaktu ze
światem. – Jak mogłaś na to liczyć? Przecież nie po to cię porwano, żebyś mogła
bez problemu serfować w sieci i gadać z koleżankami na skype – wymamrotała, ze
złością zamykając klapę komputera. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Zerwała się z fotela i
zaczęła krążyć po pokoju. Zajrzała do szafy zajmującej prawie całą ścianę
naprzeciw łóżka, żeby stwierdzić, że jest zupełnie pusta, a potem sprawdziła
zawartość łazienkowych szafek. Wróciła do pokoju i dopiero po dłuższym
rekonesansie spostrzegła, że szklana ściana oddzielająca pomieszczenie od
tarasu otwiera się przy pomocy pilota, którego znalazła w szufladzie małej
szafeczki obok łóżka. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Łał... – westchnęła z
niekłamanym zachwytem.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Stała, wsparta o
kamienną barierkę i toczyła wzrokiem po horyzoncie. Jeszcze w nocy domyśliła
się, że wielki dom, do którego ją wprowadzono, usytuowany był nad brzegiem
morza. Czuła wyraźnie morską bryzę, a cichy szum fal słyszalny przez krótki
moment przejścia od samochodu do bramy wejściowej nie pozostawiał wątpliwości.
Mimo to nie spodziewała się aż tak spektakularnego widoku. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Nigdy nie była we
Francji, a o Lazurowym Wybrzeżu czytała w czasopismach o celebrytach, którzy
często tu odpoczywali. Nie sądziła, że sama doświadczy piękna tego miejsca, a
już w równie dramatycznych okolicznościach? To było tak nieprawdopodobne, że
pokręciła głową. Przeszła do narożnika tarasu i spojrzała w prawą stronę. W
oddali, na wysokiej skale, lśniły mury jakiegoś budynku. Fabiana zrobiła daszek
z dłoni i wytężyła wzrok, żeby lepiej dostrzec, czy to kościół, czy może jakaś
inna budowla. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– To oceanarium w
Monako – dobiegło zza jej pleców po francusku. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Natychmiast odwróciła
się, żeby stwierdzić, że delikatny, dziewczęcy głos należy do młodej kobiety,
która właśnie do niej podeszła. Oszałamiała urodą, jej ciemne, prawie czarne
oczy patrzyły na Fabianę z ciekawością właściwą komuś zupełnie niewinnemu, a twarz
rozpromieniał uśmiech. Była niższa od Fabiany, która też nie grzeszyła
wyjątkowo wysokim wzrostem. Ot, niecałe metr siedemdziesiąt. Za mało na
modelkę, ale na fotomodelkę wystarczało. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Alija – przedstawiła
się i podała Fabianie prawą dłoń. – Będę twoją osobistą asystentką, pokojówką i
kim tylko zechcesz, żebym była. Witamy w Cap Martin.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Fabiana, w skrócie
Fabi – odpowiedziała spontanicznie, pomyślawszy uprzednio, że ta śniada
piękność, to jeden z jej przymusowych opiekunów. – Twoja więźniarka,
niewolnica, a może ofiara? Co tylko zechcesz – dodała z przekąsem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Dla mnie jesteś moją
Fabi – oświadczyła Alija, starając się zachować spokój. – Jeszcze raz,
serdecznie witam na wybrzeżu. Pięknie tu, prawda? – zagadnęła. – A w maju?
Zobaczysz sama, to miejsce zamienia się w prawdziwy raj. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– W maju? – wychrypiała
Fabiana. – Mam tu zostać do maja – ni to stwierdziła, ni spytała. Przytknęła
dłoń do ust, żeby powstrzymać szloch, który uparcie wdzierał się do gardła.
Uświadomiła sobie, że od teraz jej życie jest w czyichś rękach, a ona nie
posiada nawet cienia wiedzy, co ten ktoś z nim zrobi i w jakim celu ją tu
sprowadził. – Chcę wrócić do Polski. To nie jest mój raj, to moje więzienie. –
Spojrzała na połyskujący bezkres morza roztaczający się przed nią, z linią
horyzontu niknącą gdzieś w oddali. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Będzie dobrze –
powiedziała po chwili Alija. Chciała podejść bliżej i może nawet objąć i
przytulić dla otuchy tę piękną, kruchą i bladolicą Polkę, ale wiedziała, że nie
uszłoby jej to na sucho. Oko kamery dyskretnie śledziło każdy ich ruch i rejestrowało
każde słowo, które padło między nimi. – Przywiozłam śniadanie. Powinnaś coś
zjeść, a potem odświeżyć się po podróży. Jeśli potrzebujesz nowych ubrań,
powiedz co konkretnie, a ja spróbuję jeszcze dzisiaj je dostarczyć. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie jestem głodna –
oznajmiła Fabiana, gdy ujrzała co przygotowała dla niej Alija. Wazon z różami,
laptop i torebka – wszystko leżało na komodzie, bo na blacie stały niezliczone
półmiski z przekąskami, koszyk pełen pieczywa, dzbanek i mały samowar. –
Dziękuję, niepotrzebnie się starałaś – powiedziała, czując jak w przełyku
rośnie jej wielka gula. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">To działo się jak w
baśni o Jasiu i Małgosi, ktoś zamierzał dbać o nią, karmić i dostarczać jej
wszystkiego, co tylko zapragnie. Ale nie ma nic za darmo. Wiedziała, że zapłaci
za tę troskę. Nie znała tylko formy tej zapłaty i nawet nie chciała o niej
myśleć. Z każdą chwilą coraz boleśniej docierało do niej, że jej życie będzie
przypominało wegetację zwierzątka hodowanego dla ładnego futerka lub smacznego
mięsa. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Zjedz cokolwiek, choć
małą tartinkę. – W głosie Aliji zabrzmiała gorąca prośba. – Zrobiłam kawę i
świeży czaj. W dzbanuszku jest mleko. – Pokazała. – Nie wiem, co lubisz pić do
śniadania. Może kakao? Musisz mi powiedzieć – mówiła łagodnie, jak do dziecka. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Zjem, a potem wy
zjecie mnie – odparła Fabiana, siadając na brzegu łóżka. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Co ty mówisz? – Alija
nie wytrzymała. Przysiadła tuż obok i ujęła jej dłoń. – Nikt cię tu nie zje. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Zje, czy nie zje... –
parsknęła gorzko Fabi. – To była przenośnia. Nie rozumiesz? – Podniosła
szkliste spojrzenie na Aliję. – Przecież nie jestem tu z własnej woli. Nie
wiem, po co mnie porwano i kto to zrobił, więc jak mam się dobrze czuć? Mieć
apetyt? A może pobiec na plażę i zatańczyć ze szczęścia, że trafiłam do raju? –
żachnęła się. – Proszę, zabierz to wszystko i zostaw mnie samą. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Wyjdę, ale jedzenia
nie zabiorę. Chan by mnie... – zamilkła nagle. – Zostawiam ci śniadanie. Czaj
tak szybko nie stygnie, więc gdybyś się namyśliła... <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Idź już – przerwała Fabiana
i wysunęła dłoń spomiędzy palców Aliji. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Dobrze. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Minęły trzy dni.
Pierwszy ciągnął się niczym senny koszmar. Fabiana obudziła się, mając
wrażenie, że sufit leży na jej piersiach i nie pozwala oddychać, odbiera siły. Nazajutrz
postanowiła, że musi jakoś oznaczać czas, żeby nie zwariować, nie zatracić się
zupełnie. Znalazła w torebce długopis, a jedną z książek wykorzystała jako
prowizoryczny kalendarzyk. Narysowała tabelkę, opisała dni tygodnia i miesiąca,
i już: znów nie miała nic do zrobienia. Poddała się, jeśli mowa o jedzeniu.
Wprawdzie dopiero drugiego dnia i późnym wieczorem, ale jednak. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Musiała przyznać, że
Alija wychodzi z siebie, żeby przychylić jej nieba. Zapełniła szafę stosem
markowych ciuchów, głównie zwiewnymi sukienkami, pastelowymi sweterkami i
mnóstwem innych fatałaszków i dodatków, większość w landrynkowym stylu. Akurat
to jej nie wyszło, bo Fabiana nigdy nie gustowała w takich rzeczach, na
szczęście kilka ubrań przypominało te, które nosiła w Warszawie, więc z nudów
poukładała je razem ze swoimi na dwóch półkach, a pozostałe wisiały na
wieszakach, smutne i niedocenione w swojej cukierkowej słodyczy. Fabiana przekazała
Aliji, że nie potrzebuje tylu ciuchów i żeby je zabrała, ale ta odmówiła. Wyposażenie
pokoju wzbogaciło się o telewizor, a ona sama zabawiała swoją podopieczną
niezobowiązującymi pogawędkami o modzie, życiu w Cap Martin, pogodzie i
towarzyskich skandalikach, które czasami tu się zdarzały. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Fabiana próbowała
cokolwiek wysondować, oczywiście interesowały ją głównie: cel jej pobytu i
osoba, która za tym stała, lecz Alija zgrabnie zmieniała temat lub ignorowała
te pytania. Podobnie jak prośby o zwrot telefonu komórkowego i dostęp do sieci
Wifi. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Dzisiaj wieczorem
odwiedzi cię Karim – oznajmiła trzeciego dnia, zaraz po lunchu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Karim – powtórzyła po
niej Fabiana. Patrzyła, jak Alija zgrabnie i szybko zbiera puste naczynia i
układa je na małym wózku kelnerskim. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Tak. To nasz Chan.
Właściciel tego domu i mój pracodawca – wyjaśniła pozornie beznamiętnie Alija. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Rozumiem. – Fabiana
pokiwała głową. – Czas zacząć odcinać kupony. Koniec tuczenia Jasia i Małgosi. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Słucham? – Alija
uniosła kruczoczarne brwi, do złudzenia przypominające połyskiem skrzydła
jaskółki. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie znasz tej baśni,
więc ci opowiem. Jest krótka. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Karim nie zrobiłby
krzywdy żadnej kobiecie i dziecku – uprzedziła od razu Alija, jakby wyczuła
piątym zmysłem puentę tej historii. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie wiem jaki jest
Karim. I chyba nie mam ochoty go widzieć. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie musisz mieć –
oznajmiła Alija. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Tym razem nie została,
żeby jak co popołudnie pogawędzić z Fabianą i wypić czarkę słodkiego jak ulepek
czaju. Zostawiła ją samą, wpadła tylko na moment koło szóstej, żeby przekazać,
że Karim zmienił plan i zaprasza do jadalni na powitalną kolację o ósmej, i że
po nią przyjdzie kwadrans przed spotkaniem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Pocałuj się w dupę –
powiedziała do siebie Fabiana, gdy zamknęły się drzwi za Aliją. – Nigdzie nie
idę. Sama sobie zjedz kolację z Karimem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">To samo przekazała jej
dwie godziny potem. I choć Alija prosiła, a nawet uciekła się do szantażu,
mówiąc: „Twój opór sprawi, że będę mieć kłopoty”, jej starania spełzły na
niczym. Fabiana wzięła prysznic, założyła najbrzydszy dres, jaki znalazła w
przepastnej szafie, czyli coś w paskudnym kolorze khaki, na dodatek upstrzone
złotymi ćwiekami i walnęła się na łóżko z książką. Oczywiście nie zapamiętałą
nawet jednego zdania. Leżała, nasłuchując dźwięków dobiegających jedynie zza
okna, bo szczelne, grube drzwi nie przepuszczały niczego z wnętrza domostwa. W
końcu książka wypadła jej z rąk, a poczerwieniałe od łez oczy skryły się
litościwie pod powiekami. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">***<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ciszę poranka przeciął
ostry jak nóż, głos: „Natychmiast wracaj do kuchni i żebym cię nie widział
przez najbliższe dwie godziny”. Dudnił w całym domu, odbijał od ścian i
wprawiał w drżenie szybki, mijanych przez Karima szklanych witrynek z ustawioną
w idealnie równych rządkach, rosyjską porcelaną. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">To Aliji się dostało.
Próbowała uprosić pana, żeby to ona mogła obudzić Fabianę, podać jej śniadanie
i wtedy ponowić jego zaproszenie, ale źle trafiła. Zeszłego dnia Karim był
zmęczony, więc z wyrozumiałością przyjął odmowę swojego gościa. Niestety
rankiem myślał o tej sytuacji zgoła inaczej. Całe życie hołdował kazachskiej
tradycji bycia gościnnym za wszelką cenę i bez względu na zachowanie gości,
lecz tym razem te zasady się nie sprawdziły. Bez pardonu wszedł do sypialni
Fabiany i głośno zatrzasnął za sobą drzwi. Z niekłamanym rozbawieniem
obserwował, jak bardzo się wystraszyła jego nagłym przybyciem. Siadła na łóżku,
zakrywając się kołdrą niemalże po uszy, a jej wytrzeszczone ze strachu oczy,
zdawały się ledwie tkwić w oczodołach. Nawet zaśmiał się krótko, choć
przypominało to bardziej chrapliwe szczeknięcie starego psa niż śmiech.
Przygotował się na jej widok, mimo to wzruszenie ścisnęło mu gardło, bo
przecież była taka podobna... <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Czujniki ruchu już
zadziałały. Pokój wypełniła fala oślepiającego światła, mimo że zegar wskazywał
dopiero szóstą rano. Trudno, Karim nigdy nie lubił późno wstawać, a skoro jego
gość odmówił zjedzenia wspólnej kolacji, może wspólne śniadanie dojdzie do
skutku. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Dzień dobry – powiedział,
siadając na fotelu. Rozparł się wygodnie i spojrzał na nią. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ona też go obserwowała.
Musiała przyznać, że z ogromnym zaciekawieniem. Spodziewała się kogoś w typie
urody Aliji, zwłaszcza gdy ta zdradziła parę pobieżnych informacji co do
pochodzenia Karima, Radika, i swojego. Fabi wiedziała, że oni wszyscy wywodzą
się z południowego Kazachstanu, a to oznacza śniadą oliwkową cerę, czarne
włosy, takież oczy i ich oprawę. Alija powiedziała, że jej pan liczy sobie
trzydzieści lat, od zawsze był wielkim mężczyzną, ma niecałe dwa metry wzrostu
i jest potężnie zbudowany, ale to stanowiło tylko część porażającej fizjonomii
Karima. Fabiana nie myślała zbyt wiele o wyglądzie właściciela tego domu,
sądziła, że żyjąc w jednym z najbardziej wysoko cywilizowanych krajów Europy,
mieszkając wśród bardzo bogatych ludzi, elity towarzyskiej i finansowej, będzie
starał się upodobnić do nich. Jakże się myliła...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Karim zawsze występował
w swoim stałym zestawie, czyli wojskowych butach, czarnych spodniach i takiej
koszulce, opinającej ciasno jego muskulaturę. Nie inaczej było dzisiejszego
poranka. Potarł kanciastą szczękę, żałując, że musiał zgolić brodę. Lubił ją
nosić, otaczała czarnym gąszczem jego wydatne usta i doskonale kontrastowała z lśniącą
jak lustro czaszką. Od jej szczytu, przez czoło, aż do linii podbródka po lewej
stronie twarzy biegła pogrubiała, teraz już nieco jaśniejsza niż kiedyś, czerwonawa
szrama. Ale nie to wprawiło Fabianę w największy szok. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Dzień dobry –
wybąkała, nie mogąc oderwać oczu od czarnej przepaski na prawym oku Karima. „Jednooki
troglodyta” – ochrzciła go w duchu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Niedobry, gdy gość
odmawia gospodarzowi wspólnej biesiady. Wczoraj dużo straciłaś – oznajmił nieco
mniej tubalnym głosem niż przed chwilą. – Nie ma większego przysmaku niż
pieczona barania głowa. Przeznaczyłem dla ciebie prawe oko, lecz nie dopisałaś,
więc zjadłem oba. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Przepraszam, źle się
czułam – odpowiedziała po namyśle. Nie potrafiła wyczuć, czy Karim próbuje z
niej żartować, mówiąc o głowie nieszczęsnego barana, czy naprawdę to jakiś ich
kaukaski przysmak. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– A teraz? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Teraz?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Jak się czujesz? –
powiedział niecierpliwie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Dobrze. Dziękuję –
dodała naprędce, żeby go ułagodzić. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Doskonale. Wobec tego
zapraszam na śniadanie. Za dwie godziny, w moim gabinecie. Alija cię zaprowadzi
– oznajmił, jakby zamierzał zaraz wstać i wyjść, ale siedział bez ruchu i świdrował
ją wzrokiem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– A co, jeśli odmówię? –
powiedziała, z trudem panując nad drżeniem głosu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Zjem sam – odparł. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Zapadło milczenie. W
głowie Fabiany tłoczyły się myśli, niezadane pytania rozpychały czaszkę, lecz
strach nie pozwalał ich wyartykułować. Ta beznamiętna obserwacja, której
doświadczała ze strony Karima i cisza panująca w pokoju były tak nieznośne, że
w końcu wybąkała, że przyjdzie na śniadanie. Dopiero wtedy Karim podniósł się z
fotela i wyszedł, nie mówiąc ani słowa. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Opadła na łóżko, ledwie
zamknął za sobą drzwi. Próbowała się uspokoić, ale napięte jak postronki nerwy
nie wytrzymały. Gdy pięć minut przed ósmą do sypialni przyszła Alija, zastała
swoją podopieczną na tarasie. Postarała się wyglądać elegancko i schludnie.
Założyła błękitny sweterek, który podkreślał miedziano-złocisty blask jej
włosów, a dopasowane czarne spodnie opinały się na zgrabnych pośladkach. Mimo
to, spuchnięte powieki Fabiany nie pozostawiały złudzeń, jak spędziła dwie
godziny od wyjścia Karima. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Chodźmy – powiedziała
Alija. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Chodźmy. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Szybko dotarły do
gabinetu Karima. Alija próbowała w trakcie schodzenia na parter zainteresować
podopieczną architektonicznymi detalami wielkiej, dosyć wiekowej i przepięknej rezydencji,
którą Karim kupił kilka lat wcześniej i odrestaurował, wydając na ten cel
ogromną sumę, ale Fabianie nie w głowie było podziwiać gięte poręcze schodów
czy imponujące żyrandole z kryształowego szkła. Chciała jak najszybciej
odbębnić tę farsę, czyli pozornie dobrowolny udział we wspólnym śniadaniu z
gospodarzem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Niemal dwugodzinny
płacz nieco ją rozładował, ale nie do końca. Usiadła przy niewielkim okrągłym
stole, a gdy Alija wyszła, hardo podniosła brodę. Karima jeszcze nie było w
gabinecie, więc mogła spokojnie się rozejrzeć. Bynajmniej nie w celu podziwiana
pomieszczenia, a raczej pod kątem ewentualnej ucieczki. Ten pokój wyraźnie
należał do mężczyzny i świadczyły o tym nie tylko boazeria z prawie czarnego
drewna, wielkie i masywne biurko, czy brak jakichś bibelotów. Najlepszą
wskazówką były oszklone gabloty z niezliczoną ilością białej broni oraz skóry i
inne zwierzęce trofea, otaczające Fabianę i wywołujące u niej obrzydzenie. Nie
znosiła takich „pamiątek”. Kojarzyły się jej wyłącznie ze śmiercią niewinnych i
częstokroć zupełnie bezbronnych stworzeń. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Spuściła wzrok na zastawiony
po brzegi stół, myśląc, że z pewnością niczego nie przełknie ze smakiem w takim
miejscu. Na szczęście wszystko wyglądało w miarę zwyczajnie, wśród licznych
półmisków nie zauważyła żadnego z zawartością przypominającą głowę barana czy
innego zwierzęcia. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Jesteś! – Głos Karima
przeszył ciszę. Podszedł energicznie do niej i lekko skłonił głowę. – Witaj.
Jestem Karim Kasymow, gospodarz i właściciel tego domu. Przepraszam, że nie
przedstawiłem się wcześniej. – Stał, czekając na jakikolwiek ruch z jej strony.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Fabiana Czekaj,
uprowadzona siłą i przetrzymywana wbrew jej woli w tym domu – odpowiedziała,
nie obdarzając go nawet jednym krótkim spojrzeniem, a co dopiero mówić o
podaniu ręki. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">W końcu usiadł
naprzeciw niej, myśląc, że będzie musiał złamać ten opór, którego błyski zauważył
na dnie jej seledynowych oczu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Czemu nic nie jesz? –
zapytał po kilku minutach. On sam zdążył już pochłonąć pięć croissantów, kilka
sadzonych jaj z bekonem oraz miseczkę sałatki z ryżu i duszonej jagnięciny.
Oczywiście wypijając na koniec niezliczoną ilość czarek z czajem i mlekiem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie mam apetytu –
oznajmiła, odrywając wzrok od pustego talerza, stojącego przed nią. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie masz apetytu? –
Uniósł gęstą, szeroką brew. Jego twarz na krótki moment okrasił grymas
uśmiechu. – Tak ci tu źle? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– A tobie byłoby
dobrze, gdyby ktoś cię porwał i zamknął na cztery spusty w złotej klatce? –
wypaliła z gniewem. – Nie wiem dlaczego to zrobiłeś i co mnie czeka. Nie wiem,
co dzieje się z Tymonem, moim chłopakiem – dodała, chociaż była pewna, że Karim
świetnie zna sytuację. – Kim jestem? Kim mam być dla ciebie? Lub raczej „czym”?
– zapytała przez coraz mocniej ściśnięte gardło. – Nie krępuj się, po prostu
powiedz, co planujesz. Chyba, że trzymanie mnie w niepewności to jakaś kara,
ale za co? Co ci zrobiłam? Co zrobił Tymon? Gdzie on teraz jest? – wykrztusiła
z siebie ostatnie pytanie i zamilkła, czując, że jeszcze jedno słowo i
wybuchnie płaczem, a tak bardzo nie chciała okazać przy nim słabości. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Karim nałożył na swój
talerz łyżkę złocistego miodu, sięgnął po kolejnego croissanta, zanurzył go w
miodzie i ze spokojem zaczął przeżuwać. Przełknął ostatni kęs, otarł usta
serwetką i rozparł się wygodnie na krześle. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Możesz wychodzić z
pokoju, mój dom stoi przed tobą otworem, włącznie z tym gabinetem. Podobnie ogród,
cała posesja, również z moją prywatną plażą. Wyjątek stanowi jurta, ale poza
nią możesz chodzić wszędzie. Nikt cię nie ogranicza, sama zdecydowałaś, żeby
siedzieć w sypialni i nie wychylać z niej nosa. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Ach tak? – odparła
zaskoczona jego słowami. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Nagle uświadomiła
sobie, że w drzwiach na pewno nie zauważyła żadnego zamka, a ona nigdy nie
spytała Aliji, czy może wyjść z sypialni. Często spędzała długie godziny na
tarasie, i jeśli można było w ogóle mówić o jakimkolwiek komforcie, właśnie tam
czuła się najlepiej. Od początku jej pobytu we Francji było ciepło i
słonecznie. Termometr wskazywał dwadzieścia stopni, a słońce przygrzewało
znacznie mocniej, niż w Warszawie o tej porze. Odnosiła wrażenie, że jest
środek maja, a nie początek kwietnia, wyjątkowo kapryśnego miesiąca w polskim
klimacie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Masz pełną swobodę w
poruszaniu się na terenie całej posesji – powtórzył Karim, rozbawiony jej miną.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Zbytek łaski –
fuknęła, poirytowana swoim gapiostwem. Już dawno mogła rozeznać się jak wygląda
CAŁE jej więzienie, a nie tkwić w sypialni niczym w izolatce. – Więc po co tu
jestem? Liczysz, że zapadnę na syndrom sztokholmski? – wycedziła. – Próżne
nadzieje. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– A co to takiego? –
Przekrzywił głowę. – Ten syndrom. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Serio?! Nie wiesz? –
Wywróciła oczami. – Poszukaj w google. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Jesteś bezczelna –
powiedział, wywołując u niej gęsią skórkę. – Nie lubię tego. Zwłaszcza u
kobiet. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Wypuść mnie, nie
będziesz musiał tego znosić – odparła, choć nieco mniej ironicznym tonem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Kiedyś odzyskasz
wolność, a na razie musisz przywyknąć do częściowo ograniczonej swobody. I
jeszcze jedno, gdy cię zapraszam na kolację czy śniadanie, masz się stawiać i
dotrzymywać mi towarzystwa – odpowiedział, siląc się na spokój. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Kup sobie psa do
towarzystwa – palnęła. Nie odpowiedział. Skrzywił się nieznacznie, a opuszki palców
jego dłoni przebiegły raz czy dwa po blacie stołu. – Co z moim telefonem? Po co
wzięliście tutaj mojego laptopa, skoro nie mogę połączyć się z netem? A gdzie
odpowiedź na wszystkie moje poprzednie pytania? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Kiedyś je poznasz.
Jesteś moją... – zatrzymał się na moment, szukając w myślach odpowiedniego
sformułowania – polisą ubezpieczeniową. Tak, to chyba najwłaściwsze określenie.
Bez obaw, włos ci tu z głowy nie spadnie, ale bezwzględnie oczekuję współpracy
i subordynacji. Nie próbuj uciekać, nie buntuj się i słuchaj poleceń, zarówno
moich jak i innych osób, które tu mieszkają i pracują. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Polisą? – powtórzyła
po nim, oburzona. – Jaką polisą?! Jestem człowiekiem! A co z Tymonem? On też
jest polisą? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Jeśli mowa o tym
młodzieńcu... – zaśmiał się cicho Karim. – To zwykły idiota, nie żadna polisa,
ale masz nieco racji. Jego zdrowie i życie zależy od twojego posłuszeństwa.
Będziesz grzeczna, twój przyjaciel nie ucierpi. Nie musisz się martwić o niego,
a przynajmniej nie powinnaś. To łotr i nieudacznik, i chociaż tego nie
rozumiem, szanuję twoje uczucia wobec niego. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Przetrzymujecie go
gdzieś – powiedziała, licząc że Karim to potwierdzi. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Mamy na niego oko –
odparł. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Muszę skorzystać z
telefonu: zadzwonić do mamy, na uczelnię, do mojego fotografa, do rodziców
dziewczynki, której udzielam korepetycji z angielskiego – zaczęła wymieniać,
ale Karim uciszył ją gestem dłoni. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Sprawdziłaś pocztę w
laptopie?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– To sprawdź, a skoro
chcesz mieć telefon, zgoda, zaraz po śniadaniu polecę Radikowi, żeby ci go
przyniósł. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Cudownie. Jesteś
bardzo wspaniałomyślny. Dobry pan, a mógł zabić... – prychnęła. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Słucham? – Przymrużył
powiekę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Mój telefon jest na
kartę, a tu raczej brakuje mi możliwości, żeby ją doładować. – Wydęła usta, bo
zgoda Karima była tak samo pozorna, jak jej wolność w tym miejscu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Dostaniesz inny
aparat, z którego będziesz mogła zadzwonić do matki. Czy to cię
satysfakcjonuje?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– A jeśli wszystko jej opowiem?
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Cóż za nagły przypływ
miłości? Nie rozmawiałaś z matką ponad rok, więc?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Jezu... – jęknęła
Fabiana. Przepełniała ją taka złość, że gdyby mogła, skoczyłaby do Karima i
wydrapała mu to jedno oko, którym ją świdrował. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Jesteś mądrą dziewczyną
– odpowiedział po chwili. – Ufam, że nie nadużyjesz mojej dobroci i szacunku, z
jakim cię tu traktujemy. Nigdy nie podniosłem ręki na kobietę i na dziecko i
nie chciałbym, żeby to się zmieniło. A teraz posłuchaj mnie i zjedz śniadanie –
polecił. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Jak dobrze
zrozumiałam, nie mogę zdradzić mamie miejsca mojego pobytu?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Dobrze zrozumiałaś.
Uwierz, to nie tylko kwestia bezpieczeństwa Tymona czy mojego, ale głównie twojego.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Coś mi groziło w
Polsce?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie coś, a ktoś. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Czy to ma związek z
wizytą tej kobiety? Dżamili? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– To nie powinno cię
interesować. Najważniejsze, że jesteś tu ze mną. Bezpieczna – podkreślił. – W
tym domu każdy gość może czuć się bezpieczny, nawet mój wróg. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Ostatnie pytanie, jak
długo tu będę? – Odważnie popatrzyła na Karima. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie wiem, miesiąc,
rok, a równie dobrze możesz zostać tu na zawsze – odpowiedział i znacząco
spojrzał na nią, a potem na jej pusty talerz. – Żeby przetrwać, trzeba jeść. A
może masz ochotę na coś, co my, Kazachowie, bardzo lubimy? Spróbuj <i>lawaszy</i>. – Wskazał brodą na placki,
przypominające nieco swoim kształtem naleśniki. – Albo <i>samsy</i>, też smaczne i bardzo pożywne. W środku jest mięso – uprzedził,
podnosząc półmisek z trójkątnymi ciastkami. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Poproszę – odparła
Fabiana. Było jej wszystko jedno, co zje. Robiła to wyłącznie z przymusu i
chęci jak najszybszego powrotu do pokoju. <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">„Nienawidzę cię –
pomyślała, zagryzając pierożek i patrząc na Karima. – Nienawidzę”.<o:p></o:p></span></div>
Beata Majewskahttp://www.blogger.com/profile/13578651403240463719noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4049069957447118422.post-50996987098642540342017-02-16T15:06:00.001-08:002017-02-16T15:06:17.365-08:00Kryształowe serca - rozdział 2<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjm4BbAyroo4IkkS0kVHFEyEvquctLDzMnRZ8fUZj9U2JttfZoevCAjpt3JGCX5StDeZ48Z1oVzjOx4ACrr1bknS9RCD0nrLs76P0F107BlHBwvPeA0KbstOcTfoKFprVoGm4gWB554w6A/s1600/bannerkrysztaloweserca.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="236" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjm4BbAyroo4IkkS0kVHFEyEvquctLDzMnRZ8fUZj9U2JttfZoevCAjpt3JGCX5StDeZ48Z1oVzjOx4ACrr1bknS9RCD0nrLs76P0F107BlHBwvPeA0KbstOcTfoKFprVoGm4gWB554w6A/s640/bannerkrysztaloweserca.jpg" width="640" /></a></div>
<br />
<br />
<h2>
<a href="https://www.blogger.com/null" name="_Toc469349233">Rozdział 2</a></h2>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Nie miała siły, żeby
wstać. Dziękowała Bogu, że jest czwartek, jedyny dzień w środku tygodnia, w
którym nie musi nigdzie wychodzić. W końcu powoli podniosła powieki. Zalała ją
fala ulgi, gdy zauważyła, że jest sama. Usiadła na łóżku i przez chwilę
nasłuchiwała, czy Tymon jest w domu. Cisza dzwoniła w uszach, ale prócz niej
Fabiana ciągle słyszała te okrutne słowa, które padły zaledwie kilka godzin
temu. Otarła łzę toczącą się po policzku. „Co mam teraz zrobić?” – zadała sobie
pytanie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Z trudem dowlokła się
do łazienki. Wszystko ją bolało. Wprawdzie Tymon uderzył ją tylko w twarz, ale
przecież broniła się przed gwałtem. Teraz jej mięśnie drżały, nie nawykłe do
takiego wysiłku, a całe ciało opanował ćmiący ból i słabość. Bała się zobaczyć
w lustrze jakich spustoszeń dokonała ciężka dłoń Tymona. Na szczęście nie było
tak tragicznie, jak się spodziewała. Opuchlizna powieki prawie całkiem
zniknęła, siniec mogła zamaskować podkładem, a na wargę przykleić mały
plasterek i wytłumaczyć, że to opryszczka. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Niestety na ziejącą z
oczu pustkę i wielką ranę w sercu nie wynaleziono żadnego opatrunku. Fabiana zdawała
sobie sprawę, że to już koniec. Kochała Tymka ponad wszystko, ale jak mogła
zapomnieć o tym, co zrobił? Siedząc w kuchni i patrząc tępo na kubek ze
stygnącą kawą, myślała że chyba pierwszy raz w życiu nie wie, co ma zrobić.
Nigdy nie czuła tak wszechogarniającej bezradności. I żalu do losu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Nagle ciszę poranka zakłócił
szczęk zamka do drzwi. Natychmiast ją zmroziło. Strach i co dziwne, wstyd, bo
to wyłącznie Tymon powinien był się wstydzić, opanowały całe jej jestestwo.
Strwożona popatrzyła w stronę korytarza. Chwile później w drzwiach kuchni
pojawił się sprawca jej cierpień. Gardło wypełniła gula, gdy rzuciła nań
wzrokiem; dłonie pokryły się mgiełką wilgoci, a wzdłuż kręgosłupa spłynęła
kropla zimnego potu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Fabi... – wystękał
Tymon. Podszedł do niej niepewnym krokiem i przyklęknął. – Nie mam nic na swoje
usprawiedliwienie – wyszeptał, patrząc z przerażeniem na bladą, lśniącą
wilgocią łez, twarz Fabiany. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie chcę, żebyś mnie
przepraszał. To już koniec, Tymek – wykrztusiła. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Zrobię wszystko, co
chcesz, tylko...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Wyprowadź się jeszcze
dzisiaj, zaraz – przerwała mu. Nie chciała na niego patrzeć, na tę znajomą,
kiedyś tak ukochaną twarz, na jego gęste, ciemnobrązowe włosy, które uwielbiała
przeczesywać palcami, na policzki pokryte dwudniowym zarostem, tyle razy
obcałowane przez nią, a teraz zapadnięte niczym powłoka balonu, z którego
powoli uchodzi powietrze. – Słyszałeś? Wyprowadź się stąd. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Wyrzucasz mnie? –
zapytał, nie mogąc uwierzyć, że nie da mu szansy, a przecież każdy na nią
zasługuje, zwłaszcza gdy zdarzyło mu się zrobić coś złego tylko jeden, jedyny
raz. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie wyrzucam. Sam
stąd odejdziesz – odpowiedziała, strącając z kolana jego dłoń, bo przed
momentem bezwiednie ją tam położył. Wstała, żeby wylać kawę do zlewu. Nie
musiała jej pić, jej serce i tak waliło jak oszalałe. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– W porządku – dobiegło
zza jej pleców. – To twoje mieszkanie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Miała odruchowo
zaprzeczyć, powiedzieć jak zawsze: „Moja umowa, lecz mieszkanie nasze wspólne”,
ale nie wydała z siebie żadnego dźwięku. Musiała przyznać, że nawet w tak
koszmarnej chwili była w stanie poczuć coś pozytywnego: ulgę i radość. Ucieszyła
się. Tak. Naprawdę się ucieszyła, że Tymon ustąpił, choć ciężko w takiej
sytuacji, w jakiej się znalazła, odczuwać jakąkolwiek radość. Odetchnęła, że
nie musi z nim walczyć, że przyjął do wiadomości jej wolę i co najważniejsze,
nie błagał o wybaczenie, nie tłumaczył się i nie obiecywał poprawy. Niemalże beznamiętnie
patrzyła jak pakuje dwie wielkie sportowe torby, a gdy skończył, przyniosła mu
te pięć stów, które dotychczas leżały na podłodze, tam gdzie wczoraj je rzucił.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Weź, to przecież
twoja kasa – uzasadniła, gdy nie chciał ich przyjąć. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie. Potraktuj to
jako częściowy zwrot tego, co wybrałem z naszego... z twojego konta – poprawił
się szybko. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Gdzie jedziesz? –
zapytała, stojąc przy drzwiach i patrząc, jak Tymon sznuruje buty. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie wiem – odparł, nie
podnosząc wzroku. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Zadzwonisz?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie wiem – powtórzył.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Przekręciła klucze w
obu zamkach i wróciła do łóżka. Najchętniej nie wyszłaby z niego przez
najbliższe sto lat, ale oprócz Tymona w jej życiu były przecież przyjaciółki.
Julita nie należała do grona osób, które łatwo odpuszczają i gdy Fabiana nie
odpowiadała na telefony i nie pojawiła się w piątek na zajęciach, po prostu do
niej przyjechała. Stała pół godziny i waliła uparcie w drzwi. Poskutkowała
dopiero głośno wykrzyczana groźba Julity, że zaraz dzwoni na policję i straż,
żeby wyważyli drzwi. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Już więcej nie chcę o
tym mówić – powiedziała Fabiana, po krótkiej, najbardziej lakonicznej jak się
dało, relacji o tym, co zdarzyło się w nocy ze środy na czwartek. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Boże, Fabunia... –
jęknęła Julita i znów mocno przytuliła przyjaciółkę. – Nie chcesz, nie mów. Ani
jednym słówkiem już do tego nie wrócimy – obiecała. – A może mam zostać z tobą
przez jakiś czas? – zaproponowała, myśląc, że takie wsparcie będzie dobre. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie. Dzięki, ale nie –
odparła Fabiana. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Okej, ale... Jutro
wybieramy się z Zuzką i Agnieszką do Multipubu, a ty idziesz z nami.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nigdzie nie idę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Daj spokój! Żyjesz
jak mniszka, tylko uczelnia i praca, praca i uczelnia. Tak nie można. –
Zerknęła na nią ze współczuciem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Kiedyś tak żyłam. Do
dzisiaj. Od teraz wszystko się zmieni – oświadczyła z mocą Fabiana. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Było jej wstyd, że tak
rzadko wychodziła gdzieś z przyjaciółkami. Powodem był Tymon i jego maniakalna
zazdrość. Pozwalał jej na pracę u Alka tylko dlatego, że przynosiła do domu
niezłą kasę. Mimo to bacznie sprawdzał jakie robili zdjęcia, a gdy trafiały się
takie w samej bieliźnie, kręcił nosem. Nie pomagały tłumaczenia, że te zdjęcia
to pewna forma sprzedaży marzeń, kupowanych później przez kobiety razem z tą
piękną bielizną. Tymon powtarzał, że byłoby najlepiej, gdyby Fabiana skupiła
się wyłącznie na udzielaniu korepetycji. Naturalnie dzieciom i to tym
najmłodszym. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Zobaczysz, wszystko
się zmieni – powtórzyła. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Oby tak było. To co,
idziemy do pubu? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Do pubu nie. Błagam,
nie mam siły na takie rozrywki – jęknęła Fabiana. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Wobec tego ja tu
zostaję – oznajmiła Julita tonem nie znoszącym sprzeciwu. – A teraz zrobię ci
coś na śniadanie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Fabiana znała doskonale
charakter, a raczej charakterek Julity, również dlatego, że obie miały trochę
podobnych cech, były uparte i silne. Nadszedł wieczór, a Julita w najlepsze
gospodarzyła w mieszkaniu przyjaciółki. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Zgoda. Niech ci
będzie – poddała się Fabiana. Wolała przemęczyć się kilka godzin w towarzystwie
koleżanek, niż mieć na karku Julitę. – Ale nie idę do żadnego Multipubu, bo naprawdę
nie mam nastroju do takich miejsc. Możemy pojechać do Janek, iść na jakiś film.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Może być. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– I nikomu ani słowa o
Tymku.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nikomu ani słowa –
obiecała Julita, dla powagi pokazując dwa złożone palce. – Jeszcze jedno,
uważam... – chciała powiedzieć, że Fabiana popełniła błąd, rezygnując ze
zgłoszenia gwałtu na policji, ale zmęczone spojrzenie bladozielonych oczu nie
pozwoliło jej skończyć. Nie znosiła Tymona, już dawno go uznała, całkiem
słusznie i obiektywnie, za „pieprzonego dyktatora”, który kontrolował Fabianę i
koncertowo nią manipulował. Szlag ją trafiał, gdy widziała przyjaciółkę, która
tańczyła jak on jej zagrał. „<i>No way,</i>
laska – myślała wtedy – nic z tego nie będzie. Wywal różowe okulary i przejrzyj
na oczy”. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Będę u ciebie o ósmej
– powiedziała Fabiana, modląc się w duchu o jak najszybsze zostanie samej.
Niemal wypchnęła Julitę za drzwi, o które oparła się ulgą, kiedy na schodach
ucichło stukanie wysokich szpilek. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Tymon nie dał znaku
życia przez całe dwa dni. Przypuszczała, że pojechał do Płocka, do rodziców, bo
gdzie mógł się udać? W Warszawie nie miał zbyt wielu kumpli, a Maciek, jedyny
jego dobry przyjaciel, pożyczył altówkę i już od miesiąca migał się z oddaniem,
więc uznała, że to ostatnia osoba, którą poprosiłby o pomoc. Fabiana odnalazła
rozładowany telefon, podłączyła go i niecierpliwie czekała, aż się uruchomi.
Nie dostała żadnej wiadomości, prób połączenia też nie było. Długo myślała, czy
lepiej zadzwonić, czy wysłać SMS-a, w końcu wybrała numer Tymona i przystawiła
aparat do ucha. Głośne bicie serca przeplatało się z sygnałem, by po chwili
zostać zagłuszone przez informację, że Tymon Kapela nie może teraz odebrać
telefonu. Wysłała mu SMS-a, najkrótszego, z prośbą o znak życia i że wszystko u
niego w porządku. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Nazajutrz rano
wspomnienia koszmarnej nocy zostały wyparte przerażającym lękiem, że stało się
coś złego. Fabiana miała zapisany numer do rodziców Tymona. Rozważała, czy tam
zadzwonić, bo gdzieś na poziomie intuicji czuła, że nie dotarł do rodzinnego
domu. Mimo to musiała sprawdzić swoje podejrzenia. Potrafiła być dobrą aktorką,
więc udała, że przez przypadek wybrała numer „przyszłej-niedoszłej” teściowej. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Musimy się spotkać –
zaświergotała pani Kapelowa. – Tak dawno cię nie widziałam. Mówiłam ostatnio
Tymusiowi, że powinien był cię zabrać ze sobą. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ta rozmowa dała jej
stuprocentową pewność, że coś musiało się stać. Coś bardzo złego. Aż ścisnęło
jej serce, gdy Kapelowa kazała natrzeć uszu jej synalkowi, bo miga się od
uczciwej pracy. Potaknęła, że tak zrobi, równocześnie myśląc gorączkowo, czy
powinna zdradzić prawdę tej przemiłej, kochającej kobiecie. „Zadzwonię do Maćka
i wtedy pomyślę, co dalej” – postanowiła. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Odczekała do popołudnia
i zadzwoniła. Ta druga rozmowa była jeszcze gorsza od pierwszej. Ugięły się pod
nią nogi, gdy usłyszała, że Maciek nie widział Tymona już od miesiąca i że
czeka na zwrot długu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Pożyczyłeś mu
pieniądze? – spytała, czując jak fala gorącej krwi przetacza się po jej
obolałym ciele. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Ta... – potwierdził Maciej. – Niedużo, dwie stówki,
ale jednak. Obiecał, że odda za tydzień, a tu minął luty, marzec się kończy a
kasy ani widu, ani słychu. Nie odbiera moich telefonów, a w domu nie chciałem
was nachodzić – wytłumaczył. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Może najpierw oddaj
mu instrument – wypaliła Fabiana, trochę urażona tonem głosu Maćka, gdy
wyartykułował niezbyt sympatycznie, że nie jest instytucją charytatywną. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– E... Instrument? –
zapytał Maciek. W jego głosie wyraźnie brzmiało zdziwienie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Pożyczył ci altówkę,
bo w twojej pękły dwie struny. Zapomniałeś?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Co ?! – wypalił
natychmiast. – A po cholerę mi jego instrument? Nie pożyczałem żadnej altówki
od Tymka! Przecież on ma zupełnie inną niż moja. Jego jest do muzyki barokowej!
Barokowej! – powtórzył dosadnie. – Moja ma zupełnie inne struny! Dziewczyno,
instrument to bardziej osobista rzecz niż nie przymierzając, własna kobieta! –
zażartował, rozbawiony bezpodstawnym oskarżeniem Fabiany. – Niezły kit ci
pocisnął. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Aha – bąknęła Fabi
przez skurczone gardło. – Przepraszam, może źle go zrozumiałam, a może pożyczył
komuś innemu – próbowała jakoś wybrnąć. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Ta... – ponownie zaśmiał
się Maciek. – Prędzej ciebie by komuś pożyczył. Taka altówka to jak średniej
klasy samochód. Powiedz mu, jak go zlokalizujesz, że ma oddać pieniądze –
przypomniał. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Zanim skończyli
rozmawiać, Fabiana obiecała, że w przyszłym tygodniu odda Maćkowi dług i
poprosiła go o namiary na kolegów, u których ewentualnie mógłby zatrzymać się
Tymon. I znów historia się powtórzyła. Tymon przepadł. Tym razem miała znacznie
mniej wątpliwości i bardzo szybko postanowiła zgłosić to na policję. Próbowała
zracjonalizować swoje lęki, tłumaczyła: „Skoro ma włączony telefon, raczej nic
mu się nie stało”, ale to nic nie dało. Jakoś zamaskowała pamiątki widoczne na
twarzy, wzięła dowód osobisty i wyszła z mieszkania, rozglądając się uważnie na
boki i bezsensownie łudząc, że Tymon stoi pod budynkiem i czeka na nią. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Wlekła się noga za
nogą, myśląc czy na pewno jej wizyta na policji ma sens. Przecież ewentualne
zaginięcie powinni zgłosić rodzice, ktoś z najbliższej rodziny, a nie była
dziewczyna. Bała się, że policjanci ją przegonią, a co najgorsze, natychmiast
skontaktują się z płocką policją i wszystko się wyda. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;"> Najbliższa komenda na Bemowie znajdowała się
na Raginisa. Dotarła w jej pobliże i przysiadła na moment na pokrytej brudem i
wilgocią ławce. Jeszcze raz spróbowała połączyć się z Tymonem. Odezwała się
automatyczna sekretarka. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Tymon, proszę,
oddzwoń – nagrała drżącym głosem. – Zadzwoń, napisz SMS-a, cokolwiek. Bardzo
się martwię. Czekam pięć minut, jeśli się nie odezwiesz, idę na policję zgłosić
twoje zaginięcie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">To samo wysłała mu w
wiadomości. Minął kwadrans, a telefon milczał. Otarła łzy zgrabiałą z zimna
dłonią i podniosła się z ławki. I wtedy usłyszała piknięcie. Ręce latały jak
oszalałe, gdy otwierała SMS-a od Tymka. „Żyję, nic mi nie dolega” – tak
brzmiała odpowiedź. Natychmiast wybrała jego numer, żeby mu powiedzieć, że jest
okrutny tak długo trzymając ją w niepewności, ale wtedy przyszedł jeszcze jeden
SMS. „Nie dzwoń do mnie, bo nie odbiorę”. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Co za gnojek... –
jęknęła, dociskając komórkę do serca. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Z jednej strony czuła ogromny
gniew i żal, bo napędził jej tyle strachu swoim milczeniem, a z drugiej
wszechogarniającą ulgę, że nic mu się nie stało. Gdyby go teraz dorwała w swoje
ręce, miałby się z pyszna. Schowała telefon do torebki i poczłapała w stronę
przystanku taksówek. Nie miała siły na powtórkę dwukilometrowego spaceru.
Pechowo, ani jedna taryfa nie czekała na klientów. Fabiana już zamierzała
zadzwonić do korporacji, gdy tuż przy chodniku zatrzymał się nieco
przyrdzewiały volkswagen combi. Od razu jej wcześniej rozluźnione nerwy i
mięśnie spięły się niczym struny. Na szczęście od strony pasażera siedziała
jakaś młoda kobieta, co od razu uspokoiło Fabianę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Przepraszam, jak stąd
dojechać na Bemowo? – krzyknęła przez okno, uprzednio opuściwszy szybę do
połowy. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– To jest Bemowo –
wyjaśniła Fabiana. – Jakaś konkretna ulica? – zapytała, podchodząc do
samochodu, który z bliska okazał się być jeszcze bardziej zaniedbany. Nad kołem
ział spory ubytek w karoserii, a biały lakier już dawno stracił połysk. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Chcemy dojechać na
Kryształową, mąż ma mapę – powiedziała do Fabiany. – Może nam pani pokaże jak
najszybciej tam dojechać? – Wysunęła częściowo sporą płachtę z planem Warszawy.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Fabiana nachyliła się,
żeby cokolwiek zobaczyć, bo nie dość, że mapa pamiętała czasy sprzed jej
narodzin, to jeszcze zaczął siąpić śnieg z deszczem, a marniutka lampka pod
sufitem starego passata niewiele pomagała. Już miała wskazać ulicę, którą pasażerowie
białego gruchota powinni dotrzeć szybko do Kryształowej, gdy tylne drzwi po
prawej stronie nagle się otworzyły, a z wnętrza samochodu wyskoczył krępy
mężczyzna. Nawet się nie zorientowała kiedy, a już siedziała razem z nim na
tylnej kanapie. Samochód, choć wyglądał, jakby miał się zaraz rozlecieć, ruszył
z piskiem opon. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Cicho... – warknął do
niej mężczyzna. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Niepotrzebnie. Zastygła
ze strachu. Miała wrażenie, że to jakiś sen. To nie działo się naprawdę.
Wytrzeszczone oczy wlepiła w tył głowy kobiety, która jeszcze przed momentem
pytała ją o drogę. Wyglądała przecież tak niepozornie, jak jedna z setek osób,
które przyjeżdżały do stolicy i nie potrafiły się tu odnaleźć, zwłaszcza gdy
ich samochody nie posiadały nawigacji, albo kierowcy odpowiednich umiejętności
poruszania się w gęstym tłoku warszawskich arterii. Gdyby Fabiana miała ją
wskazać na ulicy, nie potrafiłaby tego uczynić. Porywaczka nie wyróżniała się
niczym, ani urodą, ani szpetotą. Jej włosy, twarz, wszystko – zdawało się być
niewidzialne, przeciętne, mysie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ocknęła się z tego
swoistego stuporu kilka minut później. Osiłek trzymał ją za rękę i co kilka
sekund spoglądał to na nią, to w lewo, w boczne okno. W radiu grała zetka,
wycieraczki z głośnym skrzypieniem przesuwały się po szybie, a kierowca,
którego dosyć dobrze widziała po przekątnej, rozmawiał z pasażerką. Szybko
poznała jej imię: Anka, z kolei ta zwracała się do kierowcy per Lolek. Mówili
po polsku, głównie o pogodzie i o jakimś Krzyśku, który założył hodowlę
miniaturowych piesków. Lolek planował zakup takiego szczeniaka dla Mariolki,
kimkolwiek ona była. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Fabiana lubiła czytać
kryminały, filmy sensacyjne też były w jej guście, więc choć jej żołądek
ścisnął się w kulkę wielkości orzeszka, a dłoń, którą trzymał człowiek na razie
roboczo określony przez nią jako Grubas, opływała potem, starała się trzymać
fason. „Przede wszystkim zapamiętać jak najwięcej detali – pomyślała, z coraz
większym trudem panując nad sobą. – Nie histeryzować, żeby ich nie
rozwścieczyć, zapamiętać drogę...” <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Najważniejsze było
wykorzystać jakąś szansę ucieczki, dlatego dyskretnie rozglądała się wokół,
starając się nie kręcić głową, a raczej „strzelać oczami”. Próbowała odtworzyć z
pamięci, gdzie i kiedy pojawią się kolejne światła, ale samochód zmierzał na
obrzeża miasta i postojów na czerwonym było coraz mniej. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Proszę, jaka grzeczna
i spokojna. – Nagle Anka odwróciła się na fotelu i wystawiła głowę między
oparciami. – Nie zapytasz, gdzie jedziemy? – Kpiarski ton jej głosu uderzył w
Fabianę, niczym dłoń w policzek. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Na Kryształową? –
odpowiedziała i parsknęła zduszonym śmiechem, bo z jej planów bycia miłą wobec
porywaczy niewiele wyszło. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Lolek chyba też nie
mógł się opanować i z jego gardła wydobyło się chrząknięcie, jasno wskazujące,
że rozbawiła go impertynencja dziewczyny.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Daj jej spokój, Anka –
burknął Grubas i poprawił uścisk dłoni. – Patrz na drogę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Znów zapadło milczenie.
W końcu Fabiana nie wytrzymała. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Policja będzie mnie
szukać. Jutro miałam wyjść z przyjaciółkami do kina, będą do mnie dzwonić, a
gdy nie odbiorę, na pewno przyjdą zobaczyć co się stało. Wiem, że jesteście od
Dżamili, która parę dni temu była u mojego fotografa. Znajdą was – powiedziała
cicho. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– E tam... – padło z
ust Grubasa. – Znaleźliby, gdyby szukali. Może by znaleźli – dodał z przekąsem.
– Ale nie będą szukać, a ty będziesz grzeczna jak do tej pory. Lolek, zjedźże
na chwilę na pobocze – polecił. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Zatrzymali się na
jakimś parkingu. Fabiana rzadko bywała w tej dzielnicy Warszawy, ale trafnie
uznała, że to Raków. Dziwił ją własny spokój i opanowanie, jakby intuicyjnie
czuła, że wszelki opór czy próby ucieczki nie mają sensu. A może to stresy z
kilku ostatnich dni, najgorszych w jej życiu, odebrały jej siłę do walki? Na
rozmyślania o tym też nie miała już energii. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Zaraz pojedziemy na
Okęcie – powiedział Grubas, patrząc jej prosto w oczy. – Polecisz z Anką do
Nicei, będziesz jej słuchać i robić to, co ci każe. A teraz zadzwonisz do którejś
z tych przyjaciółek i powiesz, że wyjeżdżasz na kilka dni. Wymyśl coś. I
żadnych numerów. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Żadnych numerów –
powtórzyła jak automat. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Żadnych – powiedziała
Anka, która znów odwrócona przodem do nich, przysłuchiwała się tej krótkiej
wymianie zdań. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Pokaż jej telefon –
polecił Grubas. Chwilę później Fabiana trzymała w ręce aparat Tymona. Poznała
go od razu, bo sama go kupiła, razem ze skórzanym etui, ozdobionym monogramem
„T.K.” – Otwórz wiadomości i skrzynkę nadawczą. Już kapujesz, dlaczego będziesz
miła i posłuszna? – zapytał. – I żadnych głupich pytań. W swoim czasie
wszystkiego się dowiesz. Dotarło? <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Tak – odparła. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Zabrał jej aparat. I
tak nie mogłaby z niego skorzystać, bo obraz rozpłynął się w łzach. Nie miała
śmiałości spytać, gdzie jest Tymon i co z nim zrobili. Żałowała, że była na
tyle naiwna i głupia, że nie poszła na policję. Przecież ktokolwiek mógł wysłać
te SMS-y. Teraz już wiedziała, że to najgorszy błąd w jej życiu. Jedyne, czego
nie potrafiła zrozumieć, to powodów porwania jej i Tymona. „Czy chodzi o
pieniądze? Tymek zadarł z jakąś mafią?” <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Jak się uspokoisz,
zadzwonisz do koleżanek – powiedział Grubas, zaraz po tym jak ruszyli. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Dobrze. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Nie pamiętała zbyt wiele
z następnych godzin. Musiały poczekać na lot do Nicei, miały więc trochę czasu.
Była jak zombie, szła gdzie jej kazano, mówiła co jej polecono, piła herbatę,
którą jej kupiono. Nawet informacja, że spędzi we Francji nieco więcej czasu
niż tydzień, nie wzbudziła w niej żadnych emocji. W kawiarni Fabiana wysłała
SMS-a do Julity z informacją, że wylatuje do Mediolanu, bo złapała tam niezłe
zlecenie. Chwilę później Julita oddzwoniła. Rozmawiały krótko. Kłamstwa,
którymi nakarmiła najbliższą przyjaciółkę kosztowały Fabianę sporo cierpień.
Zaraz potem Anka odebrała jej aparat i stwierdziła, że należy się jej pochwała
za opanowanie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Tylko tak dalej, a
nie spotkają cię żadne przykrości – obiecała i krzepiąco pogłaskała jej zimną
dłoń. – Twojego damskiego boksera też, choć akurat jemu by się przydały. Nieźle
cię urządził. – Spojrzała fachowym wzrokiem na twarz podopiecznej. Cały makijaż
spłynął wraz ze łzami, obnażając smutną prawdę.<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie zrobicie mu nic
złego? – spytała Fabiana matowym głosem. – Proszę, nie róbcie mu krzywdy. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie bój się. Swoją
drogą, gdyby on martwił się o ciebie chociaż w połowie, jak ty o niego... –
Pokręciła głową Anka. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Pożegnały się w Nicei.
Anka klepnęła ją w ramię i rzuciła: „Jesteś w dobrych rękach”. Miała na myśli
kolejnego osiłka, niskiego, z dosyć ciemną karnacją, czarną jak smoła szczeciną
i imieniem, lub ksywką Radik. Zauważyła, że jest zwalisty niczym słup
ogłoszeniowy, bez żadnych wcięć i zwężeń, po prostu człowiek kloc. Nie mówił po
polsku, ale podobnie jak Fabiana, doskonale władał francuskim i trochę gorzej
angielskim. Ostatecznie stanęło na tym pierwszym. Wziął walizkę, którą wręczyła
mu Anka i udali się do samochodu. I to było ostatnie wspomnienie z tej koszmarnej
nocy...<o:p></o:p></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<br /></div>
Beata Majewskahttp://www.blogger.com/profile/13578651403240463719noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4049069957447118422.post-46110697021605121582017-02-13T23:46:00.002-08:002017-02-13T23:46:23.104-08:00Kryształowe serca - rozdział 1<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHXtNP2b1CgOacQBZ0bc5yzeMV8ne7XcE7yl3mu96kRK233GhL9SNZ3ahgojo2K5jU818_TRl1smM8BppaDU-5E9kZN5FA_XKO_WXzf97ZsDzqcCXh9imzCgqLVD1EMUfgWwEaCOBv0jY/s1600/kryszta%25C5%2582owe+serca.png" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="400" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHXtNP2b1CgOacQBZ0bc5yzeMV8ne7XcE7yl3mu96kRK233GhL9SNZ3ahgojo2K5jU818_TRl1smM8BppaDU-5E9kZN5FA_XKO_WXzf97ZsDzqcCXh9imzCgqLVD1EMUfgWwEaCOBv0jY/s400/kryszta%25C5%2582owe+serca.png" width="260" /></a></div>
<br />
<h2 style="text-align: center;">
<a href="https://www.blogger.com/null" name="_Toc469349231">Od dzisiaj, w każdy wtorek i piątek, spodziewajcie się jednego rozdziału mojej nowej powieści "Kryształowe serca". </a></h2>
<h2 style="text-align: center;">
<a href="https://www.blogger.com/null" name="_Toc469349231">Miłej lektury :) </a></h2>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<h2>
<a href="https://www.blogger.com/null" name="_Toc469349231"><br /></a></h2>
<h2>
<a href="https://www.blogger.com/null" name="_Toc469349231">Prolog</a></h2>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Słyszała wszystko.
Każde słowo. Jakby to ona je wypowiadała. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Dźwięki wpadały,
odskakiwały od metalowych ścianek bagażnika i dudniły w jej głowie. Do końca
łudziła się, że ktoś ich uratuje. Że ktoś uratuje Karima. Gdy padł strzał,
poczuła jak pęka jej serce, a czas na chwilę staje w miejscu. Zaskowyczała
cicho z żalu i mocniej ścisnęła mały śrubokręt, który odnalazła w jakiejś
szczelinie, jeszcze w czasie jazdy tutaj. Tylko to jej zostało – nędzna
namiastka broni. „Zabiję go” – postanowiła, choć nie miała pojęcia, jak to
zrobi. Poprawiła chustkę, żeby mocniej przylegała do głowy i wsunęła pod nią
śrubokręt. Wbił się w wysokiego koka. Drżące opuszki palców przebiegły po
krawędzi czarnego jedwabiu. Musiała sprawdzić, czy nic nie wystaje. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Była gotowa. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<br /></div>
<h2>
<a href="https://www.blogger.com/null" name="_Toc469349232">Rozdział 1</a></h2>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Fabi! Mamy klienta!
Duża rzecz! – W głosie Alka wybrzmiewała euforia. – Nie spieprz tego! A w
ogóle, gdzie ty do cholery jesteś?! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Na uczelni –
wyjaśniła ze stoickim spokojem Fabiana. – Właśnie wyrwałeś mnie z wykładu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Przyjeżdżaj natychmiast!
– ryknął do słuchawki. – Masz pół godziny. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Aha. To raczej nic z
tego. – Dziewczyna zerknęła na naścienny zegar, wiszący w holu uniwersytetu.
Pomyślała, że zanim dotrze do domu, żeby wziąć prysznic, umyć włosy, założyć
elegancką bieliznę i chociaż prowizorycznie umalować, te nędzne dwa kwadranse
już miną. – Alek, daj spokój. Nie pierwszy klient, nie ostatni. – Ziewnęła, bo
spała zaledwie cztery godziny, kując na kolejny egzamin DELF. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Mam na imię Aleksander,
nie Alek. I mamy umowę – przypomniał niezbyt miłym tonem. – Łap taksówkę i
widzę cię tu najpóźniej o dziesiątej. Masz dwadzieścia minut – rzucił i
rozłączył się. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Dupek – westchnęła
Fabiana. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Z wyrachowaniem
zwracała się do niego posługując się znienawidzonym zdrobnieniem „Alek”. Jej
też wydawało się beznadziejne, jakieś takie dupkowate i delikatnie mówiąc,
niezbyt męskie. Zresztą Alek nie był ani męski, ani damski. Ni pies, ni wydra.
Nie miał partnerki, przyjaciela też nie, nie licząc starego jamnika Lucyfera,
który z reguły przesypiał całe dnie w wiklinowym koszu ustawionym na kuchennym
zapleczu pracowni. Aleksander Osiejka snobował na artystę i hipstera. Nosił
szale kominy i cienkie płaszcze za kolano, a w lewym uchu miał kolczyk, na
szczęście nie tunel. Tego Fabiana na pewno by nie zniosła, strasznie obrzydzały
ją takie upiększenia. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Wysłała SMS–a Julicie,
że musi zerwać się z zajęć i szybko wybiegła z budynku. Z ulicy Chodakowskiej,
gdzie mieściła się SWPS na Białostocką, na Szmulowiźnie, nie jechało się długo.
Uczelnię Fabiany i apartament Alka dzieliła niewielka odległość, ale
wystarczająca żeby zdążyć w taksówce nieco się ogarnąć. Fabiana wyjęła szczotkę
i nerwowymi ruchami przeczesała włosy. Jak na złość, puszyły się i
elektryzowały, bo już tydzień temu skończyła się jej odżywka do kręconych
włosów, a „pożyczony” od Tymka uniwersalny szampon typu dwa w jednym, okazał
się być do wszystkiego i do niczego zarazem. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Ech... – jęknęła do
siebie, gdy rudoblond włosy uparcie oblepiały jej bladą twarz. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Szybko potarła
policzki, żeby nadać im nieco zdrowszy wygląd i kilka razy zagryzła wargi. Nie
chciała zaprezentować się jak marzanna czy inna topielica, jak często określał
ją Tymon. Zwłaszcza ostatnio pozwalał sobie na coraz śmielsze i chamskie uwagi.
<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Raniły ją te słowa, a
przecież tak się starała. Już od ponad dwóch miesięcy, niemalże trzech, żyli z
jej pieniędzy, bo Tymek stracił pracę zaraz po Nowym Roku. Pracował w firmie
myjącej okna i elewacje. Przecież to lubił: wspinać się i łazić po górach.
Wydał krocie, a raczej jego starzy, na specjalistyczny sprzęt dla jedynaka, na
te wszystkie uprzęże, odpowiednie buty i akcesoria. Niestety Tymon lęku
wysokości nie miał, za to ten przed ciężką harówą – owszem. Szukał nowej pracy,
ale kiepsko mu szło. Fabiana nie potrafiła tego pojąć. „Mieszkamy w Warszawie!
W mieście, w którym najłatwiej znaleźć pracę! – żaliła się przyjaciółkom. – A
on mówi, że nie ma dla niego pracy! Może grać chałtury, w pubach ciągle są
ogłoszenia, że potrzebują muzyków, ale przecież Tymuś nie zniży się do poziomu
grania do kotleta – sarkała. – Ukończył te swoje uczelnie, brał nauki u
mistrzów, ma ambicje i dla niego taka praca to prostytucja”. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Nie poruszała tego tematu
zbyt często, bo Tymon natychmiast się obrażał. Pozostawało jej skarżyć się
Julicie albo Zuzce. I utrzymywać faceta, z którym kiedyś wiązała tyle
nadziei. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Jesteśmy – oznajmił
taksówkarz. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Fabiana wysupłała
ostatnią pięćdziesiątkę z portfela, znów się skrzywiła, myśląc, że wczoraj
wybrała dwie stówy, a zostało jej tylko dwadzieścia złotych. „Może Alek da mi
jakąś zaliczkę?” – spekulowała, wysiadając z samochodu. Poprawiła poły
cienkiego kożuszka i pospiesznym krokiem skierowała się w stronę wejścia do
odnowionej niedawno kamienicy. Już prawie weszła do środka, gdy kątem oka
zauważyła stojącą nieopodal, czarną limuzynę. Nie była w stanie dostrzec
kierowcy, zaledwie cień sylwetki słabo przenikał przez zaciemnioną szybę. „To
pewnie ten klient!” – zaśmiała się w duchu, choć akurat mogła mieć rację.
Większość jej klientów była dobrze sytuowana, ale z reguły nie widziała ich na
oczy. Takie sprawy jak wynajęcie fotomodelki, załatwiały za nich inne osoby. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Jeszcze raz ukradkiem
zerknęła na wypasioną furę i weszła do kamienicy. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Jest nasz gwiazda! –
powitał ją z emfazą Alek. Nachylił się i syknął do ucha, że wygląda jak postrach
i że zaraz go szlag trafi, po czym szybko przyjął na twarz wyraz nieskrywanego
entuzjazmu. – Cudownie, że już jesteś! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Wprowadził ją do
głównego pomieszczenia niczym żywą lalkę i dla dodania efektu okręcił dwa razy,
żeby zaprezentować kupcowi „towar”. Klientem Alka i Fabiany okazała się być
niska, przysadzista kobieta, na oko czterdziestoletnia, w doskonałych ciuchach
i z równie „doskonałym” ciemnym wąsikiem, który dodawał jej wizerunkowi
dzikiego wyrazu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Fabiana Czekaj, moja
muza i modelka – przedstawił ją kobiecie, która natychmiast się uśmiechnęła,
obnażając przy okazji pokaźny garnitur złotych zębów. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Dżamila Tujakbaj –
powiedziała i wyciągnęła prawą dłoń, od razu skwapliwie uściśniętą przez nieco zaskoczoną
Fabianę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Pani Dżamaja...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Dżamila – poprawiła
Alka klientka. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Pani Dżamila
chciałaby cię zobaczyć w bieliźnie – przeszedł od razu do rzeczy fotograf. – I
bez obuwia. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Rozumiem. Proszę dać
mi pięć minut – odpowiedziała Fabiana. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Wyszła do sąsiadującego
z salonem pomieszczenia, szybko zdjęła ciuchy i z ulgą skonstatowała, że Alek
przygotował dla niej komplet klasycznej, bezszwowej i cielistej bielizny, która
idealnie nadawała się do prezentacji. Poprawiła włosy, znów potarła policzki,
choć to było niepotrzebne. Pod koniec marca wrócił lekki mróz i on znacznie
lepiej okrasił jej twarz naturalnymi rumieńcami. Podkreślały zieleń jej oczu i
te kilka dziewczęcych piegów zdobiących wąski, zgrabny, choć odrobinę zadarty
nosek. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Wyszła cicho z
przebieralni i stanęła na środku salonu, żeby tajemnicza Dżamila mogła
pooglądać „towar” bez przeszkód. Kusiło ją spytać, o jaką stawkę toczy się gra
i co ma prezentować, ale czuła, że kontrakt będzie atrakcyjny. Wystarczyło
popatrzeć na Alka. Gdyby mógł, padłby klientce do stóp, żeby je też ozłocić,
jak zęby. Trajkotał jak oszalały, co chwilę niczym lew, odrzucał długą złocistą
grzywę, pstrykał palcami i wtrącał do słowotoku włoskie słówka. „Palant” –
pomyślała Fabiana, słysząc kolejną „bella ragazzę”<a href="file:///C:/Users/Beata/Jednooki.docx#_ftn1" name="_ftnref1" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-size: 12pt; line-height: 115%;">[1]</span></span><!--[endif]--></span></a>. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Jestem bardzo
zadowolona – powiedziała Dżamila. – Dziewczyna jest taka, jak na zdjęciach.
Ładna i niezbyt wysoka. – Podeszła do Fabiany i przez chwilę oceniała ją
wzrokiem. – Kiedy mogłabyś jechać?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Jechać? – Fabiana
popatrzyła na Alka i z powrotem skupiła wzrok na klientce. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– No tak, jechać. Na
Ukrainę. Kontrakt jest na zdjęcia w Odessie. Trzy tygodnie, może miesiąc. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– W Odessie? – Jasne,
niemalże niewidoczne brwi Fabiany uniosły się nieznacznie. – Nie miałam nigdy
zdjęć na Ukrainie. W ogóle nie jeżdżę za granicę. Zdjęcia robimy tutaj. –
Rozejrzała się wokół. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Ale jakie to ma
znaczenie?! – żachnął się Alek. – Fabi, nie rób cyrku. To doskonały kontrakt.
Zero golizny, najwyżej topless, ale z zasłoniętymi piersiami. Hotel, dojazd,
wyżywienie, wszystko sponsorowane. Do tego wolny czas, możesz zwiedzić Odessę.
Full wypas. A jaka stawka?! – przeciągnął głos. – Wiesz, jaka stawka?!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Wytrzeszczał oczy,
jakby chciał przekazać swojej modelce, że musi się zgodzić. Fabiana znów
pożałowała ich bezterminowej umowy sprzed dwóch lat. Nie miała wtedy grosza
przy duszy, matka odmówiła pomocy i Alek ze swoją ofertą pojawił się niczym
gwiazdka z nieba. „Odkrył” ją w jednej z warszawskich dyskotek, wsparł
minimalną krajową zadatku, zrobił zdjęcia, przygotował portfolio i załatwiał
klientów. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">I pobierał swoją dolę.
Niestety. Umowa była prosta: gdy Fabiana załatwiła zlecenie na swoje usługi fotomodelki,
wtedy Alek otrzymywał dwadzieścia pięć procent jej wynagrodzenia, a gdy on był
naganiaczem, zabierał połowę. Właśnie dlatego tak mu zależało. Dla niego taki
kontrakt, to czysty pieniądz za „nicnierobienie”. Oprócz Fabiany usidlił
podobnie jeszcze trzy dziewczyny, ale to ona przynosiła mu najwięcej zysków. Ze
swoją oryginalną urodą nie narzekała na brak zleceń. Jej jasna cera był
promienna i przejrzysta, spod mlecznej skóry prześwitywały naczynia krwionośne,
na dnie bladozielonych, wodnistych oczu skrywała się tajemnica i melancholia, a
włosy? Długie, bujne i falujące, otaczały delikatną twarz złocistorudą chmurą,
sprawiając, że każdy kto mijał Fabianę na ulicy, jeszcze długo nie mógł wymazać
z pamięci jej obrazu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie wiem jaka stawka
i nie interesuje mnie to – oznajmiła stanowczo Fabiana. – Nie pojadę na
Ukrainę. Przepraszam, że Alek pochopnie to pani obiecał. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Fabi! – wrzasnął
cienkim falsecikiem, niczym chłopak przechodzący mutację. – Przepraszam na
moment! – zwrócił się do klientki, uprzednio chwyciwszy swoją niesubordynowaną
podopieczną za ramię. Zawlókł ją prędko na zaplecze i wysyczał: – Tysiąc
zielonych za każdy dzień zdjęciowy, co najwyżej trzy godziny dziennie. Minimum
dwadzieścia takich dni. Jeszcze nie kapujesz o co toczy się gra? Dwadzieścia
patyków. Dziesięć dla mnie, ale dziesięć dla ciebie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Boli... – jęknęła
Fabiana, bo kościste palce Alka prawie przebiły jej delikatną skórę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Sorki – burknął, luzując
natychmiast uchwyt. – Musisz się zgodzić. Rozumiesz? Ta baba płaci żywą
gotówką. Zaliczka pięć tysięcy zielonych. Zrobi przelew i jeszcze dzisiaj
będziemy mieć kasę na kontach. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie. Nie pojadę na
Ukrainę. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Pamiętasz, co jest w
umowie? – spytał, nawet nie dbając, żeby jego głos brzmiał koncyliacyjnie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Alek, to mi śmierdzi,
jarzysz? Cała ta sprawa mi śmierdzi. – Nachyliła się, żeby nikt poza nimi nie
słyszał jej słów. – To jest zbyt piękne. Targowała się zanim przyjechałam?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Ona? Nie. Za to ja
się targowałem. Chciała dać połowę tej kwoty – oświadczył i wydął usta niczym
pięciolatka. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nieważne. Nigdzie nie
jadę. Zapomnij. – Fabiana wyszarpnęła rękę i wyszła z garderoby. Dogonił ją
cichy syk Alka: „Jeśli odmówisz, pozwę cię o połowę mojego honorarium”, ale
zignorowała to. Wiedziała, że to ona przysparza mu najwięcej kasy i na pewno
nie będzie na tyle śmiały, żeby zarżnąć kurę znoszącą złote jajka. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Co było ciut
zaskakujące, tajemnicza Dżamila, o nazwisku, które fotograf i modelka już dawno
zapomnieli, bez większych problemów przyjęła odmowę. Pożegnała się i wyszła,
zostawiając swoją wizytówkę, gdyby jednak panna „Fabianna” się rozmyśliła. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Doskonale mówi po
polsku jak na Ukrainkę – stwierdziła Fabi, gdy zamknęły się za nią drzwi. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Boże! Czy to ważne?! –
jęknął Alek. Już mu przeszła złość, chociaż ciągle nie mógł pogodzić się z
rozczarowaniem. Nie, żeby pilnie potrzebował pieniędzy, ale kasa zawsze się
przydaje, zwłaszcza zarobiona bez najmniejszego wysiłku. – Idź sobie. Nie mogę
na ciebie patrzeć – fuknął, przeczesując bezwiednie włosy. – Do maja nic ci nie
załatwię, zobaczysz jak to jest być bez pieniędzy. Może ci przejdą te
wielkopańskie maniery. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Może przejdą. – Fabiana
wzruszyła ramionami. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Wróciła do garderoby,
założyła własne ciuchy i przysiadła na brzegu starego fotela, który wstawił tam
kiedyś Alek. Przez chwilę rozważała, czy podjęła dobrą decyzję. Kusił ją szybki
i łatwy zarobek, ale nie była na tyle głupia i naiwna, żeby nie wiedzieć, jak
czasami kończą się wyjazdy do krajów, w których cywilizacja i poziom
bezpieczeństwa istotnie różnią się od polskich. A gdyby trafiła do jakiejś
agencji towarzyskiej? Albo ktoś zmusiłby ją do pornografii? Co wtedy? Pokręciła
głową, myśląc że ten wyjazd był zbyt ryzykowny. „Dobrze zrobiłam” – uznała w
duchu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie dąsaj się –
powiedziała Alkowi, gdy wyszła z przebieralni. Cmoknęła go w policzek i
zmierzwiła jego już i tak rozczochrane włosy. – Po prostu się boję. Tam jest
wojna – dodała z przekąsem. – Chcesz mnie narazić na niebezpieczeństwo?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<br /></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">O to samo spytała wieczorem
Tymona. Ku jej zdumieniu, gdy opowiedziała chłopakowi całą sytuację, zareagował
zupełnie inaczej, niż przewidziała. Był wyraźnie rozczarowany. Wkurzyła się. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Zależy ci tylko na
mojej kasie?! – zapytała, a gdy podkreślił, że „na naszej kasie”, bo przecież
mieli wspólne konto, aż nią zatrzęsło. Oderwała się od kuchennego blatu, na
którym szykowała właśnie sałatkę z brokułów i spojrzała na Tymka. Jej oczy
ciskały gromy. – Czy ty się słyszysz? Alek chciał mnie wysłać na Ukrainę! Jego
jeszcze jakoś rozumiem, bo jestem dla niego tylko źródłem pieniędzy, ale ty?! <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Uspokój się –
stwierdził Tymon. W jego głosie zadźwięczały protekcjonalne nuty. – To nie
Pakistan czy Syria. Mogłaś powiedzieć, że pojedziesz z kimś, na przykład ze mną
– zasugerował. – Zwiedzilibyśmy Odessę. Mają tam przepiękną filharmonię,
budynek to prawdziwa perełka architektury, wzorowana na weneckim Pałacu Dożów. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Aha – westchnęła Fabi
i wywróciła oczami. Irytował ją spokój Tymona, ale jeszcze bardziej
zdenerwowała się na siebie. Nie pomyślała o takim rozwiązaniu, a przecież mogła
chociaż spróbować spytać tę złotozębną Dżamilę, czy może jechać z kimś. –
Zostawiła wizytówkę. Może zadzwonię i zapytam, czy mogę cię zabrać. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Zadzwoń. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Fabiana szybko
załatwiła numer od Alka, który aż się zapalił do tego pomysłu. Promyk nadziei
zgasł niestety szybciej niż przewidzieli. Dżamila nie odbierała telefonu, a gdy
Fabiana wysłała jej wiadomość, w której przedstawiła swoją propozycję wyjazdu w
towarzystwie chłopaka, odpisała po godzinie, że niestety ale oferta jest
nieaktualna. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Jestem głupia... –
jęknęła Fabiana, tuląc się do Tymka. Przed chwilą skończyli się kochać. Leżała
z przyklejonym do jego torsu policzkiem i słuchała coraz spokojniej bijącego
serca. – Straciłam taką okazję. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Jeszcze będziesz
miała nie takie fajne okazje – odparł, głaszcząc ją po wilgotnych z potu
włosach. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Nie był do końca
szczery. Z trudem opanował gniew, gdy usłyszał co zrobiła. Sprzedał sprzęt
wspinaczkowy i pamiątkowe szachy z kości nosorożca, które ofiarował mu dziadek
na osiemnastkę, oszczędności też już nie miał, a stary wykręcał się od
wypłacenia kolejnej zapomogi, tłumacząc, że taki dorosły chłop jak Tymek,
powinien sam się utrzymać. „Opłacaliśmy twoje studia, kursy, całą naukę,
wyjazdy, mieszkanie, instrumenty... – wymieniał. – Najwyższy czas wziąć życie w
swoje ręce. Masz dwadzieścia siedem lat. Nawet na kodeks rodzinny i opiekuńczy
już się nie łapiesz!” <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ale nie to było
najgorsze. Choć próbował nie myśleć o zobowiązaniach, pewni ludzie nie
pozwalali mu o nich zapomnieć. Codziennie dostawał SMS–a z aktualną wartością
długu, który zaciągnął jeszcze w ubiegłym roku. Odsetki już dawno przekroczyły
kwotę pożyczonego kapitału. Znów podjechał do Ursynowa i w lombardzie zostawił
altówkę, ostatnią cenną rzecz, którą posiadał, ale to wystarczyło na spłatę
zaledwie jednej trzeciej długu. Fabiana ciągle dopytywała, kiedy odzyska od
kolegi altówkę, a on nie miał odwagi, żeby wyznać prawdę. Coraz cichszy głos
sumienia mówił, że jest nie fair wobec Fabiany, a Tymon robił wszystko, żeby
całkiem go zagłuszyć. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<br /></div>
<div align="center" class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: center; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">***<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Fabiana już od kilku
miesięcy czuła się przemęczona. Za dużo wzięła sobie na głowę, i nie chodziło
tylko o naukę języków, studia, korepetycje których udzielała i co jakiś czas
pojawiające się zlecenia od Alka lub od zaprzyjaźnionego tłumacza przysięgłego.
Najgorsza była świadomość, że w jej związku źle się dzieje. Wiedziała, że Tymek
lubi czasami rozpuścić trochę kasy na automatach, czy postawić coś w zakładach
sportowych, ale ostatnie odkrycie zupełnie ją zdruzgotało. Dwa dni po nieudanej
wizycie u Alka postanowiła, że przejdzie się po mieście i poszuka jakiejś pracy
dla Tymona, który tym czasem wybrał się do rodziców z nadzieją, że wysępi od
nich jakieś wsparcie. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Znalazła kilka ofert,
odpisała numery telefonów, a w ostatniej knajpie ogarnęła ją taka senność, że
musiała zamówić kawę. Poprosiła również o szarlotkę na ciepło i lody. Od rana
nic nie jadła, więc to nie dziwne, że słaniała się na nogach. Chciała zapłacić
kartą i...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Bardzo mi przykro,
ale nie ma środków – oznajmiła młodziutka kelnerka. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Słucham? To
niemożliwe – stwierdziła Fabiana. Jeszcze raz przyłożyła kartę i spojrzała z
trwogą na twarz dziewczyny, którą na szczęście trochę kojarzyła, bo nie
pierwszy raz była w tej kawiarni. – Przepraszam, widocznie jeszcze nie doszła
wypłata – wytłumaczyła. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Przetrzepała całą
torebkę i udało jej się uzbierać konieczną sumę, ale na napiwek już nie
starczyło. Czuła jak fala wstydu krasi jej policzki i czoło, aż do nasady
włosów. Płonęła nie tylko z zażenowania, ale i gniewu. Żeby nie dość było tych
emocji, gdy dotarła pieszo pod dom, zadzwonił telefon. Wyjęła go z torebki i
spojrzała na numer. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Dżamila... –
wyszeptała do siebie. Instynktownie rozejrzała się wokół. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Tak, nie było
wątpliwości. Znów zauważyła ten samochód... To była ta sama limuzyna, która
stała wtedy pod kamienicą Alka. Fabiana zawsze miała doskonałą pamięć do liczb
i numer rejestracyjny się zgadzał. Aż nią zatrzęsło ze strachu, a wzdłuż
kręgosłupa przebiegł dreszcz. Zbliżała się ósma wieczór, już dawno zapadł zmierzch,
a ulice pokryte błotem pośniegowym nie odbijały nawet dziesięciu procent
światła z ulicznych latarni. I jak na nieszczęście, poza nią na ulicy nie było
żywego ducha. Zamierzała... Nie miała pojęcia, co zamierzała, bo drzwi limuzyny
nagle się otwarły i ze środka wysiadła Dżamila. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Dobry wieczór –
przywitała się, poprawiając wielką futrzaną czapę, która zsunęła się na czoło.
Zęby błysnęły upiornym metalicznym blaskiem. – Panna Fabianna?<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Dobry wieczór –
wykrztusiła z trudem. Mimo tego uśmiechu nie czuła się zbyt pewnie. Podeszła do
samochodu na nogach jak z waty. – Skąd ma pani mój adres? – zapytała, ukradkiem
zerkając w stronę bocznej szyby, za którą wyraźnie odcinał się jakiś jasny
kształt. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Pan Aleksander mi
dał. Widzę, że panią zdenerwowałam – powiedziała ze swoim wschodnim zaśpiewem. –
Pani wybaczy. Ja chciałam tylko powiedzieć, że gdyby panna się zdecydowała na
wyjazd do Odessy, podwoję stawkę, ale samej jechać, bez narzeczonego. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie pojadę sama. –
Fabiana odruchowo przycisnęła do piersi torebkę, jakby ta mała rzecz była jej
tarczą przed przenikliwym spojrzeniem Dżamili. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Tak sądziłam. To ja
już pojadę. Niepotrzebnie tu przyjechałam. – Machnęła ręką. Coś wyleciało z jej
dłoni, jakiś biały, niewielki przedmiot. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Kilkanaście sekund
później Fabiana została sama, stojąc i dygocząc z wrażenia i strachu.
Potrząsnęła głową, bo nagle zdało się jej, że to były jakieś halucynacje.
Spuściła wzrok na chodnik. Podniosła kulkę z papieru, rozwinęła ją drżącymi
palcami. Poza jej adresem skreślonym charakterystycznym pismem Alka nie
zauważyła niczego. Zmięła papier i rzuciła z powrotem na ziemię. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Nigdy nie zamykała się
w mieszkaniu pod nieobecność Tymona, ale tym razem przekręciła oba klucze w
zamkach górnym i dolnym. Założyła łańcuch i dlatego Tymek nie mógł wejść do
mieszkania. Obudził ją o trzeciej w nocy, wykończony podróżą i zły, że nic nie
ugrał poza marnymi pięcioma stówkami, które z łaską pożyczył mu ojciec.
Podkreślił wyraźnie, że to pożyczka, nie darowizna i ojciec oczekuje zwrotu do
końca czerwca. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Znów ją okłamał,
wręczając pięć wymiętych banknotów. Ojciec dał mu tysiąc, ale połowę sumy Tymon
przegrał na automatach. Zajęło mu to niecałą godzinę po wyjściu z dworca.
Dziękował Bogu, że postawił połowę. Można powiedzieć, że czuł dumę, bo przecież
mógł przegrać wszystko. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Po co mi to dajesz? –
Fabiana przysiadła na brzeżku kanapy i popatrzyła na pieniądze. W końcu rzuciła
je na ławę i westchnęła głośno. – Tymek, płaciłam dzisiaj kartą i... – Zwiesiła
głowę. – Musisz coś z tym zrobić. Tak się nie da żyć. Spróbuję załatwić ci
jakąś terapię. Zuzka mówiła, że jej matka pracuje w ośrodku leczenia uzależnień
i ostatnio dostali spory grant z unii, właśnie na leczenie osób uzależnionych
od haza...<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Ale o czym ty
gadasz?! – nie pozwolił jej skończyć. Oburzył się wyraźnie. Gdy tylko Fabiana
wspominała o pieniądzach natychmiast czuł, jak jego serce przyspiesza. Miał
dość jej ciągłych wyrzutów, tych płaczliwych westchnięć, wzroku zbitego psa.
Przecież to kontrolował, nie postawił całej sumy, którą otrzymał od ojca. –
Czego się czepiasz do cholery?! – wrzasnął. – Przywiozłem kasę? Przywiozłem.
Gdybym był hazardzistą, już dawno by jej nie było! – Podniósł banknoty i przez
krótki moment trzymał je w trzęsącej się dłoni. – Masz! – krzyknął i rzucił jej
w twarz. – I nie życzę sobie, żebyś gadała o mnie z tymi idiotkami!<o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Wypadł z pokoju.
Myślała, że pójdzie gdzieś, że znów nie będzie go całą noc, ale tym razem się
myliła. Po chwili usłyszała, że bierze kąpiel. Wróciła do łóżka i po prostu
zasnęła. Chyba zmęczenie wygrało ze stresem. Obudził ją Tymon. Jeszcze było
ciemno. Dopiero po chwili dotarł do niej zapach nieprzetrawionego alkoholu.
Mieli w barku napoczętą butelkę whisky, która stała tam już prawie rok. Dostali
ją, jak i wiele innych rzeczy, włącznie z komodą z IKEA, na parapetówkę, choć
Fabiana wyraźnie prosiła wtedy przyjaciół: „żadnych prezentów, bo to nie nasze
mieszkanie, tylko wynajęte”. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Nie lubiła whisky,
zresztą żadnego alkoholu nie lubiła, Tymon podobnie. To też ją w nim ujęło, że
nie palił, sporadycznie wypił piwo i nigdy nie sięgał po żadne narkotyki, nawet
po zioło, powszechnie uważane za coś zupełnie nieszkodliwego. Niestety, zapomniał
powiedzieć, że lubi grać. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Śmierdzisz... –
fuknęła, gdy zbliżył się do niej. – Okropnie. Nie znoszę zapachu whisky –
przypomniała mu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Milusia jesteś –
wymamrotał pod nosem. Wiedział, że jest pijany i sam nie czuł się z tym
komfortowo. W zasadzie to miał ochotę iść do łazienki, wsadzić sobie dwa palce
do gardła i wyrzygać to gówno, ale bardziej chciało mu się seksu. Zawsze po
przegranej czuł potrzebę ulżenia sobie, a Fabiana lubiła seks i nigdy nie
odmawiała. – Mam ochotę porządnie cię zerżnąć – wyartykułował swoje pragnienia.
Wsunął dłoń pod cienką koszulkę, żeby odnaleźć małe, jędrne piersi Fabiany.
Zawsze go podniecały. Godzinami mógłby je trzymać w dłoniach, ściskać i
przygryzać maleńkie skurczone brodawki. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Tymon? – Fabiana na
moment straciła głos. Nigdy tak do niej nie mówił. Nienawidziła, gdy mężczyzna
zachowywał się ordynarnie w łóżku. Odepchnęła jego rękę, usiadła i zakryła
piersi dłońmi. – Idź stąd. Cuchniesz i jesteś pijany – ostudziła jego miłosne
zapędy, niestety bez skutku. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Ho ho, niezła damulka
się z ciebie zrobiła – wybełkotał. Wysunął rękę, żeby złapać ją za ramię.
Szarpnął mocno, aż mimowolnie krzyknęła z bólu. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Przestań! – Próbowała
się wyrwać z jego uścisku, ale przecież był od niej znacznie wyższy, silniejszy
i cięższy. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Chwilę później znów
leżała na wznak, a jej ukochany Tymek, chłopak z którym była od trzech lat,
który był jej pierwszym facetem, zamienił się w potwora z najgorszych
koszmarów. Jedną dłonią zatkał jej usta, a drugą podnosił koszulkę. Nie mogła
nawet drgnąć, bo przywalił ją swoim ciężarem. Próbowała wierzgać, lecz bez
sukcesu. Trzymał ją zbyt mocno. W końcu udało się jej ugryźć go w dłoń, którą
trzymał przy jej ustach. Musiało go zaboleć, bo prawie natychmiast dostała w
twarz. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Nie przeżyjesz
pierdolona suko, jak jeszcze raz mnie ukąsisz – ostrzegł. – I radzę ci, zamknij
się, bo cię uciszę na zawsze. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">– Tymek... – wychlipała
– Tymek, kochanie... przestań... – kwiliła, ale on jej nie słuchał. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Ciemność pokoju
przeszył trzask rozrywanej tkaniny koszulki. Ciche łkanie Fabiany zdawało się
nie mieć końca, tak samo jak głośne posapywania Tymona, jego ciężki oddech i co
chwilę rzucane przekleństwa. Zanim skończył gwałcić swoją dziewczynę,
usłyszała, że jest wyrachowaną szmatą, że liczą się dla niej tylko pieniądze i
że jej praca w modelingu to zwykła kurwiarka. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Nie przestała płakać.
Płakała, gdy Tymon stoczył się z niej i prawie natychmiast zasnął. Płakała, gdy
poszła do łazienki, żeby z przerażeniem odkryć, jak wygląda jej twarz. Wiodła
palcem po spuchniętej powiece, po sińcu który powoli zaczynał zabarwiać na
fioletowo skórę pod okiem, po pękniętej wardze. Płakała, gdy się ubierała, a potem
gdy wchodziła na posterunek policji i w ostatnim momencie stamtąd uciekła. <o:p></o:p></span></div>
<div class="MsoNormal" style="line-height: 150%; margin-bottom: .0001pt; margin-bottom: 0cm; text-align: justify; text-indent: 35.45pt;">
<span style="font-family: "Times New Roman","serif"; font-size: 12.0pt; line-height: 150%;">Wróciła do domu, weszła
pod lodowaty prysznic, a jej gorące łzy zmieszały się z wodą... <o:p></o:p></span></div>
<br />
<div>
<!--[if !supportFootnotes]--><br clear="all" />
<hr align="left" size="1" width="33%" />
<!--[endif]-->
<div id="ftn1">
<div class="MsoFootnoteText">
<a href="file:///C:/Users/Beata/Jednooki.docx#_ftnref1" name="_ftn1" title=""><span class="MsoFootnoteReference"><!--[if !supportFootnotes]--><span class="MsoFootnoteReference"><span style="font-family: "Calibri","sans-serif"; font-size: 10.0pt; line-height: 115%; mso-ansi-language: PL; mso-ascii-theme-font: minor-latin; mso-bidi-font-family: "Times New Roman"; mso-bidi-language: AR-SA; mso-bidi-theme-font: minor-bidi; mso-fareast-font-family: Calibri; mso-fareast-language: EN-US; mso-fareast-theme-font: minor-latin; mso-hansi-theme-font: minor-latin;">[1]</span></span><!--[endif]--></span></a> piękna
dziewczyna</div>
</div>
</div>
Beata Majewskahttp://www.blogger.com/profile/13578651403240463719noreply@blogger.com6